Loungeklapper

Qua leeftijd horen meneer Li en ik op een oudemensencamping thuis. Wij schommelen, wippen en spijkerpoepen niet meer en maken geen gebruik van poedelbad, playbackshow, of jeugdhonk. Toch vierden wij onze vakantie dit jaar op een camping waar overwegend gezinnen met jonge kinderen staan. Dat was een weloverwogen keus want we wilden uitgebreid genieten van alle bedrijvigheid rondom ons heen. Bedrijvigheid waar wij geen last meer van zouden hebben. Verplichte en kostbare bezoekjes aan speeltuinen en pretparken, zouden ons bespaard blijven. Geen gejengel en gezeur aan ons hoofd over het kopen van ijsjes of patat. Geen ruziemakende koters. Geen luie pubers die de hele dag in hun tent liggen te stinken en het vertikken om de afwas te doen. Die tijd ligt achter ons want onze kinderen gaan niet meer mee. Het grote genieten kan eindelijk beginnen. Dit jaar zou onze vakantie bestaan uit ongestoord lezen, eindeloos puzzelen, lekker luieren en uitgebreid kijken naar vaders en moeders die hun kroost in toom proberen te houden. Daarom kozen we een plaatsje op de kopse kant van het veld zodat we alles goed konden overzien.

Speciaal hiervoor schaften we een super-de-luxe loungesofa aan. Een opblaasgeval uitgerust met comfortabele zijleuningen en een superzacht meedeinend rugsteun. Zelfs een blowjob bleef ons bespaard want een superhandig motortje blies het gevaarte binnen een zucht en een scheet op. Het veld was in rep en roer toen het gevaarte vorm begon te krijgen. Jonge vaders en moeders loerden verlekkerd naar ons opblaasgenot die ze maar al te graag hadden willen beleggen. Een hummeltweeling met spierwitte vlechtjes vergaapten zich, met de duim in hun mond, aan ons fluwelen monster. Onze hond rende er kwispelend, happend en grommend omheen. Een opgeschoten puber bracht zijn fiets slippend tot stilstand, reed vijf rondjes rond ons loungewonder en sms-te ondertussen zijn duim blauw en twee brutale broertjes prikten verlekkerd met hun vingertjes in het blauwe pluche. We doken de tent in om ons in gepaste kleding te hullen: een kleurige korte broek plus een luchtig hemdje, en stapten met een dik boek, flesjes water en een flacon zonnebrandolie het veld weer op. Klaar om ons, als een parkietenpaartje, te nestelen op de droomsofa.

Maar onze zonnebaddroom spatte als een zeepbel uiteen. Op het blauwe pluche rolde onze hond, kreunend van genot, van zijn rug op zijn buik en visa versa. De twee broertjes speelden er krijgertje en de blonde hummeltjes stuiterden op hun billetjes alsof ze op een trampoline zaten. Aangemoedigd door de opgeschoten puber en zijn opgesms-te vrienden en gadegeslagen door hun ouders die, dankzij onze loungewonder, een tijdje rust hadden. Kortom: Drie weken lang was onze super-de-luxe loungesofa de klapper van het veld en wij hadden het nakijken.

Volgende keer boeken we toch maar een plekje op een oudemensencamping.
We worden te oud voor dit kindse gedoe.