In het CX-café werd een oproep gedaan om in de maand oktober geen kleffe liefdesverhalen te schrijven. Niet over avonden bij de open haard zitten met een wijntje, met de kaarsjes aan en met de armen om elkaar heen. Nee, integendeel: wraakacties op exen, moord op de minnaar van je vrouw, suiker in de benzinetank van de toenmalige familie-auto: dat zijn de zaken waarover geschreven moet worden in oktober. Dat wordt wel een moeilijke opdracht voor mij…
Zij had haar Fin ontmoet op internet bij de gemeenschap “Foreigners love Brazil”. Zodra zij hem beter had leren kennen, besloot ze de Nederlander, waarmee ze al hele tijden had gecorrespondeerd aan de dijk te zetten. De verhouding met de Nederlander was al aardig de serieuze kant opgegaan, zo zelfs dat zij een oudere Nederlandse meneer, een immigrant al enigzins op leeftijd en wiens haar zij knipte en snor bijwerkte in de unisex kapsalon, had gevraagd om haar Nederlandse les te geven.
‘Minkukel!!’ Het bulderde door een klaslokaal op de benedenverdieping van het bouwwerk dat de Gemeentelijke HBS te Hilversum omhulde.
Het is kil vannacht. Zelfs het warme dekbed kan het niet doen verdwijnen. De kou komt van binnen. Ze kijkt op de wekker en baalt dat het pas vijf minuten later is. Zuchtend probeert ze de slaap te vatten. Nog drie uur te gaan voordat die rotwekker haar uit bed schreeuwt.
Voor alle verveelde, wanhopige en levensmoeie mensen nog maar een logje van de infantiele, ontoerekeningsvatbare, liefdeloze, vrijgezelle alcoholist Shitonya. Het leven doet vaker pijn, dan je je goed voelt. En daarom is er niets zo fijn als flink wat liters alcohol als plijster op de wond. Totdat de alcohol weer snel je lichaam verlaat en de wond des leven ende herinnering weer gaat bloeden.
