Hamsterweken

Je kent vast die reclame wel van de Albert “oh, wat hebben we een gein” Heijn, met die rennende hamsters. Hamsterweken, met reclames die weet ik veel zo veel goedkoper zijn. Nou heb ik zelf ook een hamster….ja al een paar jaar. Zijn naam is Mr. Okidoki. Ja, sorry hoor, je bedenkt de mafste namen voor die beesten. Maar goed, Mr. Okidoki is geen gewone hamster….hij is dik en ligt de hele dag een beetje te maffen..Komt `s nachts tot leven schijnt het….Nou, dat heb ik nooit gezien.

Er hangt zo`n tredmolen is zijn kooi….maar die gebruikt hij niet. Te lui….en een traumatische ervaring zorgt ervoor dat hij dat ding niet meer gebruikt.

In zijn jonge jaren was hij dol op dat ding, tot die ene dag. Het was een onbezorgde dag, en Mr. Okidoki ging in zijn molentje voor zijn ochtend sprintje. Maar door een vreselijk ongeluk struikelde hij en bleef zijn pootje tussen zo`n spijltje zitten. Stond even in de keuken een blikje open te maken….en dacht nog:”Zo, die mafkees heeft het naar zijn zin.” Ik naar de kamer, daar draaide Mr. Okidoki over de kop..salto`s en weet ik veel wat meer.

Hij werd helemaal paars….en was niet meer te remmen. Dus ik snel in de auto en naar de dierenarts geraced. De dierenarts zei eerst:”Meneer u mag zo`n beest geen krachtvoer geven. Rent hij niet zo hard!!” Ik keek hem verbaast aan…en zei:”Pardon, heeft u wel eens in het ziekenhuis gelegen met een schoen in uw kont..??” Werd een beetje pissig, sorry hoor..maar Mr. Okidoki was een beetje misselijk aan het worden. De dierenarts keek eerst naar mijn boze gezicht en heeft toen Mr. Okidoki bevrijd uit zijn tredmolen. Hoefde niets te betalen, was volgens mij al lang blij dat hij geen schop had gehad.. Was wel jammer, want ik had mijn laarsjes aangedaan….

Dus sinds die traumatische ervaring is hij niet meer in de tredmolen geweest.

Mijn vriendin vindt het maar een maf beest trouwens…
Op een dag liep ze langs de kooi en zag dat hij zichzelf zat te bevredigen. Dacht eerst ”wat is dat beest nou weer aan het doen?” Tot dat ze beter keek…Gillend is ze de kamer uitgevlogen….naar mij toe… “De Mr. Okidoki is een pervers beest….een smeerlap..” Dus ik vroeg waarom. En het hele verhaal kwam eruit…. “Ja,”zeg ik “wat wil je als je in je eentje in zo`n kooi zit….en geen vriendin in zicht..” Tja, daar moest mijn vriendin mij wel gelijk in geven… Maar goed, wennen kon ze er niet aan…Maar gelukkig zijn Mr Okidoki zijn puber jaren voorbij…..dus geen last meer daarvan.

Terug naar de Hamsterweken van Albert “oh, wat hebben we een gein” Heijn, Mr. Okidoki had mijn inziens wel wat frisse lucht verdiend, altijd maar binnen…en die speciale Hamsterweken kwamen dus mooi van pas.
Ik met het beestje in zijn kooitje, de vette dikzak wist eerst niet wat hem overkwam, naar de auto. Gelukkig is dat beest niet wagen ziek, want zulke kleine kotszakjes verkopen ze niet…Zelfs niet bij Albert “oh, wat hebben we een gein” Heijn. Dus de auto gestart, straat uit en richting Heiloo waar de dichtbij zijnde Albert “oh, wat hebben we een gein” Heijn is.
Geparkeerd en het kooitje van Mr. Okidokie gepakt van de voorstoel, veilig vastgemaakt met de driepunts gordel. Toen naar het winkelcentrum gelopen, mensen keken me vreemd aan. Dachten waarschijnlijk dat ik gek was, misschien wel zo…maar lekker gek. Hahahaha

We kwamen bij de Albert “oh, wat hebben we een gein” Heijn aan, winkelwagentje gepakt en Mr. Okidoki in het kinderzitje gezet. Nou, blijkbaar vond hij dat wel gaaf. Want opeens werd de dikzak wakker. En stond met zijn snuit tegen de tralies van zijn kooitje gedrukt. Te snuffelen, rook zeker de verse rookworst of het befaamde krachtvoer.
Geen idee..

Reed ik door de Albert “oh, wat hebben we een gein” Heijn met een hamster in het kinderzitje, mensen keken me aan met een blik van “Die is vast ontsnapt ergens…of Wat zielig, kan zeker geen kids krijgen.” Maar goed, reed lekker door Albert “oh, wat hebben we een gein” Heijn en nam een pak melk mee moet toch een beetje gezond doen. Een zooitje brood, wat na een paar dagen wel zou eindigen voor de vogels…Ach ja. Maar Mr. Okidoki genoot volop…zijn oogjes straalde helemaal.
Ging nog even naar de afdeling frisdrank om een krat Coca-cola te kopenwas voor 5 eurie….of zoals Kees Jansma zei tijdens de Giro 555 aktie Eurieoooo. Ach ja, die man kan je toch al moeilijk verstaan, en dan zo`n aktie…Je vergeet je Nederlands wel eens correct uit te spreken….

Reed een halte verder voor de patat, “mag je met je vingers eten” stond er nog op het pak.

Dus ik ruim ingeslagen. Komt er een vakkenvulsters op me af “Meneer, u mag geen huisdieren mee de winkel innemen..” Ik keek haar aan en zei: ”Uhm, lekker ding, oeps sorry….zijn het niet de Hamsterweken hier??” Het meisje keek me even aan…en zei toen “Ja, dat klopt.” “En wat voor beestje is dit denk je…?” “Een cavia…?”Nou weet ik dat Mr. Okidoki een beetje fors is…”Het is een hamster…en ik dacht. Hamsterweken…dus hamster mee.” Het meisje keek naar Mr. Okidoki die toch een beetje boos begon te worden, want we stonden stil….rijden wilde hij. Het meisje nieste en zei nog:”Ik ga even naar mijn chef.” Ze snoot haar neus in een zakdoek van Tempo. Nu zat ik niet echt op die chef te wachten, daar had ik al eens moet mee gehad.. Had namelijk eens een fles Cola half terug gebracht, omdat light niet te zuipen was geweest. Hij had toen gevraagd waarom hij dan wel half leeg was. Ik had geantwoord:”Tja, die Cola was zo light..vloog zo de fles uit.”Kon er wel om lachen, maar die man niet…..

Dus we gingen met een gang van 10km per uur door de Albert “oh, wat hebben we een gein” Heijn mensen sprongen aan de kant. Een vrouw kon nog net haar kind weg graaien.

Mr. Okidoki stond te springen in zijn kooitje van de vreugde. Hij had er blijkbaar plezier in….. Bij de kassa aangekomen, stond ik bij de snelkassa… Nou, het ging alles…behalve snel.

Eindelijk had mevrouw Jansen “Ik lust graag snickers, liefst twee” alles in de volgende kar gegooid…gepind en ik als een razende naar mijn auto gerend. Daar mijn kar uitgeladen en toen Mr. Okidoki in de voorstoel gezet. De boodschappen kar kon ik kwijt aan een gozertje die daar rondliep. Snel in de auto gaan zitten.. Hijg hijg… Mr. Okidoki keek me aan met kleine pretoogjes en was zichtbaar tevreden met zijn Hamsterdag…

Weer thuis een fles cola genomen en Mr. Okidoki rende vrolijk rond in zijn tredmolentje. Had blijkbaar weer zin in het leven.
Volgende keer leen ik een koe bij Harry de vegetariër en ga naar Super de Boer….

Kijken wat ze dan doen….lachen….die maffe supermarkten met hun maffe slogans

Burp….