Moet ik dan altijd de wijste zijn?

Instellingen. Ziek word ik ervan. Grote, logge organisaties die nog een klantvriendelijkheid hebben uit het jaar nul. Frustratie met een hoofdletter F. Neem de Belastingdienst. Netjes mijn kwartaalaangifte voor de BTW gedaan, netjes het bedrag naar de Belastingdienst overgemaakt. Krijg ik een maand later een brief van de Belastingdienst dat ik mijn aangifte niet heb ingediend, maar dat ik voor deze ene keer geen boete krijg. Maar bij een tweede keer gaat de teller lopen. Ik bellen natuurlijk. Ik uitleggen aan de mevrouw aan de andere kant van de lijn dat er sprake is van een misverstand. Ik heb wel degelijk aangifte gedaan, ik heb ‘m namelijk nog bewaard en uitgeprint en ik heb netjes betaald, dus…

De mevrouw van de Belastingdienst ziet het echter anders. “Nee, wij hebben ‘m niet binnen dus u heeft geen aangifte gedaan”, zegt de belastingvrouw. “En mijn betaling dan?”, vraag ik. “Jaaaa, die hebben we binnen, maar u heeft geen aangifte gedaan.”
Ik slik een vloek in en probeer rustig te blijven. “Ja, dat zei u net ook al, maar ik prefereer dat u dit in het vervolg van ons gesprek anders formuleert, namelijk dat U de aangifte niet heeft ontvangen. Laten we ons tot de feiten beperken.” Ik ga altijd heel netjes praten als ik boos ben. Heel raar.
“Nou mevrouw, als u het er niet mee eens bent dan kunt u bezwaar aantekenen en een brief schrijven.” De arrogantie. In Nederland ben je toch onschuldig tot het tegendeel bewezen is? En hier worden de (belasting)zaken gewoon eventjes omgedraaid.

Maar ik vecht door. “Mevrouw, ik heb de aangifte hier voor me staan, die kan ik u zo doormailen.” De belastingvrouw laat zich niet verleiden: “Nee, u zult toch echt alsnog aangifte moeten doen, want dat heeft u tot op heden nog niet gedaan.”

Inmiddels ben ik paars aangelopen en mijn dure taal is op. “Luister nou eens”, verhef ik mijn stem, “ik zal het voor je spellen. IK HEB WEL AANGIFTE GEDAAN. Hoe weet ik anders welk bedrag ik aan jullie moet overmaken? Want dat hebben jullie wel binnen, zei je net. Bovendien kun je de aangifte pas opslaan en uitprinten nadat je aangifte hebt gedaan, dus hoe verklaar je dat ik de aangifte hier voor me heb?”

Ik heb nu zoveel goede argumenten genoemd. Hier kan ze gewoon niet om heen. “Ja, mevrouw, dat kunt u nu wel zeggen, maar…” Wat? Twijfelt ze nu ook nog aan mijn integriteit? “Nee, niks maar, ik kan het je ook nog laten zien. Wat is je mailadres dan mail ik het even door.” “Nee, zo werkt het niet mevrouw, u zult toch alsnog aangifte moeten doen.”

Even overweeg ik de dame door de telefoon te trekken, met mijn hele kantoorinrichting door de kamer te gooien of gewoon heel hard in haar oor te gillen of….
Klik. Ik heb opgehangen, ik heb hoofdpijn, pijn in mijn buik en ik ben het helemaal zat. Laat die belastingdoos én die bezwaarbrief maar zitten, laat ik maar de wijste zijn. Ik doe wel gewoon OPNIEUW aangifte. Dat is dan misschien niet leuker, maar wel een stuk makkelijker.