Ik durf te wedden dat de meeste mensen nooit hebben nagedacht over de gevolgen van leven zonder rijbewijs. Ik zeker niet. Je voelt je alsof je overreden bent door een sneltrein. Alleen na een paar dagen begin je te zien hoe moeilijk het leven is zonder eigen transport. Voor degenen die het niet weten: ik ben seropositief en krijg last van de bijwerkingen van mijn medicatie; verder heb ik zware problemen met mijn rug; mijn heupen zijn aan het verslijten; ik krijg last van depressies en kan ‘s nachts vaak niet slapen. Dus, om naar mijn werkplek te gaan elke dag zonder auto is voor mij bijna onmogelijk. Logistiek gezien, kan het eigenlijk niet. Mijn shift begint vaak om 07.00 en de eerste bus vertrekt om 06.30 – het is 10km van mijn woning naar mijn werkplek. Je moet eerst met de bus, dan met de trein, dan nog een bus, dan even lopen. Het zou een mirakel zijn als ik voor acht uur aan zou komen, dus forget it.
De enige oplossing is te verhuizen naar een plek dichter bij mijn werk. En dat heb ik ook gedaan. Over een paar dagen verhuis ik van mijn appartement naar een kamer in een gedeeld huis. Ik heb het grootste deel van mijn spullen verkocht, wat overblijft wordt ergens opgeslagen, hopelijk bij familie, dan hoef ik daarvoor niet te betalen. Je zou haast denken: hier gaat ‘ie nog depressiever van worden, maar absoluut niet. De flat was duur en ik moest ook alle rekeningen betalen. De kamer is veel goedkoper en alles, waaronder ook Internet, is inclusief. Op deze manier kan ik veel meer sparen voor Mombasa. Ja, ik moet een huis delen met twee jonge mannen, maar het is voor maar vijf maanden, dan ben ik eindelijk klaar om te vertrekken – tenzij ik weer iets stoms doe.
Ik kan nu naar mijn werk en de winkels fietsen, dus ik word weer een beetje fit. En ik koop geen benzine meer! Nou, een klein beetje, want mijn neef heeft de verzekering overgenomen en rijdt mij af en toe rond.
In Engeland zeggen we: “Every cloud has a silver lining.” Ik heb op het ‘net gekeken en ik zie dat er geen gelijkaardig spreekwoord is in het Nederlands, maar jullie snappen best waar ik op doel met deze uitdrukking. Ondanks de zware straf en de lastige gevolgen, wordt het eindresultaat eigenlijk beter dan ik had verwacht.
En wie had dat een paar weken geleden kunnen denken? Ik blijf positief en optimistisch. Er is maar één ding waar ik een beetje tegenaan hik: nog vijf maanden van dat fucking Engels weer…
5 reacties
Anti · 6 oktober 2010 op 09:28
Misschien: ‘Gaat er een deur dicht, dan gaat er een raampje open’? Of liever toch maar gewoon het altijd opbeurende ‘achter de wolken schijnt de zon’?
Super hoor, hoe je met tegenslagen omgaat en daar bovenop ze ook nog om weet te zetten in iets positiefs!
Sterke met nog vijf maanden fucking Engels weer.
Fem · 6 oktober 2010 op 09:59
gelukkig kan je in het Nederlands schrijven 😀
Avalanche · 6 oktober 2010 op 12:52
Mooi dat je negatieve gebeurtenissen in iets positiefs weet om te buigen. Je gaat het absoluut redden gedurende die vijf maanden!
sylvia1 · 6 oktober 2010 op 16:46
Of de voetbalwijsheid Elk nadeel heb zijn voordeel (en vica versa). Maar inderdaad, knap dat je je zo laat meestromen, zonder bij de pakken neer te gaan zitten. Good luck!
pally · 7 oktober 2010 op 22:34
Je bent een rasoptimist en daardoor kun je erg veel hebben. Dat wil niet zeggen dat je geen realist bent, juist wel eigenlijk. Bij jou denk ik altijd : jij redt het wel met die twee eigenschappen samen. Een sterke combinatie!
groet van Pally