Gisteren toen ik nog jong was

De tijd is gekomen voor mij om te betalen,- voor gisteren toen ik jong was…

Haiko is geboren in het zevende jaar na de bevrijding. Zijn ouders hadden in ’49 de boerderij gekocht van zijn grootmoeder. Het oude mens bleef er wonen in een apart gedeelte. Zijn vader en zijn grootmoeder hadden vaak ruzie. Haiko heeft drie broers, de oudste is 15 jaar ouder, de tweede 12 jaar en de jongste van de drie is 7,5 jaar ouder. Hij is dus een nakomertje, eigenlijk hadden zijn ouders gehoopt op een meisje, die kon later flink meehelpen in de huishouding op de boerderij. Dit hoorde hij veel later toen hij al een volwassen man was.

In zijn prille leven werkte zijn oudste broer bij andere boeren om geld thuis te brengen. De tweede moest, toen hij 14 jaar was, bij een bakker in een ander dorp in de kost. Hij leerde voor bakker en als leerling kon hij daar werkervaring opdoen. Bovendien scheelde dat weer een mond vol eten, want zijn ouders hadden het niet breed. Haiko’s jongste broer ging naar de lagere school bij hen in het dorp tijdens zijn eerste levensjaren. Als zijn ouders op het land werkten, moest hij thuis op zijn broertje passen wanneer hij vrij was van school. Ging hij naar school dan namen de boer en de boerin de jongste mee naar het land, Haiko speelde dan in zijn eentje in het zand of sliep in het stro.

In de buurt waren verder geen kleine kinderen met wie Haiko kon spelen, hij was op zichzelf aangewezen. Zijn moeder was zijn vriendje. Zijn jongste broer had ook geen tijd, die had zijn eigen vrienden van zijn eigen leeftijd. De eerste kinderen die Haiko in zijn leven zag, was toen het gezin verhuisd was naar de andere kant van het dorp. Hij was toen vijf jaar oud. Toen pas zag hij het bestaan van leeftijdgenoten.

Toen later dat jaar, de tijd aanbrak dat Haiko naar school moest, was hij enorm bang om daar naar toe te gaan. Hij zag tegen al die kinderen op. Om niet op te vallen, ging hij zijn stinkende best doen. Hij wilde iedereen blij maken, al gauw bleek dat Haiko een snelle leerling was. Hij mocht na de hoogste klas ook, als enige van het dorp, naar de Mulo in een ander dorp, een paar kilometer verderop. Weer stond hij er alleen voor, wat hebben ze hem gepest daar. Zijn rossig haar was een geliefd onderwerp. Haiko onderging het en liet niets blijken van zijn angst. Hij ging zelfs de grapjas uithangen, zodat ze hem met rust lieten. Dat hielp en dat heeft hij eigenlijk altijd zo gelaten. Humor bleek een voortreffelijke techniek om de angst te verjagen.

In zijn jeugd zijn er dingen gebeurd die het daglicht niet kunnen verdragen. Een oude man uit het dorp heeft onder valse voorwendsels hem in huis gelokt en vieze dingen met hem uitgevreten. Een periode van angst brak aan, de man chanteerde hem door het aan zijn ouders te gaan vertellen. Een oudere pleegzus heeft Haiko geregeld laten voelen wat een meisje is, ze gaf haar lichaam zonder schroom aan hem op de hooizolder en later in haar slaapkamer. Het zou hem in zijn leven nog vaak lelijk opbreken, alleen wist Haiko niet wat hij ermee moest. Hij zag het vrouwelijk geslacht als iets dat gemakkelijk te verkrijgen is. Desnoods tegen betaling.

Een ander leven zou Haiko gehad hebben als hij jongere broers of zusters om hem heen had gehad tijdens zijn eerste jaren op dit wereldje. Kinderen van dezelfde leeftijd hadden veel voor hem kunnen betekenen in zijn jaren voordat hij naar school ging. Haiko had dan in zijn leven geen maskers nodig gehad om zijn gekwetste ego te verbergen.

Hij is nu op middelbare leeftijd nu hij, twee gestrande huwelijken rijp, na professionele hulp gezocht te hebben, pas alles een beetje begint te begrijpen.