Als westerling omgaan met de Indonesische verkeerspolitie is even moeilijk als voetballen in een porceleinwinkel, maar dat voelt de modale Indonesische politieman intuïtief ook zo aan. Op hun eigen volk kunnen de agenten ongestraft hun machtswellust, hun onbeschoftheid, en hun inhaligheid botvieren, maar met een blanke ligt dat enigszins anders.
De verdeeldheid in Nederland over softdrugs -en dan met name wiet- vindt ik byzonder. Het is een prachtig fenomeen wat de kortzichtig- en leergierigheid van de mens blootlegt. Wiet is altijd een punt dat ter discussie staat. De één vindt een jointje op z’n tijd lekker en heeft er niets op tegen, de ander vindt het rotzooi, en het zou verboden moeten worden.
Sommige mensen denken dat ze alles kunnen schrijven op het Internet. Ik walg namelijk de laatste tijd van reacties bij bijvoorbeeld internetfilmpjes op Youtube. Dit alles na mijn laatste avondmaal rond de klok van 22.00 uur. Dat gescheld en getier van mensen bij de reacties, met het gevoel ‘ze kunnen mij toch niets maken’ erger ik mij dood aan.
“Mam, je bent oma geworden!”
Even kijk ik Bram aan of hij gek is geworden. De blik in zijn ogen is serieus en bezorgd.
“Wil je me alsjeblieft helpen? Ik wil graag alles goed doen met mijn kindjes.”
“K..kindjes?” Met een stralend gezicht vertelt hij mij dat het om een tweeling gaat, die via reageerbuizen verwekt zijn. Langzaam druppelt de waarheid bij me binnen: Ik ben oma!
Tegenwoordig heeft bijna iedereen Internet. Mensen die het niet lukt om een relatie in real-life te krijgen, gaan op jacht op het Internet. Dit kan doormiddel van een profiel site of dating site. Dating sites genoeg, maar vindt je de ware liefde wel op het Internet? Ik persoonlijk denk dat je er wel een relatie aan kan over houden, maar zou het zelf nooit op die manier doen. Ik snap dat drempel lager is voor mensen, want er zit toch nog een soort van afstand op de digitale snelweg.
