Tante

Mijn oom en tante hadden vroeger kippen, ik praat over net na de oorlog dus over de eindjaren 40 begin 50. Zij woonden in een vrijstaand huis met grindpaden rondom het huis en een tuin waar je U tegen zei; met van die rood-groen gekleurde houten blinderingschotten voor de ramen die elke avond steevast gesloten werden door oompje. Dat huis staat er nog steeds in Bennekom aan de bosweg, destijds aan de rand van het dorp maar tegenwoordig is de omgeving helemaal volgebouwd. Als kind, ik was toen een jaar of 4 misschien half vijf, keek ik vol bewondering en vooral angstig naar hoe de loonbedrijven de korenvelden aan het maaien waren waarbij de machines bijna tantes tuin inreden. Wat vond ik dat een avontuur om in tantes tuin rond te dwalen en naar die machines te kijken.

In mijn gevoel zat ik uren voor het kippenhok en vertelde hele verhalen tegen die beesten waarbij ik ze namen gaf zoals: Trudy, Marianne en Pauline hetgeen ter plaatse ten aanzien van kippen een zonderling verschijnsel was, maar oompje lachte zich ondertussen een kriek om mij als hij met harde hand het kippenhok omploegde.
Hoe heten ze ook alweer, vroeg hij dan aan mij? Trudy, Marianne en Pauline, zei ik en wat had die man dan een lol. Maar ik had het over tante, tante is een hoofdstuk apart waar ik wel flink wat delen over zou kunnen schrijven maar vandaag hou ik het simpel.

Na heel wat jaren geen contact te hebben gehad bestond het volgende bezoek uit een condoleance bezoek want oompje was overleden. Op dat moment besefte ik pas hoe lang het geleden was dat ik tante gezien had want ik was ondertussen 29 jaar geworden en tante een ouwe tante.

Jaren later kneep tante er heel zachtjes tussenuit. Op den duur zei tante niets meer en leek alleen maar te slapen. Maar elke zaterdag ging ik trouw naar haar toe om te zien hoe het met haar ging, of ze ergens behoefte aan had en op één van die bezoekjes gebeurde er iets merkwaardigs. Elke keer dat ik kwam lag tante bewegingloos te slapen maar net die ene keer daar gaat het nu even om, die ene keer deed tante haar ogen plotseling open en keek mij recht aan met een paar gitzwarte kijkers, ze lachte zelfs naar mij en bewoog zwakjes haar hand; ik pakte die hand en omklemde hem met beide handen. Het duurde enkele seconden maar dit moment zonder woorden vertelde een heel levensverhaal. Enkele weken na dit gebeuren overleed tante op 89 jarige leeftijd.

Vandaag, 14 jaar na haar overlijden, denk ik ineens aan dit moment en aan tante; ik zie het weer zo duidelijk voor mij en mijmer …..

Jammer toch dat mensen doodgaan als je ze niet goed kent en te laat pas dingen tegen ze wilt zeggen.