En nou is ze boos. Ik wil namelijk wel kinderen, maar niet zonder een echtscheiding. Het is simpel: ouders beweren dat het zo geweldig is om kinderen te hebben, maar zij hebben makkelijk praten, want de meesten die ik ken, zijn gescheiden. En terecht, want zo’n parttime pappa lijkt me anno 2010 ook de enige manier. Natuurlijk, als ik eerlijk ben, staat het krijgen van kinderen ook op mijn [i]Try Before You Die[/i]-lijstje, maar helemaal onderaan, tussen het eten van meelwormen en streaken tijdens dodenherdenking.

De Bundy’s hadden het nog simpel: Al verkocht schoenen en Peggy keek Oprah Winfrey. Twee decennia geleden echter, besloot een groepje feministen dat het oneerlijk was dat mannen de hele dag mochten werken, terwijl vrouwen gingen tennissen en bij elkaar koekjes eten. Dus nu werkt 77 procent van de ouders allebei. En dat heeft desastreuze gevolgen voor de economie.

Een vrouw heeft nog maar net tijd om 1,4 kinderen te baren, terwijl deze week nog in de kranten stond dat we met minder dan 2,1 kinderen in een vergrijzings-crisis zullen komen waarbij zelfs Benidorm een jeugdsoos is.

Bovendien zijn werkende vrouwen er natuurlijk de oorzaak van dat ons huis al 26 maanden te koop staat. In een gezin van 5 personen werkte vroeger namelijk alleen de man, 36 uur. Wij hebben geen kinderen en werken samen 80 uur. Voor een kleiner huis welteverstaan. Hoe meer uren iedereen werkte, hoe meer iedereen kon lenen en hoe duurder de huizen werden. Tot de rek eruit was. En toen stortte de economie in. Gevolgd door het kabinet, en daarna verloren we het WK.

Dus, wat moet er gebeuren? Vrouwen terug achter het fornuis is een verleidelijke optie, maar pas op: afgelopen weekend zat ik op een feestje aan een tafel met alleen maar gepensioneerde mannen. Het type dat alleen eten maakt op een barbecue. Onder het trekken van onnozele gezichten klaagden ze stuk voor stuk over hoe onhandig hun vrouwen zijn met een TomTom of mobiele telefoon.

Het waren natuurlijk dezelfde mannen, die vroeger op 19-jarige leeftijd huwden en tegen hun echtgenotes zeiden dat ze nooit meer hoefden te werken, zolang ze maar aardappels zouden schillen en voor Jip en Janneke zorgden. Een enkel ambitieus moedertje heeft nog wel eens een NTI-cursusje gedaan, maar de meesten werden na de huishoudschool nooit bijster veel geprikkeld om zich verder te ontwikkelen. En dus kon je verwachten dat ze er nu een beetje tegenop zien om – ik noem maar wat – te autorijden op de snelweg.

Gelukkig heb ik een oplossing. Wat ouders moeten doen – en vele onder ons hebben deze wijze les al geleerd – is scheiden. Op die manier kun je namelijk ook parttime-ouder worden! Het is ideaal, de ene week heb jij de kinderen, de andere week ben je vrij.

Wanneer je gescheiden bent, kun je in ieder geval om het andere weekend gaan stappen en uitslapen. Je kunt het hele weekend doen wat je zelf wilt! De kinderen vinden het ook geweldig, want ze kunnen hun verjaardagen twee keer vieren en dubbel op vakantie. Bovendien mannen, laten we niet te beroerd zijn, als we dan toch vrijgezel zijn en wat tijd over hebben, kunnen we ook de geboortecijfers wel wat opkrikken, toch?

Dus schatje, zullen we maar uitelkaar gaan dan? Het is misschien even wennen, maar laten we eerlijk zijn, [i]Married with Children[/i]…. dat is toch zó [i]eighties[/i]!


11 reacties

Fem · 17 juli 2010 op 08:34

Tsja, het is wel een beetje kort door de bocht, dit verhaal.
In Nederland is het namelijk zo dat de vrouw die thuis blijft, gestraft wordt, sinds de belastingvrije voet foetsie is…
Dat kinderen het geweldig vinden om hun verjaardag dubbel te vieren, durf ik ook wel te betwisten trouwens.

PS vergeet natuurlijk ook even niet de kosten van een scheiding mee te tellen….

Dees · 17 juli 2010 op 09:14

Noem het LATten dat klinkt een stuk vriendelijker. Dat is ook best eighties trouwens, maar scheiden eigenlijk ook. Misschien moeten mannen fulltime naar het aanrecht en de commode en de TomTom aanrechtdomein worden dan, dat is nog steeds vernieuwend en goed voor de huizenmarkt en economie.

Vind het grappig, maar de samenhang tussen irritatie tussen man en vrouw, of als man over vrouw en het parttime papa zijn had je iets scherper neer kunnen zetten.

sylvia1 · 17 juli 2010 op 09:45

Hmmm, ik vraag me af, geplaatst onder Gein & Ongein maar toch zeker met een serieuze ondertoon of niet? Ben het inhoudelijk niet overal met je eens, maar prikkelend is ie wel, en dat is ook knap!

LouisP · 17 juli 2010 op 10:06

Robert,
‘k moet er toch wel lachen. Hoe het is opgeschreven. Ik vraag me nog niet eens af hoe de auteur er werkelijk over denkt. Die eerste alinea..keileuk begin. Zou zo een stuk kunnen zijn voor een stand-upcomediant…goe gelachen enne d’r zitten best wel wat goeie tips in..

gr.

Louis

arta · 17 juli 2010 op 10:09

Ik vind em grappig.
Bestaan er ook mensen die part time kinderen willen hebben, die niet van henzelf zijn? Ik heb er nog wel een paar in de aanbieding 😀

Avalanche · 17 juli 2010 op 11:31

[quote]Natuurlijk, als ik eerlijk ben, staat het krijgen van kinderen ook op mijn Try Before You Die-lijstje, maar helemaal onderaan, tussen het eten van meelwormen en streaken tijdens dodenherdenking. [/quote]
Mijn favoriete alinea in deze gein/ongein column. Ben blij dat je dit thema gekozen hebt, want oei: scheiding als ultieme oplossing 🙁

plaaggeest · 17 juli 2010 op 13:46

Toen ik het middelste gedeelte las, dacht ik: oei, die gaat hier geen vrienden maken. Met name onder de vrouwen.
Maar toen ik de reacties las, viel dat nog best wel mee! Dus dat heb je prima gedaan. Ik hou wel van die vrouwonvriendelijke grapjes.

pally · 17 juli 2010 op 14:52

Hij is voorzichtig vet met een mager randje. Dat is goed gedoseerd, wil je niet alle vrouwelijke cx-ers over je heen krijgen en dat bedoel ik niet letterlijk, want dan zou het een beloning zijn. 😀 leuk stukje,

Groet van Pally

Fem · 17 juli 2010 op 17:21

Haha, bij mij kwam dat gedoseerde in eerste instantie niet zo goed aan. Dat komt vast doordat ik zo ontzettend graag zou willen dat ik niet perse hoefde te werken 😉

Bij de tweede keer lezen ben ik nog steeds een tikkeltje geprikkeld, maar langzaam ga ik hem een beetje meer doorzien….

Mien · 17 juli 2010 op 22:00

Scherpe column.
Ik vind dat het tijd wordt dat ook de kinderen emanciperen.
En daarna de dieren.
In de jaren 10, 20 of 30.
Whenever, als het maar gebeurd.
Werken aan het aanrecht kan natuurlijk altijd.
In voltijd, deeltijd of nog hipperm in een duobaan.
Als het huishouden en de relatie er maar niet onder lijden.

Mien (gaat al jaren naar de huishoudbeurs, met eigen geld, zelf zuur verdiend, aan het aanrecht)

axelle · 19 juli 2010 op 08:37

Waarom staan al die stukken apart? Tekstje, witregel, tekstje, witregel, …

Geef een reactie

Avatar plaatshouder