Riebel

“Ik dank onze lieve heer op mijn blote knietjes, als ik hier een beetje goed doorkom”, meldde de vrouw van middelbare leeftijd met 110 Db, in plat Rotterdams. Ze stond met haar lakleren jasje over de ene arm en met haar andere arm breed gebarend uitleg te geven. De aanvangszin van dit stukje was haar slotzin van een monoloog van een kwartier, gehouden in de benedengang van de radiotherapie. Ze was na haar bestraling en voor de start van haar eenzijdige relaas een kennis tegengekomen. Ik mocht al wachtend op mijn stralen, gratis meegenieten van haar dramatische ziekteproces, die ze aan één stuk als een soort van mitrailleur afvuurde op haar kennis.

Bellen in de trein

Sommige collega’s hebben het een beetje gehad met mijn eeuwige getelefoneer. Het lijkt wel of ze zelfs Aad Veenman tegen mij hebben opgestookt. Maar ik laat mij niet kisten, en heb dus even met de Nederlandse Spoorwegen gebeld. “Goedemorgen, Oplopers hier. Mag ik de directie even? Ja? Fijn!” Fluks werd ik doorverbonden met opperdirecteur Veenman.

Help, dertiger zoekt deeltijdbaan met HBO niveau

Toen ik achttien werd kreeg ik een brief van de toenmalige minister van, ach toen interesseerde ik me nog niet voor politiek. Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid! Nou en of, de studie wereld lag voor me open en niets was te min. Het HBO beviel me prima, stappen, werken en leren konden nog prima gecombineerd worden. Concessies hoefde ik nog niet te maken. Na de studie gelijk in een mooie baan gerold en toen begon de ellende pas.

And all that jazz – Deel 1

Sinds een jaar of twee heb ik me, met een voor mijn doen ongekende passie en volharding op de jazzguitaar gestort.
Alle standards, waar ik voor het eerst mee in aanraking kwam tijdens het beluisteren van het legendarische radioprogramma Muziek Mozaiek, wilde ik in eigen interpretatie leren spelen.