Rotterdam Hooligans….

[i]De rivier doorklieft de oude stad,
net als dromend, rustend goud…
Steen, staal, vuur en glans,
het nieuwe hart dat zich ontvouwt…
Elke zeeman, of hij die gaat,
kent een liefde voor de stad,
die zich niet beschrijven laat…[/i] Deze woorden laten precies zien, welk gevoel een Rotterdammer in hart en nieren voor zijn stad koestert. Het gevoel om Rotterdammer te zijn, is voor velen niet uit te leggen en zit ook vol met tegenstrijdigheden. De tintelingen als men op de Brienenoordbrug rijdt en de skyline ziet, het gevoel vanuit de oorlog, dat men trots kan zijn dat de stad met bloten handen is opgebouwd, de irritaties die men voelt over de criminaliteit in bepaalde wijken en natuurlijk: Feyenoord, misschien wel het grootste symbool voor tegenstrijdige gevoelens. Elke fan is ontzettend trots op zijn club, maar laat zich ook niet onbetuigd als het minder gaat. Berg je dan maar, want (minstens verbaal) laten ze het je in niet misselijke termen weten.

Al jaren weten mensen dat Feyenoord een zeer beruchte harde kern heeft. Een (redelijk grote) groep oudere kwajongens, die eigenlijk zo uit een boek van Sjors & Sjimmie zouden kunnen komen. [i],,One for all, All for one”[/i], dat is eigenlijk hun motto als je de tijd neemt om zoiets van afstand te bekijken. Er zijn mannen bij die al tientallen jaren tot de harde kern behoren. Die nog de tijden hebben meegemaakt, dat je iemand met de blote vuist in het gezicht sloeg en daarmee het respect afdwong bij de rivaliserende groep. Een geuzennaam werd geboren: Rotterdam Hooligans, iets waar je trots op moest zijn en wat dan gemarkeerd moest worden door een tatoeage van drie letters in Oud Engelse stijl. Wie dat op de binnenkant van zijn pols had staan, hoorde erbij en was een echte. Een (opr)echt bloedbroederschap, die voor velen niet te begrijpen is.

Hoe anders is het tegenwoordig?! In een maatschappij waar de technologie, het wapentuig, het idealisme (voor zover dat er is) en de mentaliteit deze oude garde ingehaald lijkt te hebben. Jongeren van een jaar of 16 willen ook wat status hebben. Elk weekend sms-en ze zich suf, om de locaties door te bellen waar ze nu weer eens een avondje gaan zuipen, snuiven of blowen in Rotterdam. Om vervolgens volgeladen en buiten zinnen het uitgaansleven in te gaan. Oh ja! Natuurlijk het liefst met een mes, boksbeugel of pistool op zak, want anders hoor je er niet bij. 1 doel, 1 missie lijkt het wel tegenwoordig: mensen dusdanig irriteren en gewoon een reactie ontketenen. Want ja… Als er gereageerd wordt door een simpele stapper die plezier haalt uit goede muziek en het feit dat er misschien ook zoiets bestaat als gezelligheid, dan heb je toch een motief om iemand gewoon nodeloos overhoop te slaan? Als het daarbij blijft ten minste, want dan heb je mazzel!! Tegenwoordig is het een trend lijkt het wel, om direct even je bling-bling te laten zien. Voor de goede orde: niet je kettingen, piercings of oorbellen, maar een mes of pistool. En als je daar dan toch mee staat te zwaaien kun je het maar beter gelijk op diegene uittesten, zo lijkt de gedachtegang bij de jeugd van tegenwoordig. Broederschap, je niet willen laten kennen, opgefokt doen en de hiërarchie bepalen en… Omdat je uit Rotterdam komt, mag iedereen dat weten ook: Rotterdam Hooligans klinkt het dan, terwijl het ‘loos’ gaat.

Maar! Hebben we het dan wel over de èchte Rotterdam Hooligans? Die mannen en jongens, die hun club immer trouw bleven? Die club van rebellen die buiten de voetbalarena hun rivalen opzoeken om een potje te knokken? Die respect binnen hun kluppie afgedwongen hadden en die een mooie tatoeage hadden staan, als erkenning van hun strijd? Het simpele antwoord is NEE! Je kunt het de mensen die snel met hun oordeel klaarstaan niet kwalijk nemen. Blijkbaar zijn zij gezegend met een bescheiden reukorgaan, zodat ze niet te ver hoeven (of kunnen) kijken. Maar de buitenstaander die logisch redeneert of zich ergens in verdiept alvorens een mening te geven, die weet wel beter. Overigens wil ik hiermee niet zeggen dat je het dan ook goed moet keuren, maar dat is een ander verhaal.

Hoek van Holland een paar weken terug was een puik voorbeeld hiervan. Ja, er waren schijnbaar een paar Feyenoorders op dat feest, maar nee zij waren niet verantwoordelijk voor de rellen. Dat was de nieuwe generatie zogezegd. Wie de filmpjes op Youtube even goed en aandachtig bestudeert, ziet daar vooral jonge gasten die compleet losgekoppeld van elke realiteit door drank of drugs door elkaar liepen te schreeuwen en te doen. Zij vonden het blijkbaar nodig om zomaar mensen aan te vallen, ouderen en kinderen. Om daarna eens te kijken welke familie van een agent het nieuws moest ontvangen van overlijden. Bloeddorstig, losgeslagen, compleet van het pad; je kunt er toch geen term op loslaten voor deze knapen.

Maar naderhand wees ieder vingertje naar de harde kern van Feyenoord, de Rotterdam Hooligans. Uitstekend was het dan ook dat er deze week meerdere artikelen verschenen, waarin de harde kern van deze groep zeer nadrukkelijk afstand neemt van deze jongere wannabee variant.

[i]De harde kern baalt ervan dat het een ‘hype is onder jongeren uit Rotterdam en omstreken om bij het minste of geringste Rotterdam Hooligans te roepen’.

,,Iedereen kan dit roepen. Een jaar geleden was het zelfs te horen op scholieren demonstraties. Maar Rotterdam Hooligans is een geuzennaam waar we trots op zijn. Die moet je verdienen,” zegt een van de ‘jongens van Zuid’. ,,Maar deze pleurisapen hebben onze naam misbruikt.” [/i]

In mijn ogen hebben we het hier dus niet over Rotterdam Hooligans, maar over een bende opgeschoten straattuig. Kinderen in de leeftijd van 16-22 jaar, die volgens ouders en vrienden onwijs lief zijn en geen vlieg kwaad doen. Totdat ze tot hun verbijstering hun kind of vriend op een Youtube video zien, compleet uit hun dak, rellend, gooiend, zuipend, snuivend en op jacht naar elke denkbeeldige vijand. Ze mogen als ouders blij zijn met een 17″ inch beeldscherm anders passen de ogen ter grootte van koffieschotels er niet eens op. Terend op de naam Rotterdam Hooligans, die zij volgens ‘de wetten’ niet eens mogen dragen. Zij verdienen geen respect en ook al keur ik het gedrag van de èchte Rotterdam Hooligans niet goed: zij weten zich ten minste te gedragen in het uitgaansleven en strijden hun oorlog waar deze hoort gevoerd te worden: in hun eigen kringen.