Soms hang ik uit mijn raam en wou dat je gewoon naast me kwam zitten. Ik wil weer terug je prinsesje zijn, je meisje-met-de-vlechtjes en je dichteresje. Want ik heb niet alleen jou verloren, maar met jou ook een stukje van mezelf. Het was zomer. Ik vond je al een aantal weken leuk, maar wat nieuw was; mijn meisjeshart begon op hol te slaan. Alles kreeg plots een andere betekenis. De lucht was niet blauw, maar hemelsblauw; het gras was niet groen, maar grasgroen; ik was niet alleen lief maar ineens verliefd. En het waren heus niet alleen je ogen die me zo dromerig maakten. Mijn hoofd hing in en tussen de wolken, maar ik stond nog steeds met beide voeten op de grond, en als ik eraan terugdenk is dat (bijna) nooit anders geweest.
Het gebiep van mijn gsm herinner ik me nog als de dag van gisteren; ‘ik denk alleen aan jou, ik hou van jou, slaapwel’. Ik heb het zo snel mogelijk weggewist: het idee dat ik meer had gedaan dan alleen versierd maakte me bang. Ik was gewend om alles te kunnen regelen. Eén-week-jongens vormden voor mij een regelmaat; na een weekje verdween mijn verliefdheid als sneeuw voor de zon. Mijn tijdsbesteding bestond uit het vinden van waaroms met bijkomend toneelspel inbegrepen. Ik heb veel jongens de verkeerde weg naar mijn hart gewezen, en er was er maar eentje dat de juiste weg wist te vinden, dat was jij.
Ja, ik weet dat ik je pijn gedaan heb, maar ik ben geen Miss Hartenbreekster. Niet meer. Alle “ik hou van jou’s” kwamen recht uit mijn hart, alle kussen heb ik je gegeven omdat je ze op de een of andere manier verdiende, alle gedichten die ik voor je schreef waren enkel en alleen voor jou. Zelfs na al die maanden kan ik nog precies beschrijven hoeveel knoopjes aan je zwarte hemdje ontbraken (vier), hoe je “ça va” over je lippen kreeg en hoe je reageerde wanneer ik je per ongeluk met de naam van mijn ex aansprak. (“hoe dúrf je me met die smeerlap te vergelijken?”)
[i]Mo duishle,[/i] misschien moet ik de gedachte dat ik je nodig heb van me afwerpen, want misschien is het gewoon iemand die ik nodig heb.
8 reacties
arta · 14 februari 2007 op 12:25
[quote] De lucht was niet blauw, maar hemelsblauw; het gras was niet groen, maar grasgroen; ik was niet alleen lief maar ineens verliefd.[/quote]
Mooie column!
Tot nog toe vind ik je schrijverij elke column vooruit gaan! Knap, hoor!
Li · 14 februari 2007 op 21:37
De column is mooi geschreven maar is, naar mijn gevoel, niet helemaal af.
Li
WritersBlocq · 14 februari 2007 op 22:35
Voor mij is hij wel af, door:
[quote]misschien moet ik de gedachte dat ik je nodig heb van me afwerpen, want misschien is het gewoon iemand die ik nodig heb.[/quote]
Dat is een uitsmijter die binnenkomt als een mokerslag. Moooooiii!!!
pally · 14 februari 2007 op 22:40
misschien nog niet je van het, maar je columns worden absoluut beter!
Pally
SIMBA · 15 februari 2007 op 08:34
[quote]Ik heb veel jongens de verkeerde weg naar mijn hart gewezen, en er was er maar eentje dat de juiste weg wist te vinden, dat was jij.[/quote]
Mooi!
lex_aj · 15 februari 2007 op 18:41
ooohhh axelle toch..
axelle · 16 februari 2007 op 19:35
axelle goes senti 😉
dashuri · 10 april 2007 op 19:41
Vandààg is roooood… (Ronniehonnieponnie heeft dit liedje gewoon op z’n pc staan!!)
Weet je het nog?
Hopelijk vinden jij en Aaron elkaar ooit terug: jij, omdat hij een supervinci vis was, Aaron jou, omdat hij misschien oversenti, maar wel heel lief is.
Mooie column. Maar dat had ik je al gezegd, niet?
Dikke zoeniezoen van Brossir (k) (ik zal ‘m in plaats eens goed carwashen :p )
liefs,
abazi