Je blijft het herhalen. Keer op keer. “Stop, terugspoelen, nieuwe poging”. Wat te denken van een andere acteur? Iemand die weet hoe hij zijn zinnen uit moet spreken zonder terug te vallen op dezelfde stemtechnieken. Iemand die kan acteren zonder het alsmaar herhalen van dezelfde gezichtsuitdrukkingen en dezelfde versleten façade? Een acteur met een frisse input, een nieuwe zienswijze, een acteur die nog niet is gebukt gegaan onder het juk van method-acting.
Je kunt niet zeggen dat ik me niet heb ingeleefd. Ik heb het beleefd, herbeleefd, opnieuw herbeleefd, ik heb het her-herbeleefd.
Ik ben uitgeleefd.
Alvorens ik het script zie kan ik de woorden al dromen. Het ligt niet aan de acteurs, het is de scenarioschrijver die zijn pen telkens in de verkeerde inktpot doopt.
Hier staat er één van vernieuwing en hier staat er één van voorspelbaarheid.
Artistieke vrijheid. Regisseuse of actrice? Je bent vrij om te kiezen. Het is nog steeds niet te laat.
Scene1 (volgens de vaste regels van het script): Het lichaam verveelt zich. Hij keert zich weg van de handen die hem als de hare beschouwen en met een slap gevoel in zijn lid trekt hij de lakens om zich heen in een poging om zichzelf ook deze nacht te isoleren van zijn vrouw.
“Stop, terugspoelen, nieuwe poging”.
Het bevalt je niet om de waarheid te horen? Ik heb je toch gezegd dat ik niets heb met vadsige lijven? De liefde was er toch al niet meer en zonder de lust ontbreekt me de motivatie om alsof te gaan doen.
“Stop, terugspoelen, nieuwe poging”.
Scene1 (vrije improvisatie): Het lichaam verveelt zich. Hij keert zich richting de handen van zijn minnaar, het zaad kolkt in zijn testikels en het gezicht van zijn vrouw vervaagt bij de aanraking van zijn lust opwekkende lijf.
“Stop, terugspoelen, nieuwe poging”.
Je gezicht wordt rood. Is het schaamte? Woede, misschien? Durf je echt te beweren dat je nooit hebt gezien dat ik naar mannen kijk?
Ik kijk niet alleen. Ik tast vaak genoeg toe.
De lichten doven en de set wordt leeggeruimd. De acteurs tuigen af naar de kleedkamers, terwijl in hun oren de galm weerklinkt van het applaudisserende publiek.
Ik sluit mijn ogen terwijl ik werktuiglijk blijf klappen en opnieuw speel ik de rol die ik al jaren begeer. Geïnspireerd door het theater van improvisatie stel ik me mijn rol voor zonder script. Mijn rol zonder tegenspeelster.
Ik geloof wat ik zie, ik kies voor vernieuwing. En ik besluit om vandaag het scenario te herschrijven:
Scene1 –blanco-: (Geachte cast. Helaas moeten wij u mededelen dat onze scriptschrijver (uw, tot onze spijt, vanaf heden tevens voormalige tegenspeler in “Laatste akte”) zich genoodzaakt zag tot het aanbrengen van een drastische wijziging in het scenario. De uiteindelijke tekst is vooralsnog niet bekend. Wel wil hij u laten weten dat u hier niet meer op hoeft te wachten. Wij verzoeken u dan ook om zelfstandig het script te herschrijven. Onze excuses voor het ongemak).
16 reacties
Mosje · 7 februari 2006 op 20:47
Heb dit stukje stiekem al gelezen in de wachtrij. Had nooit gedacht dat hij van jou was Troy. Heel apart, je bent bepaaldelijk aan het experimenteren (of schreef je altijd al andere stukjes maar je stuurde ze nooit in?)
Heel apart nogmaals, en goed geschreven, hoewel ik het vermoeden heb dat ik het niet helemaal goed snap.
Li · 7 februari 2006 op 21:34
😕 :dunno:
Ik vind het een drama…
Li
Trukie · 7 februari 2006 op 22:05
In de wachtrij gaf ik ik je een kans. Maar ook ik twijfelde. Het had ook een nieuwe deelnemer met talent voor twilight-sferen kunnen zijn.
Mooi ritme, mooie opbouw. Na de laatste alinea nog een keer de eerste lezen.
KawaSutra · 7 februari 2006 op 22:08
Is dit een schrijfopdracht voor CX?
Ben benieuwd wie er op inspeelt!
Maar ik zal het wel niet goed begrepen hebben. Het intrigeert wel, nog maar eens lezen dan.
Oké dan, het scenario van het leven? Relatie beëindigd. Een drastische wijziging met een onbestemde toekomst?
Mug · 7 februari 2006 op 23:05
Ik hoop dat ik hem niet begrijp…anders heb je het erg moeilijk als het over jou gaat, Troy!
Ik hoop (kijkend naar je pasfoto) dat je acteur bent in het dagelijks leven (ben hier te kort in de buurt om te weten wat iedereen doet, al krijg ik vermoedens:)), en dat ik deze column letterlijk kan nemen!
Als ik hem wel begrijp is het een prachtige column, en dan veel sterkte toegewenst.
Martijn · 8 februari 2006 op 05:52
Hey Troy,
Apart te ervaren is dat bij [i]de acteur[/i] een bijna willekeurige persoon in te vullen is.
Een politicus, een bakker, een medewerker van lopende band bedrijf ‘Rollen Maar’. Je zou er bijna het woord Mens willen invullen. Regisseuse of actrice? Actief of passief? Aangever of afmaker? Coach of voetballer. Mens of Maatstaf?
Is iedereen werkelijk inwisselbaar of is het dat Het Theater, de Maatschappij, jij bent?
Als metafoor is het een mooi stuk.
Misschien het ondervinden en het observeren meer gescheiden houden?
En de eerste als leidraad nemen? 😀
Anne · 8 februari 2006 op 07:59
Een grote verandering, een drastische ommezwaai, hoe dan ook een wisseling. Ik heb de indruk dat er wel iets zit in het commentaar van Martijn waar hij zegt dat het misschien zaak is om het observeren en ondervinden meer gescheiden te houden. Bij jouw stuk loopt dat door elkaar heen.
Maar misschien is dat nou juist net waar het om gaat; dat het een illusie is te denken dat die twee standplaatsen vast zijn; te denken dat perspectieven en de ervaringen en de uitzichten die daar bij horen ankers zijn. De perspectiefwisselingen in het stuk maken je als lezer in ieder geval enigszins wankel, er is weinig waar je je aan vast kunt houden. Ik heb het stukje ongeveer vijf of zes keer gelezen en ik krijg nauwelijks houvast. Ik kan het enorm waarderen dat je zo experimenteert met allerlei vormen. Het maakt je werk zeker boeiend.
Anne
wendy77 · 8 februari 2006 op 09:24
Mag ik even eerlijk zijn en zeggen dat ik dit helemaal niks vind. Het is gewoon niet te doorgronden en dat is soms niet erg, maar hier stoor ik mij er enorm aan.
Sorry
Ma3anne · 8 februari 2006 op 10:09
Ik denk dat het niet zo moeilijk te begrijpen is, als je in je leven (een aantal keren) uit een vast patroon met vaste acteurs bent gestapt en zelf een nieuw scenario bent gaan schrijven, omdat je het oude spelletje niet meer mee wilde spelen.
Ik herken het wel op de een of andere manier en vind het mooi geschreven…..
Mysterieus wie er naar mannen kijkt. De schrijver of zijn geliefde.
Dees · 8 februari 2006 op 11:04
[quote]Stop, terugspoelen, nieuwe poging[/quote]
Heb dit stukje inmiddels al een keer of vijf gelezen. Ik vind het prachtig, denk ik, maar weet niet of ik snap wat ik snap en of het is wat ik denk. Ik denk dat ik het nog vaker ga lezen. Als je zo verwarring kunt prikkelen dat mensen zich binnenstebuiten keren om het te doorgronden, vind ik het al een kunst op zich. Als het geaffecteerd zou zijn, zou je dan namelijk door de mand vallen. Ach. Als je begrijpt wat ik bedoel 😉
@Wendy, is het niet begrijpen voor rekening van jou, of van Troy?
Nana · 8 februari 2006 op 12:57
😉 Met veel interesse gelezen. Het eind is naar mening niet zo sterk, maar in het geheel goed en het komt heel echt over. Zal wel weer herkenning zijn. Deze columns site zit vol met goede schrijvers die soms akelig dicht bij mijn werkelijkheid komen…
KingArthur · 9 februari 2006 op 00:02
Soms heb je een andere reactie nodig om zelf een reactie te kunnen geven. Of en wat je met deze tekst zou willen zeggen is mij niet helemaal duidelijk. Maar de herhaling waar Dees het over heeft , valt mij ook op en trekt mij aan.
En nee ik doe niet mee aan de schrijfopdracht die Kawa voor ogen heeft :-).
Outsider · 9 februari 2006 op 11:10
[quote]@Wendy, is het niet begrijpen voor rekening van jou, of van Troy?[/quote]
Laten we het er maar op houden dat het voor rekening van Troy is. Een goede schrijver kan de meest ingewikkelde zaken duidelijk maken aan iedereen met een normaal gezond verstand. Als de lezer het dan toch nog niet begrijpt, ligt dat meestal aan de schrijver en niet aan de lezer.
Wat mijzelf betreft: ik heb dit stuk drie keer geprobeerd, maar ik ben alle drie keren gestopt van verveling.
Dees · 9 februari 2006 op 13:15
Nou meneer of mevrouw Outsendy,
Bedankt voor de opheldering!
😀
Outsider · 9 februari 2006 op 14:53
[quote]Nou meneer of mevrouw Outsendy,[/quote]
[b]**EDIT**[/b]
[url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/newbb/viewtopic.php?topic_id=45&forum=3&0][u]definitie on- en offtopic.[/u][/url]
[b]Duidelijk, lijkt me zo. 😎
MOD-J[/b]
Lynne · 9 februari 2006 op 17:53
Ik heb hem ook 3 keer gelezen, maar ‘Laatste Akte’ verveelde me geen seconde. ‘k Vind hem weer prachtig.