Trots op Nederland

Ik ben trots op Nederland. Ik ben vooral trots op hoe andere landen naar Nederland kijken. In Amerika denken ze echt dat wij er een beetje als de Amish bijlopen: op onze gele klompjes, wonend in onze lieflijke boerderij en werkend in een typisch Nederlandse molen.
Zoals Johannes Vermeer en Pieter de Hoogh Nederland weergaven op hun doeken, zo ziet Nederland er nog steeds uit volgens de mensen die er nog nooit zijn geweest.

Wat ben jij lang!

Al als kind was ik wat langer dan het gemiddelde kind. Toen ik nog tiener was bracht mijn lengte vele voordelen met zich mee, zoals; dat ik alles kon zien bij een evenement en dat je wat ouder leek, dan het gemiddelde kind. Gelukkig valt dit nu mee, want wordt nu gemiddeld negentien geschat, wat het voordeel met zich mee brengt dat ik op mijn dertigste op iemand van in de twintig lijk, hoop ik.

“Plotseling beseffen we waarom het hier zo fijn is: het gebrek aan mannen”.

In de kroeg met vriendinnen; een fles Rosé wordt soldaat gemaakt en op tafel liggen zeven pakjes Marlboro Light. Onder het genot van een bittergarnituurtje praten we over de mannen in ons leven (of het gebrek daar aan). Terwijl wij ons uren in dit onderwerp verdiepen, wordt er feitelijk geen aardig woord over mannen gezegd. Met iedere slok rosé die we drinken lachen we harder en harder om zijn sneue versierpogingen, zijn interpretatie van voorspel en zijn totale gebrek aan huishoudelijke vaardigheden.

Als je het nuchter bekijkt, lost wijn niets op!

Pas op het moment dat haar ingewanden de eerste slokken alcohol verwelkomen is de dag met enthousiasme begonnen. Na het nuttigen van de nodige wijntjes is ze een totaal “ander mens” en dat “andere mens” in haar heeft geweldige dorst. In een leven van structuren en patronen is elke dag drinken ook een geregeld leven.
Maar… als je drinkt om te vergeten…vergeet het maar!

De Bahiaanse Taxichauffeur

Hij was aardig, heel aardig zelfs, de taxichauffeur die ons van het vliegveld bij Salvador, Bahia, Brazilië naar ons hotel in Itapuã bracht. Wij hadden ooit een paar jaar in Salvador gewoond en hadden daar een heerlijke tijd gehad. We woonden vlak bij het strand en ik verdiende mijn brood met privé-lessen als leraar Engels. Tussen de lessen door waren we vaak aan het strand te vinden met ons eerste dochtertje. Het was een leven waarvan pas later de beschrijving werd uitgevonden :”Life is a beach.”