Het valt niet mee om aan het werk te blijven in deze barre tijden. Ik heb geen vaste baan. Ben al jarenlang free lancer, uitzend-, inval- en oproepkracht en heb sinds kort een piepklein eigen bedrijfje. Wat de oorzaak ervan is, dat ik een jobhopper ben, is een te lang verhaal. Neem maar van mij aan dat mijn CV intussen drie A-viertjes beslaat – ik heb alles beknopt beschreven – en dat ik mijn redenen had om mijn carrière zo op te bouwen.
De zwoele sound en de hitsige beat van ‘Pappa was a rolling stone’ bepaalt het ritme van onze oververhitte, bezwete lichamen. Telkens wanneer het volume aanzwelt gaat ons tempo omhoog en onze hartslag past zich genadeloos aan, aan het opzwepende gekerm van de Temptations. Een twintigtal kreunende, hijgende en soppende lichamen werken zich een weg om mij heen…
Het is maandag, het is middag en ik wee nog na van het weekend. Om twee uur belt mijn neefje op. Mijn neefje is negen en ontzettend slim.
“Daan, kun jij mij msn installeren?” vraagt hij.
“He Mick!” zeg ik. “Alles goed?”
“Ja, hé. Nou, wil je dat dan?”
“Ja, natuurlijk, moat. Ik kom er aan.”
Spiegelende novelle – Deel I.
We zijn zo vaak verhuisd, dat ik me niet meer herinner naar welke kant de Grote Beer gedraaid staat. Draai je om, Beer!
Ik, Lialechka, hang al drie en een half uur rond bij de kapper in Diemen, een miljonairs stadje bij Amsterdam. Mijn man, die zo dik is dat je hem niet kan omvatten heeft het in zijn hoofd gehaald om van mij, een vurige brunette, in de badkamer een gouden vogeltje te maken.
Hij heeft twee ringen in zijn linkeroor. Drie in zijn rechter. Zij zes in elk. Eentje in haar tong ook ,zie ik later, als ze gaapt..
Ik zit nog steeds in de trein, ergens bij Brussel, in ieder geval in België want het publiek is vriendelijker. Gemoedelijker, beschaafder.
Behalve hij en zij. En ik natuurlijk. Wij komen uit Nederland.
