Rare jongens die Belgen. Net nu ik dacht dat alles onderhand wel onderzocht was kreeg ik een link met een enquête van Dedicated Research onder ogen. In opdracht van liftenbouwer Schindler heeft men een grote enquête gehouden die voor het eerst peilt naar de relatie tussen de Belg en liften”.
Het nieuws sloeg in als een bom. Ik had mijn tweede biertje van de avond net geopend, zat in mijn eentje voetbal te kijken toen de telefoon ging. Een van mijn beste vrienden kwam aan de bel, en hij had slecht nieuws. Misschien moet ik zeggen verdrietig nieuws. In elk geval, er zijn geen woorden voor….
Constant moet ik van mijn ouders, en andere mensen horen dat vroeger alles beter was: het eten, de televisie, de kranten, en ga zo maar door. Meestal gaan dat soort uitspraken meteen het ene oor in en het andere oor uit. Maar vandaag hoorde ik op straat toch wel iets wat mij de oren spitste…
Toen ik jong was, waande ik me nog gelukkig. Of de kinderen van vandaag het zijn? Ik vrees van niet. Vroeger was ontspanning je vingers in een pot verf doppen en papier volkladden. Dat was leuk en ongevaarlijk, tenzij je de pot verf voor yoghurt aanzag. Vanmiddag hoorde ik tot mijn grote verbazing wat de laatste rage onder jongeren is: perron-springen.
Hoewel de vrijdagavond gewoonte getrouw vergezeld was gegaan van de nodige hoeveelheid alcohol, besloot ik deze keer de zaterdagochtend eens niet over te slaan en zette de wekker om 9:30. Het werd immers opnieuw 25 graden en dat gebeurt niet vaak in Nederland en zeker niet op een vrije dag. Leve de broeikas, op naar het strand! Twee ‘snoozejes’ later rolde ik uit bed, stopte wat droog brood in m’n mik, pakte een blue bastard (verbeterde versie van red bull), en sprong op de fiets.
