Als docent deugde ik voor geen meter. Niettemin ben ik het acht jaar geweest. Voordeel van die onderwijscarríère is het onverdiende respect dat ik er nu mee afdwing. Ex-leraar zijn is een fantastische binnenkomer die het bij mijn huidige collega’s, de meesten 10 jaar jonger dan ik, uitstekend doet. “Jamaar jij bent leraar geweest”, zei Jesse van amper 20 laatst nog met ontzag tegen mij. Jongen, een veertiger in het bezit van een onderwijsakte die in de klantencorrespondentie werkt, is een mislukte leraar en dat ben ik ook. Op de eerste school ging het nog wel. 2de graads Duits was destijds voor mij, kansarme werkeloze het enige dat ik in de lijn van mijn talenten kon gaan studeren met uitzicht op een baan. En verder was ik toen ook al niet goed bij mijn hoofd.

Lesgeven leuk, ach schei toch uit, een nachtmerrie was het; was er ook helemaal niet goed in. Geen een van die kinderen spreekt Duits of ze hebben het daarna nog van een ander gehad. En nou kan ik het wel op de lesboeken (in onderwijsjargon: “de methode”) of het abominabele Nederlandse onderwijs schuiven, maar als ik eerlijk ben, had ik geen idee; ik deed maar wat. Bovendien en bij nader beschouwing is mijn karakter, mijn hele wezen een tikkende bom in eender welke school.

Zolang het nog kindertjes zijn, kan ik er nog wel iets mee uitrichten, en vind ik ze ook nog wel vertederend, maar begint het eenmaal tieten c.q. een baard in de keel te krijgen, haak ik af. De kinderlijke onschuld eenmaal afgelegd, veranderen ze in onbeschofte, aandachtvretende, ruziezoekende loeders en dat gaat door alle levensovertuigingen heen. En ze worden het steeds vroeger. En tot en met hun 18de wordt het alleen maar erger. Liefst zou ik ze bij de benen pakken en met hun kop tegen de muur keilen dat de hersenen alle kanten uitspatten. En anders de collegae wel.

Let wel: met nederigheid denk ik aan hen die het met hart en ziel doen en deden. Dat zijn er heel veel, soms wel een hele school vol. Veel van hen branden vaak te vroeg op; en als ik denk aan het aantal mislukkelingen die er vast zijn komen te zitten (hypotheek, enz…), wandelt er iemand over mijn graf. Viezerikken lopen er ook overal rond; die haal ik er altijd meteen uit; en ze brengen het ook nog wel eens tot conrector. Twee ex-collegae zijn in de politiek achter Pim Fortuyn aangelopen en een van heen staat geregeld in de krant; vertrouwde die hondenkop destijds ook al niet….. .

Als een wesp in een bijenkorf, een kip onder de kalkoenen was ik. Een docentenkamer is een haaienvijver. Een docentenkamer is zo gezellig als een legbatterij. Met geringschattende verwondering blik ik terug op de energie die ik erin stak om toch maar aardig gevonden te worden. Dat mij dat toen zoveel kon schelen… . Het was een verlossing toen ik van ze af was, en zij van mij. Het is voor mijn karakter en zelfinzicht een vormende ervaring geweest, en daar doe ik het dan maar mee.

Het is allemaal alweer een tijd geleden. Hopelijk heeft niemand er schade aan overgehouden. En anders mag iedereen zich gelukkig prijzen dat z’n hersenen er nog inzitten. Stond aan het eind van deze onderwijsafgang meteen ook aan de rand van een marslandschap met mijn artistieke temperament, maar heb me er goed doorheen geslagen. Nog altijd weet ik niet wat ik werkelijk moet, doe dus maar wat en ben al doende in Ierland beland. Stond vanavond naar de volle maan te kijken en bedacht dat ik hier alweer een half jaar ben. En wat ik hier nou weer moet?

Tja, behalve schrijven en geslachtsziektes oplopen kan ik eigenlijk niet zoveel.


12 reacties

lagarto · 1 oktober 2007 op 07:39

Mooi omschreven overdenking. Misschien blijf je jezelf voor altijd verwonderen en is dat gewoon wat je moet doen.
Groeten Lagarto

arta · 1 oktober 2007 op 08:18

Tja, volgens mij is leraar zijn ook echt een roeping!
Mooie column, met hier en daar stukjes herkenning, en die uitsmijter: Geweldig!
😀

FatTree · 1 oktober 2007 op 08:50

Leuke overdenkende column. Tegenwoordig heb je inderdaad geen mogelijkheid meer kinderen op te voeden. Baarden en tieten hebben ze eerder dan ze hun fopspeen uitgespuugd hebben tegenwoordig.

lisa-marie · 1 oktober 2007 op 09:21

[quote] Een docentenkamer is een haaienvijver.[/quote]
Treffende omschrijving voor wat helaas maar al te vaak ook werkelijkheid is. Maar gelukkig heb je ook goudvissenvijvers heb ik ondervonden.

Dees · 1 oktober 2007 op 12:50

[quote]Een docentenkamer is een haaienvijver. Een docentenkamer is zo gezellig als een legbatterij. Met geringschattende verwondering blik ik terug op de energie die ik erin stak om toch maar aardig gevonden te worden. Dat mij dat toen zoveel kon schelen…[/quote]

Herkenbaar! De kinderen vond ik nog wel leuk, maar docentenkamers en vergaderingen daar kan ik nu nog van rillen. Ook de creeps herken ik. En het feit dat iedereen ze herkent, maar ze toch blijven.

Acht jaar in zo’n sfeer zonder je draai te kunnen vinden, een hele prestatie.

Mooie zoekende column, kwaliteit.

Alleen jammer van de extra k voor jouw perverselingen (of is dat een portal of discovery ;-))

pally · 1 oktober 2007 op 14:09

Mooie en eerlijke column, waarin ik met mijn 26 jaar onderwijservaring wel een en ander herken.
Alleen heb ik er positievere ervaringen mee.
Ik kon er mezelf zijn en blijven en dat scheelde een hoop.
Maar wat jij meemaakte heb ik veel om me heen gezien. Goed dat je het op tijd hebt gezien. En geweldig hoe je het hier op tafel legt, met veel schrijftalent.
en blijf dwalen in je artistieke marslandschap, juist dat brengt je veel op en ons ook!

[quote]Maar begint het eenmaal tieten c.q. een baard in de keel te krijgen…[/quote]

Hier moest ik toch wel even om grinniken. Het likt net of tieten ook in de keel zitten. Opsomming andersom lijkt mij handiger.

groet van Pally

Quinn · 1 oktober 2007 op 17:27

Mooie, eerlijke column. Dus je deed maar wat… ik vraag me af hoeveel docenten van nu ook maar wat doen en niet zo didactisch verantwoord zijn als ze doen vermoeden. Ik moet er niet aan denken lerares te worden, dus petje af dat je het nog een paar jaar hebt volgehouden 😉 Ben benieuwd wat je doel in Ierland zal blijken te zijn. Persoonlijke mening: ik heb deze column van jou met veel meer plezier gelezen dan de sauna-in-Ierland-reeks.

vanlidt · 1 oktober 2007 op 19:39

@ dees: Moest even nadenken wat je bedoelde maar viezerik hoort dus thuis in het rijtje perzik, monnik, etc…. ? Je ziet het: Ik was ook een waardeloze docent Nederlands geweest 😕

Siebe · 1 oktober 2007 op 21:03

Mooi en eerlijk inderdaad. Dus ik heb je niet meer zenuwachtig kunnen maken? Zucht… Ik had het kunnen – nee moeten weten. Iets andere stijl trouwens kon ik niet helpen op te merken. Naast waanzinnigheid en fantasme gaat ook dat je al goed af. En verfrissend geloof ik.

En aan je reactie zie ik dat Dees gelijk had: een portal of discovery.

Gr
S

KawaSutra · 2 oktober 2007 op 00:45

Vreselijk beroep, leraar zijn. Ik voel me nog steeds schuldig als ik denk aan die homofiele leraar Engels die ondergetekende en kornuiten decennia geleden na één proefjaar van school hebben getreiterd. Overigens niet op basis van zijn vrouwelijkheid.
Later hebben we hem nog eens bezocht in zijn hofjeswoning in Leiden met een groepje raddraaiers en een vreselijk gezellige middag gehad.

DreamOn · 4 oktober 2007 op 14:53

Wat een ontmoedigende column voor mij: ik sta op het punt om de lerarenopleiding Nederlands te gaan volgen…
Ik vond dat wel een leuke opstap, na acht jaar juf op een basisschool te zijn geweest. (overigens met veel plezier)
Wel een hele goede column en met plezier gelezen!
Groeten van DO

Anne · 19 oktober 2007 op 08:21

Ik denk dat lesgeven leuk wordt als je leerlingen dat zijn. Wat dat betreft kan ik me erg goed voorstellen dat dat in Nederland tamelijk tegenvalt, gezien de volksaard en de barslechte, discipline en fatsoen ontberende opvoeding die vele vele Nederlandse jongeren hebben genoten en genieten. Helemaal in overeenstemming met die haaienvijver; alles grijpt immers altijd in elkaar.
Maar nogmaals, als leerlingen gewoon aardig zijn en zich normaal en ontspannen gedragen is het echt leuk. Ik geef nu les aan Bosniers, en dit volk bezit al die kwaliteiten.
En ik doe ook maar wat 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder