Altijd lente…

Mijn vader vertelde vroeger horrorverhalen over tandartsen die als ware sadisten tekeer gingen. Zijn ervaringen leken in de jaren zeventig gebruikt voor de film ‘Marathon Man’. Daarin leefde een tandarts zich volledig uit op Dustin Hoffman. Begrijpelijk dat mijn vader nooit stond te springen van enthousiasme als hij weer naar de tandarts moest. Op de een of andere manier kopieer je als kind die angst. Dus ook ik kon nachtenlang niet slapen als er weer een afspraak op stapel stond.

De edele golfsport

Golf is een mooie sport. Voor alle lagen van de bevolking bestaat de mogelijkheid om te spelen en iedereen kan even goed zijn. De beste golfspeler van de wereld, Tiger Woods, verdient er tientallen miljoenen dollars per jaar aan. Zijn handicap benaderd de nul. Iemand met een beetje talent die net zijn “golfvaardigheidsbewijs”, zeg maar het rijbewijs om over die mooie groene grasmat te mogen lopen, heeft gehaald en met handicap 36 speelt, zou met een beetje geluk van hem kunnen winnen.

Herfstelijke groetjes

Het is weer herfst. De dagen worden, afgezien van de drie uur zon, enkel nog maar belicht door het naargeestig schijnsel van geel straatverlichting. Zoals de winter het seizoen is van sneeuwpret, de lente van de keiharde dierenporno en de zomer van exobitionistische strandpret, is de herfst het seizoen bij uitstek om er ‘een einde aan te maken’. Eigenlijk is de herfst het enige seizoen waarin de NS populair is.

Tandarts de Wit

In mijn columns koppel ik regelmatig herinneringen uit het verleden aan gebeurtenissen in het heden. Daar krijg ik veel positieve reacties op. Dat zullen wel (bijna) generatiegenoten zijn. Toch sprak één van hen een paar weken geleden: ‘je verheerlijkt het verleden!’. Nietes! Ik moet gekeken hebben als een boer die kiespijn heeft, want ik verbeeld mij dat ik helemaal niet voorbij ga aan de zegeningen van deze tijd.

De Tandarts

Voor de één een ramp en voor de ander een gewone zaak. Naar de tandarts gaan.
Om het halfjaar kondigt de kalender het verplichte bezoekje weer aan. Bij ons thuis is dat een zwarte dag. Niemand vindt het leuk, behalve mijn zusje dan, maar die heeft nog geen besef van de helse apparaten die in de praktijk liggen.
Mijn moeder weigert om het eerder over de tandarts te hebben dan op de dag zelf. Ze krimpt bij elk geluid dat maar een beetje op de boor lijkt al ineen. Ze heeft er echt een hekel aan.