Koud washandje op mijn voorhoofd.

Er worden nogal veel boeken geschreven.
Erger mij daar wel eens behoorlijk aan. Niet elke keer dat er een boek verschijnt, maar het zal er niet ver naast zitten. Om maar niet te zwijgen over boeken die door mannen zijn geschreven, want daar heb ik helemaal de pest aan. Trouwens vrouwen kunnen ook behoorlijke rotboeken schrijven. Maar kom je bij die lullige kantoorboekhandel op het plein, in het overdekte winkelcentrum, waar het lijkt alsof er alleen maar veiligheidsbeamten werken.

Nu ik toch even aan het woord ben: als ik aan een ding ontzettend de pest heb, is het aan levende veiligheidsbeamten. Dode veiligheidsbeamten zie je niet zo veel rondlopen, maar God weet dat ze er tussen zitten. Ze slippen gewoon door de sollicitatieprocedure heen, doordat die gasten die de sollicitanten moeten ontvangen nog stommer zijn, dan wie ze moeten afwijzen in plaats van aannemen, maar ja, ze zijn zelf ook weer aangenomen door gasten die nog weer stommer zijn, en zo is op zijn beurt iedereen stommer. Ik mag dat wel zeggen want ik ben zelf ook vrij stom. Ik had eigenlijk net zo goed veiligheidsbeambte kunnen worden, in dat lullige overdekte winkelcentrum, waar het zo ontiegelijk veilig is, en stom.

Hoe hoger hoe stommer dus: het werkt niet van boven naar beneden, maar van beneden naar boven. kijk zo kan jij het ook. Zo zit trouwens de hele maatschappij in elkaar, als de maatschappij al überhaupt op enige wijze in elkaar zit, denk zelf van niet, maar zal me niet overal mee bemoeien. Dus die gasten die die veiligheidsbeamten moeten aannemen, die lopen in hun vrije tijd ook gewoon op straat nogal veilig te winkelen met een vrouw en veel kinderen. Die vrouw daar willen ze gewoon mee neuken, en die vrouw wil kinderen, etc., het oude liedje,ik zeg het maar voor de zekerheid.

En u wilt gewoon rustig, droog en veilig en snel boodschappen doen voor het weekeind terwijl er van die gasten op straat lopen. Voor mij persoonlijk is dat vandaag al weer een reden om niet naar buiten te gaan.

Ik wil graag vertellen dat er op de boekenpresentatietafel, van de kantoorboekhandel op het plein, enkele vaste krachten werken, die speciaal zijn aangenomen met het doel om de boeken elke dag in een andere volgorde te leggen. Niet dat er niet veel te veel boeken op de wereld zijn, dat nou ook weer niet! Maar dat de ongeoefende lezer, die zich ook rot verveelt op aarde, en dat zijn er nog al wat, denkt dat er weer nieuwe boeken uit zijn en op de tafel liggen, waarna de aspirant lezer weer het hele rijtje bekijkt, en na een beetje gebladerd en gelezen te hebben, tot aanschaf overgaat van een boek. Nou en dat boek, als hij het al niet in de kast heb staan, in die intellectuele boekenkast van `em, van onze aspirant lezer, daar zet die dat boek in, en gaat over tot de orde van de dag. De chaos. Moet ergens noteren dat ik op moet schrijven waarom schrijvers allemaal dezelfde boeken schrijven. Heb dat al ergens genoteerd, dacht ik. Kom hiet later op terug. Denk omdat lezers allemaal dezelfde boeken lezen.

Ik moet nu even op bed gaan liggen met een heel koud nat washandje op mijn voorhoofd.