Dagen, uren zat het weer in haar hoofd. “Ik doe het niet” werd afgewisseld met: “Ik kan niet anders, ik moet!” Zuchtend wendde zij zich tot haar man: “Het borrelt weer in me”, zei ze met neergeslagen ogen tegen hem. Met een trieste glimlach zei hij: “Het geeft niet, schat, ga maar!” Enigzins zenuwachtig nam ze een douche, deed haar make up, en spoot een vleugje van haar favoriete parfum op. Ze was geen doorsnee schoonheid, maar absoluut aantrekkelijk. Zich afvragend welk café ze nog niet gehad had de laatste tijd, liep ze rond elf uur s’avonds richting stad. Van nature heupwiegend en gezegend met een zwoele blik. Ze voelde dat alle ogen op haar gericht waren, toen ze binnenstapte, een vrouw alleen in dit soort kroegen was niet gewoon. Ze was het gewend, het stoorde haar niet. Ze had maar één doel voor ogen. Met haar blik trok ze de barman naar zich toe, die in gedachten al verdronk in haar décolleté. “Een makkie”, dacht ze.

Binnen een uur stond ze met hem in het voorraadhok te zoenen alsof ze hem wilde verzwelgen. Zijn handen gleden onder haar kleding, streelden haar huid, om vervolgens gedeeltelijk in haar lichaam te verdwijnen. De kreun die ze uitte klonk als een dierlijke grom, een uiting van frustratie. Ze wilde hem, nu, want ze had nog meer te doen. Dit was háár avond en ze moest er uithalen wat erin zat. De tijd die het zou duren voor ze weer kon, was te lang om nu tijd te verdoen.

Wat verdwaasd stond ze een half uur later weer buiten, op zoek naar een volgend slachtoffer. Een nieuwe kroeg, andere mensen, en maar één manspersoon die er echt uitsprong. Zonder enige moeite wond zij hem om haar vinger, en het duurde niet lang voor zij in een stil steegje heftig de liefde aan het bedrijven waren. Na het hoogtepunt liet zij de man in verwarring achter, waarop zij haar strooptocht vervolgde, die uiteindelijk nóg twee slachtoffers opleverde. Toen was het genoeg voor haar!

Lichamelijk bevredigd, maar in en in-triest liep ze weer richting huis. Ze voelde zich vies en goedkoop, en snakte naar een douche en de warme liefdevolle armen van haar man om zich heen. Ze had verschillende sexuologen bezocht, en de drang was verminderd, maar een keer per twee maanden kon ze zich niet meer beheersen. Ze moest!

Vóór ze de sleutel in het slot kon steken, zwaaide de deur al open. Hij keek haar aan, sloeg zijn armen om haar heen en zei:”Ik vind het zo erg voor je!” Een traan rolde over haar wangen. “Sorry” was het enige dat ze uit kon brengen. Haar blik viel op een vallende ster in de lucht. “Laat dit ooit overgaan”, wenste ze…

Categorieën: Fictie

Arta

Zijn. bewonderen, verwonderen, notuleren, opwaarderen; Het zijn zomaar wat steekwoorden, die voor mij onlosmakelijk zijn verbonden aan 'Schrijven'. *Overigens schrijf en reageer ik als arta natuurlijk op persoonlijke titel

17 reacties

SIMBA · 7 december 2006 op 16:41

[color=00CC00]Wat een inlevingsvermogen![/color]

Mup · 7 december 2006 op 16:55

Een onderschatte verslaving, waar nogal eens lacherig over gedaan wordt.
Goed verwoord,

groet Mup.

Eddy Kielema · 7 december 2006 op 17:18

Elke verslaving is een hel, dus ook een seksverslaving. Uitstekend voor het voetlicht gebracht!

pally · 7 december 2006 op 17:33

Mooi beschreven zonder sensatiezucht.
Dat zou dit onderwerp gemakkelijk mee kunnen brengen.De triestheid is goed ingevoeld.
Groet , Pally

DriekOplopers · 7 december 2006 op 17:50

Wat een hemeltergende triestheid! Triest voor haar slachtoffers die ze na gedane zaken weer in verwarring achterlaat. Triest voor haar man die het allemaal met lede ogen moet anzien. Triest voor haarzelf. Ik krijg het er koud van.

Heel goed opgeschreven, Arta! Graag maak ik je een groot compliment! Hulde!

Driek

Li · 7 december 2006 op 22:15

Menig man zou jaloers op de ‘slachtoffers’ zijn, vermoed ik.

Triest hoor. Goed dat je hier over schrijft. Voor zover ik weet, is hier nog nooit een column over verschenen. Op columnX dan.

Li

KawaSutra · 7 december 2006 op 22:49

Knap beschreven maar ver van mijn bed. 🙂

SIMBA · 8 december 2006 op 08:03

Klopt kawa, het was in een voorraadhok en in een steegje…niet in JOUW bed.

pepe · 8 december 2006 op 09:09

Pfff, wat een bijzondere column. Een waar je een dubbelgevoel bij krijgt.

Shitonya · 8 december 2006 op 12:24

Ik zou echt nooit een relatie aan kunnen gaan of vol kunnen houden met iemand met dergelijke verslaving. Zoiets zie ik als iets meer als zomaar een verslaving. Bij zo’n iemand ontbreekt een groot respect en liefde voor zijn of haar partner. Ik denk dat geen mens het kan aanzien/verdragen dat zijn partner tot zoiets in staat is. Ziekte of niet, zoiets trek je niet geestelijk.

arta · 8 december 2006 op 12:54

Dank jullie wel voor de leuke reacties!
@ Kawa en Shit: Dit is ook ver van mijn bed, maar als beginnend schrijvertje was dit een probeersel om te kijken of ik ook geloofwaardig over iets zou kunnen schrijven wat erg ver van mij afligt!
@ Li: Ik vind het leuk om te horen dat er nooit eerder over geschreven is!
🙂

KingArthur · 8 december 2006 op 15:32

Erg mooi geschreven. Ik heb zelf nog een zin die ik nooit heb kwijt gekund en maar hier wel aansluiting vind.

Tussen lust en liefde zit een wereld van verschil. Telkens als hij zin heeft zegt zij weer: ja, ik wil.

Maarja, die zin moet in dit geval wel omgedraait worden.

Bitchy · 8 december 2006 op 16:19

Deze verslaving, maakt m.i. nog meer kapot dan je lief is. Heb het in mijn naaste omgeving mee gemaakt. Op de een of andere manier maakt de wijze waarop je het omschrijft het minder vervelend en vies dan het is! Knap!

KawaSutra · 8 december 2006 op 20:34

[quote]…niet in JOUW bed[/quote]
@Simba: Haha, dat was idd. de essentie van mijn reactie.
Nogmaals Arta, zeker geloofwaardig geschreven.

Dees · 10 december 2006 op 16:27

Oh, nu zou ik graag een column willen lezen over de manspersoon, hoe hij ertoe gekomen is om haar zo te laten gaan en komen… Doe je ook verzoekstukjes?

Estrella · 21 december 2006 op 14:28

Wauw meis, wat prachtig omschreven!!
Hmja, ik reageer wat laat, maat dat haalt niets van de kracht van jouw column af…
Chapeau!

LouisP · 30 maart 2009 op 16:59

twijfelt er nog iemand aan jouw allroundheid.
Nou, ik in ieder geval niet.

Hoe rakend weer.
Onder de indruk van jou schrijven!

L.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder