Overbrugging

Nu ik hier weer even ben, kan ik het eigenlijk nog steeds niet geloven. Vooraf gegaan door jaren van fantaseren veranderde een droom in werkelijkheid. Dunédin, mijn eigen Victoriaanse huis in Schotland. De sterren waren mij gunstig gezind. Met de wind in de zeilen ging de koers een juiste richting uit, waardoor het mogelijk was de financiering te regelen zonder tussenkomst van een financiële crisis instelling, zodat op drie koningen dit jaar de overdracht plaatsvond. Niet geheel zonder hulp natuurlijk, want mede dankzij mijn vader, die tijdelijk een bedrag beschikbaar kon stellen, was dit alles mogelijk. Als blijk van dank leek het mij een aardig idee om hem een week mee te nemen, zodat hij met eigen ogen kon zien waaraan hij had meebetaald. Even dreigde het hele feest niet door te gaan. Er was nogal wat overredingskracht voor nodig om mijn ouweheer, die door een oude mannenkwaal net was geholpen aan de jongeheer, van zijn gêne af te praten en tot overmaat van ramp raakte ik ’s nachts voor vertrek aan de schijterij waardoor ik tot tweemaal toe mijn eigen bed onderscheet. Mijn vader zeek om alles af te blazen maar ik spetterde tegen. Zo gingen we samen het schip in, een intercontinentale reis verworden tot een volledig incontinentale trip.

Het weekje ‘vakantie’ zit er alweer bijna op en hier zit ik dan. Alleen, even na acht in de avond. Natuurlijk, oudere mensen hebben hun rust nodig, maar al vanaf zijn VUT gedraagt mijn vader zich alsof hij met één been in het graf staat. Ik ben een koning te rijk maar wel met een hart vol tranen want van alles waarop ik had gehoopt deze week is niks terecht gekomen. De afstand tussen ons is groot geworden in de loop der jaren en zal in de toekomst fysiek alleen maar toenemen. Dat betekent niet dat we niet nader tot elkaar kunnen komen. Ik heb een schat van een vader maar elke medaille heeft zijn keerzijde en ik heb me dan ook alle kleuren van de regenboog aan hem geërgerd.

Het begon al vroeg in de week. Eenmaal de grens tussen Engeland en Schotland gepasseerd bleek de Hollandse zuinigheid niet veel onder te doen voor de Schotse zuinigheid. Voor het luttele bedrag van twee pond tachtig had ik een kan koffie besteld waar we vier royale koppen koffie uit konden drinken. Voor mijn vader bleek dit niet voldoende zodat de drab onderin de kan tot op de laatste druppel met alle macht werd uitgeperst. Dat hij daarna wel weer een incontinentie-slip vol urineerde, nam hij op de koop toe. ’s Avonds in Dunoon aangekomen had ik nog niet zoveel trek om te koken waardoor we een Chinees restaurant aandeden. De mand kroepoek, die bij binnenkomst op de tafel werd gezet, liet hij zich wel gevallen. Ook de bediening was dit niet ontgaan, waardoor er gevraagd werd of er nog wat kroepoek bij moest komen. De verdenking dat dit op de rekening werd bijgeschreven deed hem echter besluiten hier van af te zien. De rest van de week heb ik gekookt, eieren gebakken, tosti’s gemaakt en koffie gezet. Het heeft hem wel gesmaakt en het moet gezegd worden: hij heeft meestal geholpen met afdrogen. Omdat hij dat thuis ook altijd moet doen. Jammer alleen is dat ik nooit heb gehoord of ik ook ergens zin in had als meneer iets voor zichzelf had gemaakt. Ik voelde me verdwaald op een eenrichtingsweg die spoedig dood liep.

Gedurende de week heb ik hem op sleeptouw genomen, ik heb hem dingen van de omgeving laten zien, een wonderschone natuur en grillige heuvels. Het ontbrak aan enig enthousiasme en als ik hem even alleen liet omdat ik bezig was met een klus in huis of weg voor boodschappen, stond hij met zijn handen in zijn zakken uit het raam te staren of als een zombie naar de TV te kijken met het geluid uit wanneer ik terug kwam. Dat was mijn geluk dan wel te verstaan. Want die paar keren dat hij was uitgekeken wist hij me te vertellen hoe ik de dingen anders moest doen. Een keer is dat tot een uitbarsting gekomen. Toen hij kwam controleren of ik de benzinedop wel goed op de tank had geschroefd na het tanken.

Ik ga zielsgraag naar Schotland maar deze keer ben ik ook dolgelukkig weer terug te keren naar Nederland. Natuurlijk ligt de zaak genuanceerder dan hier in een korte tekst beschreven. De hele voorgeschiedenis van jaren kennende, kan ik tot op zekere hoogte ook begrip opbrengen voor zijn gedrag. Het is niet dat ik niet dankbaar ben maar ik zou zo graag eens zien dat hij durfde te leven. Morgen vertrekken we weer naar Nederland en eenmaal daar hoop ik het anker snel te kunnen lichten zodat ik in de gelegenheid ben mijn schuld volledig terug te betalen. We hebben samen Schotland aangedaan maar helaas hebben wij daarbij de boot volledig gemist.