Terwijl ik met mijn M4A1 machinegeweer door een vervuild kanaal bagger kijk ik nog even of ik nog wel genoeg handgranaten bij heb. Daar staan een paar van die vuillakken, zonder twijfel open ik het vuur op ze en gooi er een granaat achter aan.
Soms schiet het tegen en soms valt het op. Ik val meestal niet ver van de boom en demp altijd de put voordat ie gegraven is. Per slot van fiets, waarom zou ik het wiel inpakken als de appel al lang uitgevonden is? Kwestie van klippen en pnakken!
Onlangs ging het Klokhuis over honderd jaar radio. Honderd jaar. Hoe maak ik een kleuter duidelijk wat honderd jaar is, als het dutje van Doornroosje op een Disney DVD in een paar minuten voorbij vliegt. Ineens wist ik het: honderd keer vuurwerk. Honderd keer oud en nieuw. Dat sprak aan, haar gezicht sprak boekdelen.
Een verhaal gepubliceerd krijgen, dat is zo makkelijk nog niet. Inmiddels is mijn vierde verhaal in het landelijke science fiction-blad SF Terra gepubliceerd, daar ben ik bijzonder blij mee, toch wil het nog niet zo vlotten op schrijversvlak. Dat manuscript van mij, ik krijg het niet uitgegeven.
