Opnieuw kijk ik toe. Naar de in elkaar gevouwen lichamen met de roze nevel van begeerte boven hun hoofden. We wachtten tot de dag aanbrak, en toen de dag aanbrak wachtten we nog wat langer. De nachten leken eeuwig te duren. Fysieke aantrekkingskracht was onze primaire drijfveer, maar daaronder lag een wereld verscholen waarvan zelfs wij het bestaan niet kenden. Halverwege zouden we elkaar ontmoeten. Daar waar het ene lichaam naarstig naar het andere op zoek ging. Halverwege zouden we elkaar weer terugvinden. Ergens in het midden tussen liefde en haat. De leugens staan vereeuwigd tussen de lakens van het bed. Er was niets dat je kon verbergen voor degene die jou het beste dacht te kennen. Ik kan de geur zelfs nu nog ruiken. Van vers zweet en muskaat, een vleug oleander. Je dacht dat ik immuun was voor de vreemde die mijn huis infiltreerde. Dat ik blind was voor de kreukels die jij glad trachtte te strijken. We leefden in een droom die het niet waard was om te leven. Wat liefde leek was lust. En wat lust was bleek een leugen.

Dit is de prijs die we moeten betalen. De wroeging van weggeven jaren, die niets bleken te zijn wat wij hoopten dat het zou zijn. En je weet dat je nooit zult veranderen, want je weet dat je het niet aankunt. Je kunt niet zonder je bedrog. Je kunt niet zonder je leugens. Je kunt niet zonder de lust die onze liefde verteert.

Opnieuw kijk ik toe. Naar de in elkaar gevouwen lichamen met de roze nevel van begeerte boven hun hoofden. Ik wacht tot de dag aanbreekt en als de dag aanbreekt wacht ik nog wat langer. Tegen beter weten in hoop ik je ooit weer te ontmoeten.

Ergens in het midden tussen liefde en haat.

Categorieën: Fictie

12 reacties

Chantal · 6 mei 2006 op 20:15

Mooi geschreven Troy!

WritersBlocq · 6 mei 2006 op 21:15

[quote]Tegen beter weten in hoop ik je ooit weer te ontmoeten.
Ergens in het midden tussen liefde en haat. [/quote]
Nee, dat wil je niet. Zou oersaai zijn 😉 😛
Ik vind het goed ge- en beschreven. Hoe beddengoed gladstrijken wordt vertaald in leugens gladstrijken, heerlijk.
Bedankt voor het schrijven van dit stuk, het leest goed weg. Liefs, Pauline.

KawaSutra · 7 mei 2006 op 01:35

Mooi, maar o zo tragisch!

DriekOplopers · 7 mei 2006 op 09:41

Ach ja, we verwarren allemaal liefde met lust, zo nu en dan. En inderdaad, dat leidt soms tot verwarring en soms tot spijt. Heel mooi opgeschreven. Hulde, Troy!

Driek

Li · 7 mei 2006 op 12:43

[quote]Naar de in elkaar gevouwen lichamen met de roze nevel van begeerte boven hun hoofden.[/quote]

Roze nevel…mooie metafoor voor roze wolk

[quote]Hulde, Mug![/quote]
Mug?Troy?:-? 😛

Li

Nana · 7 mei 2006 op 15:21

Je dacht dat ik immuun was voor de vreemde die mijn huis infiltreerde. Mooi.

Mup · 7 mei 2006 op 16:46

[quote]Tegen beter weten in hoop ik je ooit weer te ontmoeten. [/quote]

Tegen beter weten in, kan ik alleen maar zeggen; erg herkenbaar,

Groet Mup.

Mug · 7 mei 2006 op 23:05

Mooi stuk, mooie zinnen…triest sfeertje!(En dan triest in de zin van tragisch, niet ‘pathetic’)

Li, ik snap je tweede quote en bijbehorende reactie niet zo, mis ik iets hier 🙂 ?(sorry voor een reactie op een reactie onder een column, die niet over de column zelf gaat)

Troy · 7 mei 2006 op 23:43

@Mug: *Excuses dat ik voor je antwoord, Li* Om je vraag te beantwoorden. Driek noemde mij per ongeluk bij jouw naam. Hij heeft zijn reactie al ge-edit, vandaar de verwarring.

wendy77 · 8 mei 2006 op 08:41

Ik sluit me bij Mup aan voor deze keer.
Het is altijd tegen beter weten in…zucht…

Prlwytskovsky · 8 mei 2006 op 18:07

Wat moet ik meer zeggen: ik sluit mij bij de rest aan.

KingArthur · 9 mei 2006 op 14:38

Wat herken ik weer veel van mijn verleden in deze tekst. Het verleden analyseren is goed maar de conclusie zal uiteindelijk positief zijn, hoe negatief het nu nog lijkt. Laat ook ruimte om naar de toekomst te kijken (daar heb ik zelf wel eens problemen mee).

Geef een reactie

Avatar plaatshouder