Aan het begin van een geweldige carriëre en met geweldige examencijfers stapt hij uit de trein. Iedere droom die hij droomde op zijn ruime, gezellige kamer kan hij nu waarmaken. Niemand kan hem stoppen want hij heeft z’n toekomst bepaald. Fluitend loopt hij de trap af om het station te verlaten. Onder het spoortunneltje door en hij is bijna thuis wat zal iedereen trots op hem zijn. Hij kijkt rond en even houdt hij zijn pas in. Hij ziet haar lopen. Vieze haren, oude versleten rugzak en kleding vol vlekken. Hij loopt snel door zucht diep en denkt: ‘weer zo’n triest type zonder dromen voor de toekomst’. ‘Waarschijnlijk niet haar school afgemaakt’. ‘Ja hij heeft alles goed voor elkaar’. Hij steekt zijn neus in de wind en loopt tevreden door.

Ze is vanmorgen vroeg vertrokken op zoek naar werk en op zoek een nuttige tijdsbesteding. Haar gevoel van eenzaamheid lijkt niemand te zien. Ze staart naar de grond met de hoop dat niemand haar ziet. In het spoortunneltje kijkt ze schichtig op als ze merkt dat iemand naar haar kijkt. Ze ziet hem lopen. Zo’n jongen die alles goed voor elkaar heeft. En zij… zij vult haar tijd met dromen zonder een stap verder te komen. Kansen op een goede toekomst worden steeds kleiner. Ze heeft het wel geprobeerd maar het lukt haar niet. Telkens weer maakte ze een verkeerde keuze. De gedachte hoe anderen over haar zullen denken doet haar ineenkrimpen en harder lopen.

Ze kruisen elkaar… twee verschillende wegen. De ene weg mooi glad, de andere weg vol kuilen. Een weg van verdriet en een weg van geluk. En niemand die er echt aandacht aan schenkt.

Categorieën: Maatschappij

6 reacties

Mup · 2 juli 2006 op 19:55

Mooi stuk, de uitleg over de twee verschillende wegen had je m.i. niet hoeven te geven, dat komt duidelijk naar voren. ‘Te veel leestekens in de tweede alinea’, zei ze streng, en zelf ook niet zonder fouten.

Groet Mup.

DreamOn · 2 juli 2006 op 20:29

Mooi gegeven: ships that passing…
Ik had het iets meer uitgewerkt als ik jou was. Misschien had hij over haar kunnen struikelen, hadden ze oogcontact gehad, of zoiets. Dit is wel heel vluchtig.
Maar goed, dat is mijn mening!

KawaSutra · 2 juli 2006 op 20:53

Mooi beschreven momentopname. De realiteit van onze samenleving.

Ma3anne · 2 juli 2006 op 21:10

En voor hetzelfde geld komen ze elkaar over tien jaar weer tegen en zijn de rollen omgedraaid.

Mooi beschreven momentopname.

EDIT: Ik zie net, dat Kawa letterlijk hetzelfde zegt, maar ik laat het toch staan. 🙂

Mosje · 2 juli 2006 op 22:30

In wezen ben ik nogal liberaal geloof ik, of misschien heet het ook wel anders, maar ik geloof dat we allemaal dezelfde weg voor ons hebben. De kuilen die sommigen menen te zien, zijn door henzelf gecreeerd.

Eddy Kielema · 3 juli 2006 op 14:02

Het is natuurlijk nog maar de vraag of het levenspad van de net geslaagde geen kuilen zal kennen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder