Zo af en toe slaat de angst me om ’t hart. Vorig jaar bijvoorbeeld, toen ik na een grondige inspectie en verschillende huidkuurtjes, crèmepjes en vochtregulerende maskers moest constateren dat ik toch echt een rimpel had. Een ouderdomsrimpel. Ik durf er ook nauwelijks aan te denken dat ik over anderhalve maand officieel nog maar één jaar verwijderd ben van de Grote Dertig – de dag waarop het verval een feit is en de leesbrilletjes, geraniums en botoxbehandelingen nabij. En als ik een oud klasgenootje tegenkom compleet met man, koophuis, stationwagen en drie koters, voel ik me bijna bejaard. Maar nog nooit heb ik me zo oud gevoeld als gisteravond. Gisteren ging ik namelijk voor ’t eerst stappen in Almere.
Vriendin A. en ik scheppen er plezier in om eens in de zoveel tijd een voor ons compleet onbekend uitgaansleven te verkennen. Goed voor onze culturele ontwikkeling, zullen we maar zeggen. Zoals andere mensen op zoek gaan naar het openluchtmuseum, Madurodam, het drielandenpunt en de Sint Pietersberg, zo werken wij al feestend aan ons nationaal besef. Valkenburg, Leusden, Cuijck, Julianadorp, Hilversum, Uden en Tegelen.. hoe typischer hoe beter. Binnenkort is Lutjebroek aan de beurt. Sinds ik weet dat dit gehucht ook daadwerkelijk bestaat, kan ik bijna niet wachten. Toch was het eerst hoog tijd dat we het nachtleven in mijn eigen woonplaats eens zouden ontdekken. En zo geschiedde dus gisteravond.
We gingen voor de ‘whole experience’ en dus namen A. en ik de bus. Na twee haltes begon het feest al. Een kleurig groepje jonge meiden met ‘happy birthday’ al zwengelend op hun hoofden kwam de bus binnen. Nadat ze vergeefs probeerden de buschauffeur om te kopen met snoepgoed, kwamen ze achter ons zitten. Wij mochten na onze sociale felicitaties meedelen in de feestvreugde en dus kregen we beiden een lolly. Ik kon m’n geluk niet op. Toen de bus na een paar honderd meter afgeladen was met giechelende tieners, gaf de buschauffeur de toon aan. En ja hoor, daar gingen we met z’n allen: “Lang zal ze leven, lang zal ze leeeeven..” Een klein beetje trots keek ik m’n vriendinnetje aan. Dit zul je in Amsterdam nooit meemaken tenslotte.
Aangekomen op de Grote Markt, gingen we allemaal weer ons eigen weg. De tieners stoven en masse op een lange wachtrij af, wij besloten weer gezelschap van onze eigen generatie op te zoeken. En fatsoenlijke muziek. Het bleek makkelijker gezegd dan gedaan. De eerste kroeg was geen succes. Happend naar zuurstof stonden we na vijf minuten de hele kroeg door geduwd te zijn weer buiten. En ook kroeg twee en drie konden ons niet bekoren. Uiteindelijk besloten we ons alsnog aan te sluiten bij het feestvarken in de rij, hopende dat haar zojuist verworven zeventienjarige leeftijd geen graadmeter was voor de rest van het publiek. Die hoop vervloog echter zodra we binnenkwamen. Slungelige tieners, pukkelige pubers en grijnzende beugelbekkies staarden ons ongegeneerd aan. Ik besloot ter plekke me de rest van het weekend te zullen verdiepen in levensverzekeringen en het aanvragen van vervroegd pensioen. God wat voelde ik me oud.
A. liet zich echter niet kennen en sloeg hevig aan het flirten. Terwijl ik nog de grootste moeite deed om graaiende handjes weg te meppen, stond zij binnen de kortste keren met een scholier om haar schouders. Een gestekeld jochie dat duidelijk niet van plan was zijn zakgeld met ons te delen, want hij bestelde geregeld een biertje voor zichzelf. Een beetje klungelig reed hij tegen haar op en probeerde sexy te kijken. A. leek zich hier totaal niet aan te storen. Sterker nog, ze vermaakte zich uitstekend. Het waarom daarvan ontging me een beetje, maar ach.. vrouwen zijn nu eenmaal niet altijd even logisch. Toen zich even later een vergelijkbare brugklasser mijn kant op bewoog, begon me iets te dagen.
“Hey schatje”, spuugde hij in m’n oor, “Wil je zoenen?” Ontgoocheld door zo’n romantische benadering, vroeg ik ‘m hoe oud hij dacht dat ik was. Wellicht hoopte hij het op een oude fiets te kunnen leren. Het jong onderwierp me aan een grondige vleeskeuring. “Achttien ofzo”, constateerde hij, “Nou, wil je?”
Had hij toch bijna z’n zin gekregen, want ik had ‘m wel kunnen zoenen! Ha! Ik mag dan bijna bejaard zijn, zolang mensen mij tien jaar jonger schatten, ben ik nog altijd een jonge blom.
10 reacties
Tasz · 24 april 2004 op 09:42
Hee clueless, altijd leuk om een column van jouw hand te lezen. Leuke hobby dat uitgaan in onbekende gebieden.
Nog even over die rimpel, is dat echt een ouderdomsrimpel of een gewoonterimpel, in het laatste geval kan ik je aanraden vooral niet te fronsen en een zonnebril te dragen hahaha.
Leuke column.
Tasz
Shitonya · 24 april 2004 op 11:10
Misschien past een museum toch wat beter bij je, dan heb je tenminste een beetje je eigen leeftijd 😉
Leuk verteld 😛
Mosje · 24 april 2004 op 12:03
Uitgaan in Almere. Hoever moet je dan wel niet gezakt zijn…. 😀
Kees Schilder · 24 april 2004 op 12:44
Uitgaan in Almere, tja dan vraag je om rimpels.
En ik wil je niet ontmoedigen hoor maar vanaf nu zie je er elke week weer een rimpel bij.Een troost: op een gegeven moment zie je ze niet meer 😀
Maurits · 24 april 2004 op 13:03
Iedereen die zijn prilste jeugd voorbij is moet er aan geloven. Er zit opeens een generatie onder je die jou stokoud vindt. En als je onder dreigt te gaan in de zee van ouderdom is kan je niet anders meer dan je vastklampen aan een reddingsboei. Het geloof dat ouderdom relatief is. Er zijn er altijd die meer rimpels, minder haar op gewenste en meer haar op ongewenste plaatsen hebben. Die verder uitgezakt en strammer zijn. Idee voor de volgende keer uitgaan: Een bejaardenbusreisje met verkoopdemonstratie van designrollators. Dan voel je je toch jong!
Li · 24 april 2004 op 14:06
Met een big smile gelezen Clueless. En dat is niet zo best, want dat veroorzaakt weer lachrimpeltjes! Maar het is ook zo herkenbaar.
En ik sluit me bij de tip van Maurits aan. Werp je eens op een bingo-avond in een bejaardencentrum. Wedden dat je jezelf ‘Piep’voelt.:-P
Li
archangel · 24 april 2004 op 20:21
Ik zei het he? Je bent een ware goudmijn aan het creëren 🙂
pepe · 24 april 2004 op 21:55
Wat heet oud?
En ja stappen in Almere, dan moet je wel weten war je heen moet gaan. De grote markt is voor het grote deel bedekt met jeugd, maar er zijn zeker ook leukere plekken te vinden daar.
Het ligt er natuurlijk ook aan waar je naar op zoek bent
Ma3anne · 25 april 2004 op 02:49
Ik leef helemaal met je mee. Met 30 ben je stok- en stokoud en uitgerangeerd. Je maakt geen enkele kans meer nu je een rimpeltje hebt. Dat jongetje had vast een glaasje te veel op.:-D
Claudia · 25 april 2004 op 22:02
Heerlijk herkenbaar!
Toen ik 5 jaar geleden tegen de magische 30 aanhikte had ik er ook last van. Puistenpubers in m’n stamkroeg, een artikel in m’n lijfblad over “de eerste keer”. Ik bedoel maar.
Flirten helpt! Hoe ouder ik word, des te harder ik flirt.
Leuke column.