Mijn eerste seksuele ervaring had ik in 1974. Ik moet een jaar of acht geweest zijn toen ik de Popfoto doorbladerde en bij de pagina met foto’s van the Three Degrees bleef steken. Allemachtig, wat zagen die vrouwen er mooi uit, zeg! Gehuld in strakke, glinsterende pakjes met blote buiken en diepe decolletés. Ik kon de bladzijde niet meer omslaan en bleef er tot ver na bedtijd naar kijken. ’s Nachts droomde ik er zelfs van… The Three Degrees hadden in die tijd een nummer 1 hit in Nederland. Overal uit de radio’s schalde ‘Dirty ol’ man’. Na lang aandringen durfden mijn ouders me te vertellen dat het lied over een vieze oude man ging. Ik moest toen heel sterk aan mijn opa denken, want hij was de enige oude man die ik kende. Achteraf bezien ging het lied helemaal niet over een grijze man in lange regenjas die minderjarige meisjes lastigviel, zoals veel Nederlanders dachten. ‘Dirty’ had in die hit de betekenis van gemeen. De drie dames zongen over een ‘player’ die hun hart op hol deed slaan. Maar het lied sloeg in Nederland juist aan, omdat we de tekst verkeerd vertaalden en moesten denken aan een bepaald familielid. Helaas bleef dat ondeugende etiket in ons land een beetje aan the Three Degrees hangen en scoorden serieuze singles als ‘Year of decision’ en ‘When will I see you again’ minder goed. In de VS was vooral dat laatste nummer een klapper. Zelfs regisseur Quentin Tarantino brengt er een eerbetoon aan in zijn meesterlijke film ‘[url=http://www.imdb.com/title/tt0378194/ ]Kill Bill 2[/url]’.

Pas als the Three Degrees in zee gaan met discoproducer Giorgio Moroder (bekend van Donna Summer) en weer in bijna niets verhullende pakjes optreden, komt hun succes terug. In Toppop wordt zelfs ongegeneerd ingezoomd op de borsten van zangeres [url=http://www.sheilaferguson.com/]Sheila Ferguson[/url]. In de jaren tachtig halen de drie dames nog een keer de hitparades met ‘The heaven I need’ dat ze samen maken met de dan nog vrijwel onbekende producers Stock, Aitken en Waterman. Later zullen die drie mannen met onder meer Kylie Minogue en Jason Donovan jarenlang de hitparades terroriseren.

Op mijn verlanglijstje staat de film ‘[url=http://www.dreamgirlsmovie.com]Dreamgirls[/url]’ die in februari in de Nederlandse bioscopen gaat draaien. Het verhaal gaat over de opkomst en ondergang van een zwarte meidengroep. Eén van de hoofdrollen wordt gespeeld door [url=http://www.beyonceonline.com/]Beyoncé Knowles[/url] die we natuurlijk kennen van een ander trio, Destiny’s Child. Ook die groep maakte de eerste keer dat ik ze zag een onuitwisbare indruk op me. Sinds die avond in 1974 heb ik nu eenmaal een enorm zwak voor soultrio’s…

[img]http://images-eu.amazon.com/images/P/B00004T1NJ.02.LZZZZZZZ.jpg[/img]


15 reacties

KawaSutra · 13 januari 2007 op 02:36

Dan was je er al vroeg bij Eddy. Ik was toen 15 en ondanks dat ik toen meer gefixeerd was op rolmodellen als Alice Cooper kan ik me de borsten van de dames in kwestie nog heel goed voor de geest halen. Dat we het op school altijd hadden over ‘de drie graatjes’ overigens ook. Vandaar misschien mijn latere voorkeur voor de wellicht wat meer geproportioneerde vrouwelijke verschijningen. Maar het kleurtje is wel mijn favoriet gebleven. 😀
Ik hoef het je niet te zeggen maar ga vooral door met deze pareltjes van opgetekende muziekervaringen uit een tijdperk waar ik met veel plezier aan terug denk.

KingArthur · 13 januari 2007 op 02:48

Je had me met de titel geheel op het verkeerde been gezet 🙂 Maar nu ik je artikel heb gelezen ben ik toch ook een verfent voorstander van triootjes.

Bitchy · 13 januari 2007 op 06:49

Jullie nemen het me vast niet kwalijk dat ik me de borsten van de desbetreffende vrouwen niet meer voor me kan halen 😉

:wave:

SIMBA · 13 januari 2007 op 09:34

Ik vond er vroeger niks an! Aan de Three Degrees bedoel ik dan, nu kan ik hun liedjes wel waarderen.
Leuke column!.

pally · 13 januari 2007 op 14:36

Een slimme titel, Eddy!
En leuk om via jouw columns popmuziekcollege te krijgen, compleet met muziek-links.
Prachtige stem van Sheila Ferguson!
Met plezier gelezen.

Pally

Eddy Kielema · 13 januari 2007 op 15:23

Leuke reacties, dank jullie wel! Ik zit hier nu even op mijn gemak de site van Sheila Ferguson te bekijken en zie dat ze nog steeds die geweldige decolleté heeft. 😉 Goed verzorgde site van haar trouwens, met mooie filmpjes uit heden en verleden. Prince Charles schijnt de grootste fan van Three Degrees geweest te zijn, maar ik vraag me af of je daar blij mee moet zijn… 🙂

Chantalle · 13 januari 2007 op 18:49

Beetje late reactie van mijn kant (druk, druk,druk) maar ik wil toch even iets achterlaten.

Lekker geschreven, het bracht me weer even terug naar toen. Ik heb dit soort muziek altijd weten te waarderen. Het decolleté van de dames heeft me nooit echt beziggehouden, heb het al druk genoeg met het ophouden van mijn eigen boezem 😉

WritersBlocq · 13 januari 2007 op 22:33

Leuk, die link tussen het echte-tieten-tijdperk en echte-muziek-tijdperk 😀
Zoals jij kunt schrijven en laten meebeleven, daar zit geen wanklank in. Super, ace! :lach:

DriekOplopers · 13 januari 2007 op 23:23

Mooie column over een tijd dat ik ook nog erg moest blozen…

Zou die film op 17 februari in Utrecht al draaien? Uh, ik bedoel…

Toch?

Driek

Eddy Kielema · 14 januari 2007 op 00:33

Heb ’t even opgezocht, Driek, maar hij draait pas op 22/2… (Zie [url=http://www.universalpictures.nl/BIOSCOOP/data/dreamgirls/dreamgirls.html]hier[/url])

Dees · 14 januari 2007 op 12:29

Inderdaad interessant jouw columns. Vaak voor mijn tijd, maar vaak over groepen die ik ook heb leren kennen op het moment dat hun hoogtijdagen enkel een mooie herinnering waren geworden. Wel weer universeel: de Popfoto, wie is er niet groot mee geworden 😀

Li · 14 januari 2007 op 19:48

Ach Popfoto’s… had ik ze nog maar. Zouden beslist inspiratiebronnen voor columns zijn

Gelukkig weet jij heel veel van muziek! En ja, ik dacht ook dat het over een vieze oude man ging… :stom:

Li

Eddy Kielema · 14 januari 2007 op 20:34

Dank voor de reacties! Schaam je niet, Li, ook ik dacht sinds vorige week dat ’t lied over ‘mijn ouwe opa’ (om Annie M.G. Schmidt te citeren) ging. De ontdekking dat ’t niet zo was, gaf me de inspiratie voor deze column! De dames van Three Degrees zaten trouwens op het Phildelphia International label. En dan maak ik nu maar even onbeschroomd van de gelegenheid gebruik om mijn ’tribute aan Phildelphia’ mixtape onder de aandacht te brengen. Je kunt ‘m [url=http://www.laid-back.be/download/sounds/Eddy__NiceAndNasty.mp3]hier[/url] downloaden door met rechts te klikken. Dit is de playlist:

McFadden & Whitehead – I Heard It in A Love Song
Salsoul Orchestra – Nice ‘n’ Nasty
Vincent Montana Jr. & the Philly Sound Orchestra feat. William ‘Smoke’ Howard
That’s What Love Does [Louis Benedetti’s Club Vox]
O’Jays – I Love Music [Full Length Version]
Eddie Kendricks – Goin’ up in Smoke
MFSB – K-Jee [Full Length Version]
India & Tito Puente with Count Basie Orchestra – To Be in Love [Album Version]
Night People – Again
The Trammps – Hold Back The Night
Ebony’s – You’re The Reason Why
First Choice – Love Freeze
Archie Bell & The Drells – Don’t Let Love Get You Down [12″ Version]
Jean Carn – Lonely Girl in a Cold Cold World
The Jones Girls – Who Can I Run To?
Billy Paul – Let’s Make A Baby
Teddy Pendergrass – Set Me Free
Lou Rawls – See You When I Git There
Jaguar Wright – Love Need And Want You

arta · 15 januari 2007 op 10:49

Met heel veel plezier gelezen!
Wat een heerlijke muziek, uit een geweldig muziektijdperk (wat ik overigens ook pas later ben gaan waarderen!)
Jouw nieuwe mix ga ik weer downloaden, ik vind ze tot nu toe écht allemaal goed!
😀

Eddy Kielema · 15 januari 2007 op 10:53

[quote]Jouw nieuwe mix ga ik weer downloaden, ik vind ze tot nu toe écht allemaal goed![/quote]

Ik zit hier te glunderen achter mijn pc, Arta! :lach:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder