Klakkeloos in Kampala

U bent, beste lezer, nu hoop ik gewend aan het feit dat ik bijna niet door de dag kan komen zonder in moeilijkheden te raken. Zoals ik al eerder zei, ben ik niet goed met data in het verleden, maar het was zeker 2007 (of was het 2008?) dat ik mijzelf in Kampala, Oeganda bevond. Ik was daar al eerder geweest en had een dame met een dubieuze achtergrond leren kennen in een bar met een nog dubieuzere achtergrond. Betty heette ze en zoals gewoonlijk met Afrikaanse dames en blanke mannen liep zij naar mij toe en begroette mij met de standaard groet:

“Hi, how are you?”

Op dat moment kon ik geen antwoord geven, omdat 101% van mijn aandacht gericht was op haar borsten. Zij droeg een strakke spijkerbroek, hoge hakken en een zeer strakke trui. Zeer strak, zeker met veel moeite aangetrokken over die grote, ronde borsten… waar was ik ook weer? O ja, die bors… nee hoe het met mij ging.

“Fine, thanks. And your breasts? Er, I mean.. and you?”

Dit was mijn tweede week in Kampala en ik wist al hoe dit spelletje gespeeld moest worden. Een blanke man in een bar. Een mooie, jonge zwarte vrouw. Zij loopt naar hem toe, begint een gesprek over koetjes en kalfjes. Hij geeft haar een drankje, ze worden allebei aangeschoten en dan begint het handelen. Voorstelbaar en triest, echt niet waar ik op zoek naar ben. Maar goed, ondertussen ben je met een bloedmooie dame die haar prachtig lijf de hele tijd tegen je aan plakt en je hoeft aan het einde van de avond niets te kopen, als je haar maar af en toe een goedkoop borreltje geeft. Als ze genoeg op heeft, gaat ze ook persoonlijk voor jou dansen, maar dat kost een extra neut.

Met Betty was het anders. Ik zei al onmiddellijk beleefd: “Je bent heel mooi en vast een aardig en interessant mens, maar ik kom geld tekort en ik kan het me echt niet veroorloven om je de hele avond drankjes te verzorgen.

“Ha!”, riep ze vriendelijk glimlachend en vol uitdaging, “dan haal ik voor jou een drankje!”

Mijn gedachten wandelden lichtvoetig terug naar die heerlijke borsten en ik kon de verleiding niet weerstaan. Ik had er al een paar op.

“Is goed”, zei ik, “ik neem wel een dubbele Waragi* van je.”

Ik praat bijna nooit over koetjes en kalfjes, dus al snel bouwden we een erg leuk gesprek op en ik voelde me niet alleen wegens de twee handgranaten zeer tot haar aangetrokken. Goh, wat voelde ze heerlijk en ze had ook een aardige verrassing voor me in petto: het werd warm en ze deed haar trui uit. Tot mijn grote met hele plezierige verbazing had ze alleen een flinterdun t-shirt aan en de borsten hielden zich prima op zonder BH. Als ze me op dat moment had gevraagd om met haar te trouwen, had ik het wel heel moeilijk gevonden om nee te zeggen. Ach, je kent me: ik heb het altijd moeilijk gevonden om nee te zeggen.

Al gauw bleek naar haar zeggen dat ze een EX-hoertje was, wilde nu een man, liefde, genegenheid en stabiliteit. Ik wilde haar ter plekke rotneuken.

De nacht verliep dus niet zo voorstelbaar als ik aanvankelijk gedacht had. Hier stond een mooie, intelligente, aardige vrouw die klaarblijkelijk geïnteresseerd was in mij en niet alleen in geld. Zij gaf een zeer onafhankelijk en zelfverzekerde indruk en ik was ook in haar geïnteresseerd. Ik besloot haar interesse op de proef te stellen.

“Ik ga naar huis. Heb je zin om met mij morgen uit eten te gaan?”

We maakten een afspraak. Zelfs met al mijn rijke ervaring kon ik absoluut niet vermoeden waar dat naartoe zou leiden..

—————————————
*Waragi: sterk, jeneverachtig drankje, alleen in Oeganda gemaakt.