Op een zaterdagochtend, een jaar of twee geleden, deden mevrouw Coltrui en ik onzelf tegoed aan een stevig ontbijt. Het mijne bestond uit twee lolly’s met colasmaak en een fristi, terwijl mevrouw Coltrui het bij een pistolet met kaas en een mok koffie hield. Ik weet het, verschrikkelijk wat voor vetzakkerij die ’s ochtends door haar strot ramt. Maar goed, dat moet ze zelf weten. Onze oudste telg, Robin, liep driest het huis rond, op zoek naar haar fopspeen. Nu ze vier was geworden, hadden we immers besloten om het tsjok-tsjok-gebeuren te beperken tot de nachtelijke uurtjes, maar daar wil ze duidelijk niet van weten; ze keerde met veel lawaai laden om, kroop in de kasten, inspecteerde de kussenslopen en stak haar hoofd in de droogkast, maar wij bleven kalm aan de ontbijttafel zitten, gerustgesteld door de wetenschap dat de begeerde fopspeen zich op een veilige plek bevond: in mijn broekzak.

Plots werd het stil. Geen gerommel meer. Geen gestommel. Mevrouw Coltrui vernauwde de ogen tot spleetjes en staakte het kauwen met half open mond. Ik zweer het u: pistolets met kaas zien er op deze wijze zo mogelijk nóg onsmakelijker uit.
Ik spitste mijn oren.

[i]Stilte.[/i]

Voelt u trouwens hoe ik de spanning opbouw? Ik ben daar sterk in naar het schijnt. Mijn Miranda zegt dat ook altijd.
Waar was ik… Juist, stilte dus. Dan een zacht gezoem.

[i]Luider.
Zachter.
Luider.
Zachter.
Luider.
Nóg luider.[/i]

Plots snel pletsende blote voetjes op de laminaat. Ze kwam de keuken binnengesprint.
‘Kijk mama, wat ik gefonte eeft!’ hijgde ze en met haar vrije hand streek ze een blonde lok achter haar linkeroor. Bij het zien van wat de juffrouw in de andere hand had, verslikte mevrouw Coltrui zich in haar pistolet met kaas. Mijn lolly met colasmaak verdween pardoes integraal in mijn keelgat.

Trots hield ze een groen rubberen fopgeslachtsdeel in de lucht. Zo eentje van het formaat waar [i]zelfs ik[/i] depressief van word. Van mij durft men wel eens beweren dat mijn ogen groter zijn dan mijn maag, maar volgens mij zijn de ogen van de dames die zich zo’n boomstam aanschaffen op het moment van aankoop ook véél groter dan hun ehm… nou ja, u begrijpt me wel.

We waren dus met verstomming geslagen, maar kleine Coltrui was in de wolken met haar ontdekking en gaf zelfs een demonstratie ten beste mét tekst en uitleg.
‘En als je hier aan draait he, dan gaat dat harter!’ wist ze.

Een goede raad voor de dames met kinderen: berg na een gewaagd avondje Upperdare uw aankopen goed op, of gooi ze meteen weg. Kleuters met een missie zijn vreselijk hardnekkig.

O, en mocht u me een dezer dagen tegenkomen en u merkt dat ik me op een nogal eigenaardige, kreupele manier voortbeweeg, weet dan dat de kans groot is dat mevrouw Coltrui mij – uit wraak voor deze biecht – als eerste heeft laten kennismaken met dat groene eenogige monster. Een soort [i]blijde intrede[/i] als het ware.

Morituri te salutant…

Categorieën: Gein & Ongein

18 reacties

Dees · 26 februari 2009 op 13:24

Nog wel een verschil tussen ‘hart’ blij ingetreden en het sterven, tenzij je het fijn vindt natuurlijk, de kleine dood 😉

Het is een hilarisch verhaal. Nu al een coltrui handelsmerk. In de laatste twee alinea’s ga je alleen wmb net een beetje overboord, het verhaal was al lachvoer genoeg.

Deze vind ik leuk:

[quote]Het mijne bestond uit twee lolly’s met colasmaak en een fristi, terwijl mevrouw Coltrui het bij een pistolet met kaas en een mok koffie hield. Ik weet het, verschrikkelijk wat voor vetzakkerij die ’s ochtends door haar strot ramt. Maar goed, dat moet ze zelf weten.[/quote]

en deze:

[quote]Upperdare[/quote]

ook 😀

phoebe · 26 februari 2009 op 13:27

:hammer:

[quote]Een soort blijde intrede als het ware[/quote]

😀

LouisP · 26 februari 2009 op 14:06

hoi,

ik vind hem ontzettend goed en leuk geschreven.

L.

trawant · 26 februari 2009 op 14:21

Ja Leuk..! Ik moest tijdens het lezen telkens aan Wim Helsen denken en las hardop in mezelf met mijn eige n versie van de Belgische tongval..

‘Met verstomming geslagen’:hammer:

Mien · 26 februari 2009 op 16:06

Met humor verzwolgen:

Kleuters met een missie(.)

Geen punt voor mij! :hammer:

We want more …

Mien (gaat binnenkort naar Wim Helsen en lacht zich dan wederom een breuk)

DreamOn · 26 februari 2009 op 18:12

Erg vermakelijk verhaal! 😀

Even een kleine tip: achter de titel van je column hoort geen punt… Uitroeptekens of vraagtekens kunnen uiteraard wel, maar let maar eens op de andere columns.

axelle · 26 februari 2009 op 20:38

Té grappig. Lekker rauwww, zo lezen we ze immers
graag. :p

Coltrui · 26 februari 2009 op 23:39

Dank u beleefd voor de reacties. 🙂

WritersBlocq · 26 februari 2009 op 23:41

Ik heb het na de eerste alinea niet gered, dit stukje. De storende en onnodige fouten hierin ontnamen mij de lust om verder te lezen. Nee, ik zeg geen sorry en nee, dat hoef jij ook niet te doen.

Volgens mij kun je beter, véél beter. F7 in Word doet wonderen 😉 en de rest kun je zelf 🙂

[quote]Dank u beleefd voor de reacties. :-)[/quote] ai, net te vroeg

Groetje, Pauline
😀

Coltrui · 26 februari 2009 op 23:56

Nee hoor, ook u wordt beleefd bedankt. 😀

Naast de vergeten ‘s’ in ‘onszelf’, zie ik niet in wat er zo storend is. Of het moet weer Vlaams zijn. 😛

KawaSutra · 27 februari 2009 op 01:47

Je hebt mij nergens mee kunnen verstoren, nee, met plezier gelezen. Ik benijd je overigens niet. 😀

Bitchy · 27 februari 2009 op 06:33

Heerlijk kinderen!!

Ik was ff bang dat ze dacht dat het een soort van grote *fop*speen was 😉

LouisP · 27 februari 2009 op 07:39

Ik ben op zoek naar die onnodige en storende fouten in eerste alinea? Die ik overigens fantastisch vond om te lezen.

L

Marley_jane · 27 februari 2009 op 10:11

Ik vind hem geweldig!

Zuurtje33 · 27 februari 2009 op 10:18

Ik sluit mij aan bij mijn voorgangers, geen storende foutjes gezien met mijn beginnersblik.
😆
Leuk!

pally · 27 februari 2009 op 12:45

Hij is leuk, coltrui, hier en daar misschien een beetje te leuk 😀

groet van Pally

Mosje · 27 februari 2009 op 20:17

leuk, maar schrijf ze niet té leuk. Een klein beetje de rem erop, en je stukjes zijn prachtig.

doemaar88 · 28 februari 2009 op 16:40

Leuk. Fijne schrijfstijl, goede woordkeuze! 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder