Mensen in een relatie kunnen niet ongegeneerd over schoonheid spreken. Het gebeurt vaak dat ik in een gesprek beland over schoonheid. Het kan over kleine dingen gaan. De hoeveelheid suiker in je koffie. Eigen gezette koffie of van de V&D. Bijenkorf of Hema. Rookworst of McDonalds. Meisje van de snackbar of de caissière. Net zestien of tweeëntwintig. House of hip hop. DVD of filmhuis. Jennifer Lopez of Carmen Electra. En zo ook deze avond. Soms heb ik het idee dat iedereen in de wereld verkering heeft. Dat het aantal vrouwen altijd één lager is dan het aantal mannen. Wat dus betekent dat ik de enige ben zonder relatie. Vanavond is mijn wereld vier man groot, en ben ik inderdaad de enige.

Over mooie en aantrekkelijke vrouwen raak je nooit uitgesproken. Er zijn al vele beeldspraken, namen en bier voorbijgekomen, als we bij de onvermijdelijke vraag aanbelanden. “Wat is de mooiste vrouw van Nederland?”
Het is net filosofie. Sommige vragen zal je steeds weer stellen en net zo vaak komt je niet tot een eenduidige conclusie. Willem is vannacht de boodschapper van de duivel.
“Pamela Anderson!” Stellig geeft Willem antwoord op zijn eigen vraag.
Soms denkt hij dat hij god is en alwetend. Willem weet juist het minste van ons vier, dat maakt hem juist zo grappig.
“Dat is geen Nederlander, lul”, zegt Theo en neemt een slok, “Ilse de Lange”.
“Dat is toch ook geen Nederlander.” Willem is duidelijk op zijn pik getrapt en dat wil zeggen dat Theo er alleen maar harder op zal trappen.
“Dat ze in het engels zingt, wil nog niet zeggen dat ze ook Engels is, sukkel.”
“Oh ja…” Je ziet hem denken en voordat hij zich in zijn eigen gedachten verslikt, red ik hem. “Nederland, de wereld of zelfs Harkema, het doet er niet toe. Het maakt de keuze alleen moeilijker”, zeg ik. “Laten we het bij Nederland houden. Rick?”
Ik vind het een heerlijke vraag, omdat het speelt met het geweten van de man. Als hij deze tenminste heeft. Theo heeft er duidelijk geen. Willem is een geval apart, hij heeft namelijk nooit geweten.
De filosofie der schoonheid roept de onherroepelijke hypocratie in de man boven. Het is namelijk Rick die verzaakt.
“Rieneke, haha” en doet vervolgens of hij nadenkt. “Uhm…”

Godverdomme, houd dan je bek. Als je niets te melden hebt, zeg dan niets. Hij dan moeten zwijgen of liegen, want zijn vriendin is lelijk.
Mijn geweten verplicht mij dit beeld iets te nuanceren. Ze is vergeleken met de twee andere vriendinnen in deze groep, het minste schoon. En dat weet hij zelf het beste. Voordat hij haar het jawoord gaf, schreeuwde hijzelf dat ze niet echt aantrekkelijk was. Hij is dus overduidelijk onderhevig aan relationele huichelarij. Kortom, ze is geen beest.

“Katja”, perst hij er krampachtig uit, wat ontkenning betekent. Niets ten nadele van Katja Schuurman natuurlijk, het is één van de lekkerste vrouwen van Nederland. Maar Katja is het antwoord als je geen antwoord wil geven.
Wij zijn je vrienden, lul. Juist ons kan je zoiets vertellen. Ik had de behoefte hem de grond in te trappen. Hem te vertellen wat ik eigenlijk van Rieneke vind, in plaats van “een leuke, aardige meid”. Dat het een ontrouwe trut is. Dat ze er misschien niet uit ziet als een beest, maar dat wel in bed is. Maar dat kan ik niet. Dan zouden ze ook weten dat ik ontrouw ben geweest. Ik heb mezelf gezworen dit nooit te vertellen. Zeker niet zo kort nadat het uit is gegaan.

En dat is ook precies de reden dat de vraag aan mij voorbij gaat. Het nadeel van mooie vrouwen is dat ze arrogant kunnen zijn. Zeker als ze model zijn. Mijn antwoord zou Yvonne zijn. Niet omdat ze mijn ex is, maar omdat ze letterlijk een van de mooiste vrouwen van Nederland is.

Twee maand voordat onze relatie eindigde, werd ze miss Overijssel. Er was geen enkele ruimte voor hypocrisie, ik kon haar met recht een van de mooiste vrouwen noemen. Vele dronken nachten om het te vieren en veel seks met de mooiste vrouw. Twee redenen om niet over de kwaliteit van erotiek te klagen.
Ik was verblind door de alcohol en de roes. Misschien ook wel door liefde, maar achteraf is makkelijk. Clichés zijn verschrikkelijk, maar wel gebaseerd op de waarheid. Schoonheid van binnen is echt belangrijk. Na de verkiezing begon ze een walgelijk karakter te ontwikkelen.

Liefde is geven en nemen; nog een mooi cliché. Zij interpreteerde dat heel anders. Zij was voor het eerlijk verdelen van de rollen in onze relatie. Als ik nu eens al mijn liefde ging geven, dan nam zij het nemen wel voor haar rekening.
In het begin was er niet veel aan de hand. Aandacht kreeg ze altijd al en daar was ik wel aan gewend geraakt. Als we samen waren was het goed, niemand dan ik die haar aandacht kon geven. Uiteindelijk wilde ze meer en meer aandacht. Het werd een soort verslaving. Als ze vond dat ze niet genoeg aandacht kreeg, dan vroeg ze er wel om. Thuis met zijn tweeën kreeg ik de afkickverschijnselen over me heen.
Van de ene op de andere dag gaf ik haar niet genoeg aandacht. Moest ik meer bellen en sms-en. Net of ik verdomme geen eigen leven heb. Ook interesseerde het mij niet wat zij deed. Op een gegeven moment ben ik gestopt met geven. Laat haar maar stikken in haar aandachtsgeilheid. Langzamerhand ben ik tot de conclusie gekomen dat liefde niet nemen is. Liefde is geven, alleen maar geven.

Ik zat nog wel vol met liefde, dus ben ik het gaan geven aan elke andere vrouw dan Yvonne. Iedereen die het maar wilde hebben. En zo kwam ik langs Rieneke. Die wilde maar al te graag. Ik denk dat Rick haar te weinig te geven heeft.

Aandachtsgeilheid leidt tot negatieve populariteit bij andere vrouwen. Niet dat Yvonne dat iets kon schelen, want ze geilt slecht op de aandacht van het mannelijke geslacht. Een mooie, slanke vrouw die haar a-cup in de hoogte steekt en haar strakke billen in een nog strakker rokje propt, krijgt al snel waar ze om vraagt.
Ik dacht een dat ze iets zou leren van mijn dumpen, maar het bleek een averechtse uitwerking te hebben. Om de pijn die ik haar gedaan heb te verbergen, is ze zich nog geiler gaan gedragen. Mij kijkt ze niet meer normaal aan. Misschien voelt ze dat ik haar door heb. Ik weet dingen van haar die niemand anders weet, en die waarschijnlijk ook nooit meer uitgesproken zullen worden. Allemaal verborgen achter die harde buitenkant.
Als ik er ben, hangt ze aan nog meer mannen. Met één oor niet luisteren naar de man in kwestie en met één oog kijken of ik haar wel zie. Ze wil het laten lijken alsof ze over mij heen is. Schone schijn. Ze laat zich juist kennen. Zeer schone schijn. Yvonne, als ik jou in je spiegeltje spiegeltje aan je wand bekijk, dan zie ik je moeder.

“Ik vind Rieneke ook een aardige meid”, zeg ik om de spanning te breken.
Ik heb nog nooit een grotere lach op het gezicht van Rick gezien.
“En wie vind jij dan de mooiste vrouw?”, vraagt hij.
Politiek is overspel. Je moet de mensen laten horen wat ze willen horen. Of zwijgen, tot de dood je ervan scheidt. Ik weet dat ik Rieneke niet aan zal kunnen. En Rieneke weet wat ze aan Rick heeft. Wij zullen wederzijds zwijgen. Rick is te goed om een vriend van mij te zijn.
“Katja Schuurman.”

[i]Cor Jan van Zwol[/i]


4 reacties

senahponex · 19 april 2006 op 15:08

Geweldige column, heerklijk zoals je met woorden speelt.
[quote]“Willem is duidelijk op zijn pik getrapt en dat wil zeggen dat Theo er alleen maar harder op zal trappen,

Maar overigens, volgens mij is liefde geven en soms wat krijgen.

Chantal · 20 april 2006 op 14:15

[quote]Rick is te goed om een vriend van mij te zijn.[/quote]

Leuk, boeiend verhaal. Je schrijft lekker vlot en beeldend!

Ma3anne · 20 april 2006 op 22:56

Goed geschreven, leuk verhaal. Iets te langdradig hier en daar naar mijn smaak. Af en toe wat schrappen kan niet slechts een column, maar ook een verhaal sterker maken! 🙂

Bettybest · 5 mei 2006 op 01:55

Yvonne als de middellange golf (AM)?
Of moet ik niet de beginnersfout maken om fictie te verwarren met jouw non-fictie?
Weet je trouwens, de mooiste vrouw van heel Nederland, Hanne, zonder twijfel.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder