Het groene mannetje

Met een vrolijke ‘gefeliciteerd’ groet ik haar terwijl ze de deur open doet. Mijn vriendin is jarig en ik geef een gepassioneerde kus en een doos. Haar kleine nichtje komt aanrennen en vliegt in mijn armen: [i]“Wat heb jij gegeven Joeri?”[/i] Mijn vriendin haalt het papier van het cadeau en leest hardop: [i]“Ultiem plezier voor hem en haar.”[/i] Ze kijkt haar nichtje aan en zegt: [i]“Het is een lavalamp voor grote mensen.”[/i] Wij hebben met vrienden een soort weddenschap wie het meest foute cadeau kan kopen voor de jarige. Zo kreeg ik voor mijn verjaardag 34 verschillende soorten badeendjes en de allerbeste hits van een of andere vage meneer. Toen ik de week voor haar verjaardag door de stad liep zag ik een sexshop en liep naar binnen. Daar stond zo’n groene, lichtgevende, draaiende, muziekspelende, vierarmige tarzan me aan te staren. ‘Met mp3-functie en wekker’ vertelde de doos.

De tarzan danste vrolijk terwijl hij ‘sexbomb’ van Tom Jones draaide en de verkoper wees mij op de reuzehandige wekkerfunctie. Aangezien mijn vriendin ’s ochtends altijd door de wekker heensliep leek mij dit ook nog eens een reuze praktisch cadeau. Ik kocht het groene monster, plugde hem aan mijn pc en zette er prachtige muziek op.

Toen mijn vriendin mij uitvoerig had bedankt voor dit prachtige, wanstaltige cadeau zette ze het prominent midden op tafel neer tussen alle andere wanstaltige cadeaus. Aangespoord door iedereen opende ze de verpakking en nam ze de vibrator in haar handen. De aan-knop was snel gevonden en binnen no time stond er een jolig groen mannetje te dansen op tafel.

‘Never gonna give you up, never gonna let you down’ zong de vrolijke groene danser. Hoewel zijn latijnse bewegingen niet echt overeen kwamen met de muziek maakte hij toch een feestelijke indruk. Haar nichtjes van 6 vonden het allemaal ge-wel-dig en wilden ook zo’n rubbere man voor hun verjaardag.

Twee weken daarna ging het uit door een knallende ruzie. Huilend kwam ze aanzetten met een doos waarin alle brieven en gedichten zaten die ik haar ooit had geschreven. In het midden lag het groene mannetje met zijn armpjes uitgestrekt naar mij. Zonder een woord te zeggen nam ik de doos aan en ze draaide om. Ze wilde mij nooit meer zien en dat was voor mij genoeg reden om voor één keer mijn mond te houden en haar te laten schreeuwen.

Aangezien mijn wekker kapot was zette ik die avond het groene mannetje maar op mijn nachtkastje. Het is nu een jaar later en hij staat er nog steeds. Elke ochtend word ik om 7.00 gewekt door een vrolijk groen dansend mannetje. Ik heb een paar vlaggetjes die gewoonlijk op blokjes kaas zitten maar in zijn armen geprikt om het geheel een feestelijkere uitstraling te geven. Ik had graag de muziek verandert maar de software draait niet op Vista dus ik ben verdoemd tot elke ochtend wakker worden met Rick Ashley. Maar ach, wie kan er nou lang grumpy blijven met zo’n vrolijk, groen, dansend mannetje op zijn nachtkastje.