Man, man, het gaat helemaal nergens over

Enigszins bevangen door de hitte kreeg ik toch de sterke aandrang een stukje te schrijven, puur voor het plezier van het schrijven en het verlangen naar het gevoel van toetsen onder mijn vingers, of om te ontsnappen uit de lethargie die de hoge temperatuur – mede veroorzaakt door de tegenzin om mij te verplaatsen naar meer, strand, of andere verkoelende plekken – veroorzaakt.

Aangezien mijn brein zich in een soort kookstand bevindt, kwam ik op niks waardoor ik het notitieboekje uit mijn tas viste waar 1 zin in staat die mij nu ter inspiratie dient.
Tot nog toe gaat dit schrijfsel helemaal nergens over, maar laat dat nou net die ene notitie zijn die zich in het miniatuur boekje bevindt.

De uitdrukking ‘het gaat helemaal nergens over’ slaat kant nog wal, hetgeen ik trouwens ook een uitdrukking vind die helemaal nergens over gaat.
Kant nog wal slaan zou zomaar eens een verhaspeling kunnen zijn van mij, want dat doe ik over algemeen met alles wat met
uitdrukkingen en gezegdes te maken heeft.

De uitdrukking ‘het gaat helemaal nergens over’ is subjectief. Alles waar men naar kan verwijzen – ‘het’ – gaat namelijk altijd over iets. Of ‘het’ een interessant iets is of een boeiend iets, is weer een heel ander verhaal.
Objectief gezien is de uitspraak, ‘het gaat helemaal nergens over’ enkel een mening van degene die deze bezigt.
In het algemeen is het een uiting van ongenoegen over ‘het iets’, maar ook plaatsvervangende schaamte zou eraan ten grondslag kunnen liggen.

Het zou ook kunnen zijn dat iemand heel hard moet lachen, onder de bank ligt met lachtranen en verstikkingsverschijnselen om te verzuchten, ‘het gaat helemaal nergens over’, en zich dus vertwijfeld afvraagt wat de reden was van deze idiote aanval van gekte.

Wat is mijn punt met dit stukje?
Die is er niet.

De zin: ‘Het gaat helemaal nergens over’ was het enige dat ik voor handen had, maar in wezen gaat dit stukje dus helemaal nergens over.