Light !

Co-column geschreven door Mien en Pally (een duolightproject)

Er zijn woorden die ik niet kan horen zonder over mijn nek te gaan. Misschien omdat ze zo ongelooflijk lullig zijn en alleen bedoeld om meer euro’s uit je zak te laten rollen. Ik bedoel: Er bestaan bijna geen verpakkingen van etenswaren meer zonder de aanbeveling dat het light, gezond, minder zout, of minder zoet zou zijn. Of nog erger: zonder kunstmatige toevoegingen. Met als beloning een blauw klavertje van juf santé. Dat snap ik niet want dat klavertje vier als debielenkeurmerk vind ik nou juist een kunstmatige toevoeging U begrijpt het allang – want van die klavertjes gaan je hersens natuurlijk ook veel beter werken – dat ik nu in de supermarkt loop. Niet zonder gevaar, trouwens. Ik merk dat ik een heftige allergisch reactie krijg. Ik bedoel, ik pak gewoon een pizza uit het vriesvak, klats in mijn oog valt weer zo’n goor klavertje. En een jeuk in mijn ogen! Al tranend en wrijvend loop tegen een ander wagentje aan. ‘Sorry, het komt van al die klavers en dat light’, mompel ik.

De middelbare dame van de botsing brengt me meteen naar de kassa- EHBO. Bij elke kassa zit een verpleegkundige klaar met een pipet met druppels. [Pally]

Ik sluit aan bij kassa 3.
‘Mag ik het bonnetje?’ roept de kassazuster.
‘Bonnetje, hoezo bonnetje?’
‘Voor het pipetten heeft u een bonnetje nodig.’
‘U kunt het afhalen bij het flessentrekkersloket.’
‘Het flessentrekkersloket?’ roep ik verbaasd.
‘Ziet u die man daar achterin, vraag het hem maar even.’
Ik loop naar een rijzige man met rood haar. Een mix van een jonge Donald Sutherland en André van Duin. Hij trekt een grijns.
‘AH, u bent op zoek naar het flessentrekkersloket, komt u maar.’ Ik volg de man.
Via Cola, Becel en Philips komen we bij het flessentrekkersloket. Gesloten.
‘Hoe is het mogelijk, en nu …?’
De Donald-André-kloon lacht me vriendelijk toe.
‘U kunt altijd nog uw klavertje laten zien!’
Dat is het toppunt. ‘Mijn kla…, klavertje laten zien? Hoe durft u! Ik klaver u aan!’
‘O, mevrouw, in dat geval moet u eerst naar het aanklaafloket, 3e gang links, voorbij het toiletpapier.’ Nou raak ik pas echt aan de schijt.
Blind van woede èn klavertjes, haast ik me naar de uitgang. Ik loop het verbaasde pipettenkassazustertje ondersteboven en struikel over de drempel.
Met m’n neus recht in een bos klaver.
Eindelijk geluk.
Ik vind een klavertje light. Met rugnummer 4! [Mien]