Een oud, maar goed onderhouden gebouw. Nummer 1804. Ja, hier moet het zijn. Ik kijk omhoog en zie inderdaad in grote gouden krulletters de naam op de gevel staan. Ik blijf even staan, met mijn hoofd schuin, zoals ik dat wel vaker doe. Ik wilde al zo lang eens naar dit warenhuis, maar je weet hoe het gaat met dat soort dingen. Het komt er niet van, het gaat verloren in de sleur van alledag. Maar de wens om er eens te gaan winkelen bleef bestaan. Achter de enorme, glanzend gepoetste etalageruiten trekken honderden producten in alle kleuren van de regenboog mijn aandacht. Vol bewondering tuur ik naar binnen. Zo veel keuzes, zo veel leuks hier! Ik tast in mijn broekzak en laat wat muntjes door mijn hand spelen. Normaal gesproken ben ik niet de grootste of meest impulsieve consument, meer een doordachte koper met zo nu en dan een ´vreetbui´. Maar ik heb er een tijdje voor gespaard en vandaag ga ik eens echt iets leuks uitkiezen. Gewoon voor mezelf, omdat ik het verdien.

Ik haal diep adem als ik over de drempel stap. Het ruikt er naar karamel, met een hint van kardemom en rozen. Schoorvoetend loop ik tussen de poortjes door de mat over en veeg even mijn voeten. De bewaker knikt me bemoedigend toe. Ik zou het liefst ter plekke in de grond verdwijnen, maar zet door. Ik mag hier zijn. Ik glimlach neutraal terug en verdwijn tussen het koopwaar.

Mijn ogen vliegen van links naar rechts. Wat is er hier veel te krijgen! Ik sta bij de kleding, die netjes is gesorteerd op kleurgroep en stijl. Onder een groot bord met ´Gothic´, geïllustreerd met een doornige rode roos, staan rekken vol overwegend zwarte fluwelen jurken, rokken, laag uitgesneden tops, kanten handschoenen en donkere accessoires. Voorzichtig laat ik de stof van een rok door mijn vingers glijden. Warm, zacht, maar wel wat duister naar mijn smaak en dus loop ik door.

Het volgende gedeelte is geheel gewijd aan Skatekleding, ´voor echte boarders´. Wijde beige broeken, felgekleurde sportieve shirts en natuurlijk skateboards en surfplanken als bijpassend decor. Na Casual, Sexy, Punk, Truttig, Slonzig, Sportief en Chic ben ik anderhalf uur verder en heb ik alleen de eerste etage nog maar gezien. Eén roltrap hoger beland ik in het walhalla voor muziekliefhebbers. Cd´s en dvd´s zo ver je kijken kunt. Een tijdlang luister ik gebiologeerd naar albums die ik nog niet kende, maar ik koop nog steeds niets. Er valt ook zo veel te kiezen, waar ga ik mijn budget nou aan opmaken?

Op de derde etage is het reisbureau gevestigd. Mmm… aanlokkelijke foto´s van zonnige zandstranden en Noorse gletsjers laten me bijna kwijlen van verlangen. Maar nog kan ik niet kiezen, want het is wel het een of het ander natuurlijk. De vierde dan. Daar blijkt een arbeidsbureau te zitten, waar ik vriendelijk verwelkomd word door een jonge vrouw in mantelpak die me een boekje aanreikt. Ik blader door alle opties. Typiste, hovenier, thuiszorgwerkster, psychologe, politica, loopbaancoach, kapster, architect… werkelijk álles is hier mogelijk!

Waar ik uiteindelijk mijn geld aan uitgeef? Ik slaag op de afdeling Huishoud. Als ik hem zie staan ben ik spontaan verliefd. Hij is 1.80 lang, breed en geraffineerd. Het meisje aan de kassa schrijft een uitgebreide bon voor me uit en zegt: ´Je kunt hem, mocht je van gedachten veranderen, altijd ruilen zolang je deze bon maar meeneemt. En er zit levenslange garantie op.´ Als ik naar buiten loop zeg ik de bewaker vriendelijk gedag. Hij neemt zijn pet voor me af, terwijl hij zegt: ´Tot de volgende keer, [i]madame[/i]. U weet, wij zijn iedere dag geopend.´ En ik stap de straat op met een brede grijns op mijn gezicht en de levensgrote spiegel onder mijn arm.

Categorieën: Fictie

Quinn

Vertalen, muziek, concerten, vrienden, reizen, schrijven. En koffie.

7 reacties

DriekOplopers · 17 april 2007 op 11:21

[quote]Maar ik heb er een tijdje voor gespaard en vandaag ga ik eens echt iets leuks uitkiezen. Gewoon voor mezelf, omdat ik het verdien.[/quote]

Mooi zo. Het is een goede gedachte dat je het zo nu en dan waard bent om verwend te worden, desnoods door jezelf.

[quote]En ik stap de straat op met een brede grijns op mijn gezicht en de levensgrote spiegel onder mijn arm.[/quote]

Een spiegel waarin je jezelf altijd recht aan zult kunnen kijken. Ik weet het zeker!

Dit is de eerste column die ik van je lees. Echt grote klasse. Mooi gedaan.

Driek Oplopers
flutcolumnist te Amsterdam

SIMBA · 17 april 2007 op 11:46

Leuk verhaal, leuk einde.

arta · 17 april 2007 op 12:18

Leuke column, leuke uitsmijter!
Eén puntje: Wat compacter had hij nóg beter tot zijn recht gekomen, denk ik!
🙂

delta75 · 17 april 2007 op 13:00

Ondanks dat het fictie is, vind ik toch dat dit heel erg jouw is. Uit het hart. Zoals wat ik gisteren zei.
Ik keek niet naar de schrijver, maar wist meteen dat jij het was. Goed gedaan! :lach: 😉

KawaSutra · 18 april 2007 op 01:03

Leuk geschreven. Ik had het eigenlijk prachtig gevonden als je niet verklapt had wat je nu uiteindelijk echt had gekocht. CX-ers zijn gek op cliffhangers. 😀

Mup · 18 april 2007 op 01:07

Zou een mooi voorbeeld kunnen zijn van estafette-column, als je de spiegel nog even niet vermeld had:-)

Hele leuke column, het compacte was misschien wat meer tot zijn recht gekomen zonder de vele alinea’s, maar nogmaals, erg leuk,

Groet Mup.

pepe · 18 april 2007 op 14:46

Hij is erg leuk om te lezen.
Eerdere reacties geven aan waar je kan verbeteren, ik ga dat dus niet herhalen.

Ik kijk liever uit naar je volgende schrijfsel :lach:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder