Tijd.

03:44…..Volslagen rust…..daar lig je dan volledig in rust.
03:45…..Hemingway knalt uit de speakers van je wekkerradio, de dag is weer begonnen. ‘Ik ben geen Hemingway,’ zingt Pascal van BlØf, de Portugeze fado dreunt via mijn hoorkanaal mijn hersenen binnen. En langzaam dringt tot me door dat ik misschien maar eens wakker moet worden.
Ik til mijn hoofd op en kijk naar mijn voeten, althans dat is de bedoeling. Maar nog steeds is mijn buik nog niet spontaan ingeslonken, sterker nog, volgens mij is mijn buik deze nacht alweer 5cm in omvang gegroeid. Ik zucht, elk jaar blijft het ook hetzelfde, misschien moet ik dit jaar maar eens toch de sportschool opzoeken.

Met mijn half vermoeid lichaam probeer ik op te staan…..Hmm Odol, ik voel hem prikken in mijn onderbuik alhoewel ik hem nog steeds niet kan zien. Ik hou me vast aan de geruststellende gedachte, dat goed gereedschap onder een afdakje behoort te hangen. Maar ik vraag me serieus af of mijn vriendin ook voldoende neemt met een grote luifel ondertussen.

Half slaapdronken strompel ik naar mijn badkamer spiegel, draai aan mijn verlichtingsknoppen….draaien? Voor ik het goed besef begroet de douche me met een straal ijskoud water dat uit de elf gaten van de douchekop vol enthousiasme spuit. Met mijn ogen dicht draai ik de knop in tegenovergestelde richting weer dicht, wrijf het overtollige slaapzand dat het zandmannetje volgens mij met een zandblazer mijn richting op heeft gespoten, uit mijn ogen. Draai me om en ram nu vol vertrouwen op het lichtknopje, de lamp floept aan. Ik zie mijn pupillen verkleinen tot kleine speldenkopjes, ik knipper een paar keer met mijn ogen en bekijk mezelf eens goed in de spiegel.

Een voldaan glimlachje verschijnt op mijn gezicht als ik denk aan wat we het afgelopen jaar hebben bereikt, alle negatieve dingen en alle positieve dingen, maar ook alle emoties van afgelopen jaar doorlopen de revue nogmaals. En voor de zoveelste keer trap ik er weer in, mijn tranen worden overgelaten aan de wet van Newton. Gelukkig bedenk ik me na 5 minuten heerlijk janken, dat ik nog steeds man ben alhoewel ik nog steeds mijn genotsknots niet kan zien, zelfs niet als ik mijn buik intrek. Na mezelf eens flink te hebben toegesproken in de badkamer spiegel, beloof ik mezelf dat ik dit jaar tot grote hoogte ga rijzen en dat mensen volgend jaar liedjes over mij zingen.

Ik loop de badkamer uit, naar de slaapkamer. De wekkerradio geeft 04:05 aan.

Heel zachtjes loop ik naar bed, met een grote sprong beland ik op bed. Woest spring ik heen weer om vervolgens mijn vriendin op niet al te zachtzinnige wijze te wijzen op het feit dat het mijn verjaardag is.
Eigenlijk is er niks veranderd vandaag behalve mijn leeftijd.