Stormvloedkering

Aan het Engels van Shocking Blue zou een linguïstische dissertatie gewijd kunnen worden. Ik ben van kinds af aan een geweldige fan van Mariska & the band, en daarom fascineert het mij waarschijnlijk eerder dan dat het me stoort. Ik zong als kind van zes al mee, toen ik nog geen Engels kon. Zover zat ik er ook niet naast, bedenk ik met een Shocking Blue-CD (ik heb er wel een stuk of 5!)in de disk-drive. ‘The summit of beauty and love’ kan nog worden afgedaan als dichterlijke vrijheid, maar ‘His heart is at his new train’ is wel heel erg houterig. Ja, dat is het: houterig waaibomen-Engels.
Het lag trouwens niet alleen aan Robbie van Leeuwen. Ik verdenk Mariska ervan dat ze ook niet altijd wist wat ze zong. Is het nou mijn verbeelding of noemt ze Venus een ‘godness’ ? Voordat ik wist wat Mighty Joe nou eigenlijk had, was ik vijfentwintig jaar verder. Enkele jaren geleden op een goede avond en met een fles wijn in mijn donder zag ik ineens het licht : ‘Mighty Joe with the bass voice’, maar toen was ik de dertig inmiddels ruim gepasseerd. Rock in the sea en de mooiste van allemaal: Long and Lonesome Road stellen mij nog steeds voor raadsels. Maar dat houdt het leven spannend. Ik ben dan ook een belijdend Joycean. Stel je voor dat ik wist wat het allemaal betekende. Dan had mijn leven geen zin meer. Snapt u wat ik bedoel? Nee? Dat bedoel ik nou… .

Hoe dan ook: van mij geen kwaad woord over Shocking Blue, en men kome bij mij ook niet aan boord met de huidige omvang van La Veres. Mariska zal in mijn ogen altijd mooi zijn. My Blossom Lady. Zingen kon ze ook. Die stem als een stormvloedkering heeft ze trouwens nog altijd; wel even wat anders dan Jerney Kaagman. Die komt qua zingen nog niet aan Mariska’s enkels. Ik houd trouwens wel van Earth&Fire-repertoire, of een deel ervan tenminste, want bij Weekend was het voor mij over. Ik ben van de herenliefde, dus dat glitterpak deed mij ook niks. Maar wat dat zingen betreft: Als Thanks for the love op de radio voorbij komt is het enige wat ik kan denken: “Oeioeioei wat zit ze d’r naast!” Ik heb Radio2 net een mailtje gestuurd, omdat ze Seasons draaiden. Waarom ze nou nooit eens Invitation draaiden, want in Seasons wordt er me daar toch weer vals gezongen… ! En dat presenteert Idols. In het Yiddisch heet zoiets een gotspe.

Of is hier zekere logica aan het werk? “Je hoeft niet te kunnen zingen om succes te hebben, kijk maar naar Jerney!” Weet ik veel wat logisch is. Zie ik eruit als een Vulcan, soms?