Na twee maand en een half een tweede auditie voor deze kleine meid! Pas drie dagen geleden wist ik dat ik vandaag mocht komen. Ze gingen me ook een tekst toesturen die ik vandaag vanbuiten moest kennen. Maar helaas, ik heb geen enkele tekst gezien. Eens aan het wachten om op te nemen zegt de regisseur (een vroegere acteur uit familie) wat we gaan doen. Eerst vraagt hij ons om spontaan te vertellen wie we zijn, nadien de monoloog en de dialoog die we gekregen hebben. Ik zeg hen dat ik niets gezien heb, hij vindt het vreemd. Hij leest mijn e-mailadres voor, maar dat blijkt niet correct te zijn. Mijn e-mailadres is aan elkaar, hetgeen wat hij zegt is gescheiden door een punt. Later blijkt dat adres overgenomen te zijn uit mijn dossier, dat mijn ma toen had opgesteld. Die ouders van tegenwoordig…

Na een kopietje van iemand gekregen te hebben kan mijn blokavontuurtje beginnen. Ik krijg enkel de monoloog, de dialoog zou te lang zijn om nu van buiten te leren. Ik dacht bij mezelf, als ik dit stukje tegen straks vanbuiten zou kennen dat ik wel een extra puntje zou kunnen verdienen, met die gedachte blijf ik maar gaan!

De regisseur vraagt ieder om beurt mee naar boven om daar te vertellen wie we zijn, wat we graag doen en wat niet, de andere doen er nog de monoloog bij, ik krijg iets meer tijd. Spontaan praten lukt me wel, daar hoef je niets voor te leren. De regisseur en zijn cameraman verdwijnen een half uurtje, op dat moment moeten wij onze dialoog voorbijrijden, veel leren aan een monoloog is er dus niet bij.

Op zich is de monoloog eigenlijk niet zo lang, slechts een zevental zinnetjes. Toch weet ik er altijd een paar door elkaar te halen, maar het gaat wel. Het is een kort dramastukje, ik heb nog nooit drama gespeeld dus dit is volledig nieuw, zowel tekst als de houding die ik zal moeten spelen.

Bij het tweede deel van de auditie moesten meisjes en jongens gescheiden een dialoog spelen. Ik lees alles gewoon voor, toch bega ik een flater. Het gaat over een meisje dat de dag ervoor een man heeft ontmoet. Ze beschrijft hem. Uiteindelijk blijkt de man het lief te zijn van het andere meisje. De laatste zin is dan ook ‘Alle mannen zijn dezelfde!’ De cameraman heeft volgens mij nog nooit die tekst gehoord en zegt onmiddellijk:”Niet alle mannen!”

Bij de beschrijving zegt zij:”Hij heeft een geweldige tatoo op zijn rechterarm.” Normaal moet ze enkel zeggen dat de tatoeage op zijn arm staat, mijn vraag is dus:”Links of rechts?” Het antwoord is wel degelijk links. Wie heeft er een flater? Zij omdat ze ‘rechts’ erbij heeft gezegd of ik die gewoon door bleef gaan?

Na dat tweede deel is er voor mij nog een derde deel. Mijn monoloog. Hier sta ik, ik kan het en ik doe het! Daar sta ik inderdaad, maar ik kan het niet. Ik ben de volgorde van al mijn letters, woorden en zinnen vergeten. Ik kan fluiten naar mijn extra puntje!

Toch vind ik dit al een heuse prestatie. Het is de eerste keer dat ik zoiets doe en ben van ongeveer veertig mensen (toch zover ik weet) gekomen en beland bij de laatste zes, of zouden er nog meer groepen zijn? Persoonlijk voel ik me niet zo goed bij deze auditie, ik voel me afgedaan. Het vergeten van mijn tekst doet me niet goed. Voor vijftien juli krijg ik mijn uitslag per brief. Houden ze zich eraan? Geen idee. Rond die periode verjaar ik ook. Zal het een leuk verjaardagscadeau zijn?

Categorieën: Verhalen

12 reacties

Mosje · 11 juli 2005 op 15:49

Nou, wat mij betreft mag je door.

Domicela · 11 juli 2005 op 16:53

Ja, doorgaan met het controleren van spelling en grammatica …. 😉

bert · 11 juli 2005 op 17:55

Jammer genoeg heeft deze column mij niet meer kunnen boeien.

Li · 11 juli 2005 op 18:32

Bij de eerste zes?
Dat is niet mis Merel.
Ik ben benieuwd naar het vervolg 🙂

Li

Troy · 11 juli 2005 op 19:04

Je valt een beetje in herhaling; ik mis humor en vaart. Wat mij betreft is het einde auditie en tijd voor iets anders…Ik neem aan dat er genoeg andere boeiende onderwerpen zijn om over te schrijven. Hoe staat het met je liefdesleven bijvoorbeeld? 😉

WritersBlocq · 11 juli 2005 op 20:49

[quote]Hoe staat het met je liefdesleven bijvoorbeeld? [/quote]
Ja vertel! De hoeveelste meneer is op auditie bij jou? Vast gaver dan jouw audities! Lees je ook de column van andere cx’ers of niet? Ik zie je volgens mij nooit bij de reacties en ben wel benieuwd wat je van de rest vindt. CX op auditie bij Merel, kan ook. Toei!

Shitonya · 12 juli 2005 op 00:55

get a diary, I beg you.

En mijn God, ik vraag me serieus af of echt alles wat ingestuurd wordt ook allemaal geplaatst wordt, ik heb zo’n beangstigend vermoeden…

melady · 12 juli 2005 op 01:12

Ben het eens met shit.
In moordend tempo worden columns geplaatst.

Is er dan geen soort van weigering van colums??
Sommige mensen sturen een stuk of tien columns in en worden klakkeloos geplaatst.
neem nou deze zin..

[quote]Na twee maand en een half[/quote]

Sorry, maar zo kan ik nog wel ff doorgaan.

klungel · 12 juli 2005 op 11:35

Ik kan met plezier stukjes uit het ‘dagboek’ lezen van Merel. Voor wat betreft het tempo en plaatsen van stukjes, ik ga ff naar het cafe voor dat, kom je ook? Ik wil wel graag het vervolg lezen (hoeft niet in column vorm hoor, mag ook in het cafe). Ik hoop op een leuk verjaardagscado Merel :-).

archangel · 12 juli 2005 op 14:02

@ Shito en Melady: volgens mij worden alle columns geplaatst, en ongeredigeerd ook trouwens (er wordt alleen af en toe een witregeltje ingevoegd, geen stijl- en spellingscontrole. Logisch ook, dat laatste, het blijft tenslotte een site op basis van vrijwilligers). Dus trek je conclusies 🙂

Shitonya · 13 juli 2005 op 14:22

conclusie: zwaar saaie en slechte columns worden ook gewoon geplaatst. Ja, dat was me al eeuwen geleden opgevallen

Geef een reactie

Avatar plaatshouder