Het gras dat in slaap viel

Dit is waar gebeurd, en dit kan alleen maar gebeuren bij de familie Kneus en Co. Laat ik bij het begin beginnen.
Claudy mijn vrouw moest nog diverse plaatsen van het veld inzaaien met gras, maar door de aanhoudende regen was het steeds niet doorgegaan. Dus eindelijk wat droge dagen en onze Muppet gaat strooien in de hoop dat de vogels ( al bang voor mijn camera) niet op het veld kwamen. Dus eerst ging mijn half bruintje naar het vogelhotel, toen een stuk meloen, en diverse soorten pinda’s.

Claudebouw, vogels voer je in de winter bij, niet als jij het gras wilt laten groeien.

Ik fiedeljepte met een smak van de hulptrap die Freek even had gebouwd van stenen, en Clau dacht er goed aan te doen om er wat matten op te leggen voor de diverse modderplaatsen die er toevallig niet waren, maar Clau kijkt graag vooruit. Deed ik dat maar eens niet, want bij het uit de wagen stappen op de stenen trap keek ik dus vooruit, omdat ik mijn logee, mijn eigen bruine vlinder weer zag, en nam ineens een duik in het net gezaaide stukje zand. Mijn T-shirt was hagelwit gebleven bij deze val. Clau had niets gemerkt, gelukkig maar, want bij het opstaan raakte ik uit balans, ik wilde de zaadjes niet wakker maken (???) en kukelde zo weer met mijn postzegel in het zand. Leuk in de vakantie, zandhappen. Dat kwam alleen omdat Claudy daarvoor bij de lunch had gezegd “Als je zo naar binnen gaat moet je wel even over de houten vloer lopen hoor, want ik heb daar ingezaaid ( ik ga altijd de kortste weg naar een deur toe) want het gras moet slapen”!

“Gras dat moet slapen, denk jij dat ik uit een pak koffie ben geboren of zo, zie ik er uit als een koffieboontje dat zich laat malen”? “Nee, dat is echt waar, net ingezaaid gras moet je laten slapen”, en ze ging verder in haar boek.

Ik minkukel ( dus toch een koffieboon, kan niet anders) liep over de houten tegels met de afwas naar binnen en liet het zand het zand.
Totdat ik dus die duikeling maakte in het zand waar al die nieuwe zaadjes zachtjes aan het wakker worden waren.

“Je gras is nu in coma hoor”,brulde ik boos. Clau was bij de schuur dus die had die hele film gemist.
“Wie z’n oma”? riep ze verbaasd terug. Ondertussen liep ik naar de schuur en veegde mijn zwarte knietjes af, ellebogen, armen. “Wat zie jij eruit”, keek vrouwlief verbaasd. “Ik heb je gras in een coma geholpen, idioot om mij dat verhaal te laten geloven. Ik ben van die kl*tetrap gedonderd zo op je net opkomende slapende gras, geloof me iedereen is nu wakker”.

Ik was woest op mezelf omdat ik het nog geloofde ook, temeer daar Clau nog niet eens vroeg hoe het met mij ging.
En dat alles omdat ik in mijn rotstuin een pagode heb, en daar komt nu al twee jaar dezelfde (?) vlinder altijd even gedag zeggen, zij/hij poseert ook voor mij. Nog even en ik kan de kermis op met deze vlinder. Maar zonder dollen, ik weet echt niet of het die vieroog van verleden jaar is, maar zodra wij aankwamen zat ze al op de stenen te wachten, ik denk dat dit een vlinderhotel wordt. Weet nu in ieder geval dat ze gek op meloen zijn, dank zij de val van de dummy.

In ieder geval is alles toch nog goed gekomen, het gras is uit de coma want het gras is mooi groen, en als je met een beetje verbeelding een geknield soort van figuur erin ziet, kijk dat ben ik dan die met knie-elleboog-hangtieten, doch hoofd vooruit (de eerste keer dan) de smak maakte die het gras pijnlijk liet voelen hoe mensen met de natuur om kunnen gaan.

Ondertussen zijn ook al onze dienbladen (vier stuks) volledig gegijzeld door onze kat. Je kunt er niets op zetten, want meneer knalt het er vanaf en gaat in wat voor houding je ook kunt verzinnen, het is en blijft zijn dienblad of bed zo u wilt. Zo bracht ik hem ’s avonds ook naar binnen, wij klauwen vol met kopjes en glazen en de kat op het dienblad. Of wij wel jofel zijn? Oordeel zelf, en veroordeel niemand doch bedenk dat ieder diertje zijn pleziertje mag hebben. Maar soms vind ik Charley wel iets te ver gaan met zich alles toe-eigenen..Maar ja, de man in huis hé., dan krijg je dat soort akkefietjes. Dus eigenlijk is ook hij een beetje schuldig aan die val, ik moet tenslotten elke keer met klauen vol serviesgoed de hut in zien te komen zonder om te vallen, want het dienblad is gegijzeld door onze kater..