Slippertjes

Mijn reputatie is flink aan het versloffen. Van een sexy pump ben ik afgegleden naar een oerdegelijke damesmolière. Dus wordt het hoogtijd dat ik mijn imago ga oppoetsen. Daarvoor trek ik een paar spannende hooggehakte laarzen uit de kast. Ik pas ze nog. Alleen zijn de hakjes schuin afgesleten. En als ik ze niet laat repareren is de kans groot dat ik een flinke schuiver maak. Een bezoekje aan de schoenmaker is dan ook onvermijdelijk.

Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, zet ik mijn laarzen op de toonbank. Maar zo gewoon schijnt dat niet te zijn. Het gezicht van de hakkenbarman kleurt purper, zijn ogen puilen uit en zijn mond zakt een stukje open. Er glinstert een sliertje speeksel in zijn rechtermondhoek.
,,Wat een prachtige laarzen” fluistert hij schor en streelt langzaam met zijn handpalm over het zwarte zachte leer. Met een trage beweging draait hij mijn laarzen een slag om, pakt een hak, en masseert die zachtjes tussen duimen en wijsvinger.
,,Deze hoogte en deze vorm zie je maar zelden,” hijgt hij richting mijn oor. Tegelijkertijd glijdt zijn tong over zijn lippen en heel even vrees ik dat hij op mijn linkerhak wil gaan sabbelen.

Ik wil ze terug, en wel meteen, en ik doe een greep naar mijn eigendommen.
Maar de schoenmaker springt naar achteren en klemt mijn laarzen stevig onder zijn oksels. Met broeierige stem vraagt hij mijn naam.
,,Van der Laarsen” lieg ik.
Daarna schrijft hij met trillende vingers een bonnetje, drukt deze in mijn hand en dringt een vette knipoog aan mij op. Hij mompelt dat ik mijn laarzen vlak na sluitingstijd mag komen passen. Tegelijkertijd kietelt hij nog even snel met twee plakkerige vingers in mijn handpalm.

Ik sta aan de grond genageld. Getver, wat een oversekste lijmsnuivende engerd is die schoenlapper. En ik probeer zijn sporen uit te wissen door uitgebreid met mijn hand over mijn jas te wrijven en griezel als ik bedenk wat hij allemaal met mijn laarzen kan uitspoken. Voordat ik ze aantrek, controleer ik de binnenkant eerst op achtergebleven‘lijmresten’neem ik mezelf voor. Onthutst slof ik naar buiten en snap er niks van. Toen ik mijn oerdegelijke veterschoenen ter reparatie aanbood, gaf hij geen krimp. Nu ziet die halve zool me niet als een klant maar als een mik op hoge benen.

Bovendien peins er niet over om mijn laarzen zelf op te halen. Dat laat ik meneer Li wel doen. Kan die hem meteen een grote muil geven. Ach meneer Li. We passen bij elkaar als een linker en een rechter schoen. Voor hem hoef ik mijn imago niet zo nodig op te poetsen. En het maakt hem niets uit of ik veterschoenen, klompen of sexy laarzen draag. Hij heeft zelfs geen bezwaar tegen slippertjes.