[i]Het leven is een lach en een traan. De dood hoort bij het leven.
Mocht ik verrekken van ellende en pijn, laat mij dan lachend van deze wereld heengaan…[/i]

Dit zouden best eens de laatste woorden van clown Bassie, aan zijn goede vriend Adriaan kunnen zijn. Het ‘dag vriendjes en vriendinnetjes’ zou bij de fans anders erg koud op het dak vallen.
Door jarenlang financiële acrobatische toeren uit te halen, zozeer zelfs dat de belastingdienst op je stoep staat, is niet niks. Maar om in natura een levensverzekering af te sluiten bij Delta Lloyd, en je op te werpen als een rodeoclown bij naam van the one and only ‘Besséé’, gaat wel wat ver.
Of toch niet? Is de een zijn dood ook hier de ander zijn brood?

Want aan elke bejaardenact komt een einde.
Wallace & Grommet, Keith Richards & Mick Jagger, Gert en Hermien Timmerman…En dus ook aan Bassie en Adriaan!
Zou de marktgerichte uitvaarder, Delta Lloyd, hier geen gat in de markt hebben gevonden?
Niet zozeer doelend op de gapende diepte waar de kist in verdwijnt, maar een Clinic Clown voor de ‘laatste reis’?! Allememaggies!

Een hedendaagse pierrot, het dubbele gezicht dat kluchtenkoning John Lanting in het ‘Theater van de Lach’ gebruikte? Het leven is toch theater waar veel gelachen en gehuild wordt?
Waarom moet een begrafenis of crematie zo stijf zijn? Omdat we moeten rouwen?
Waarom mag ik bij een uitvaart niet blij zijn, en ook de leuke momenten van de dierbare herinneren? En waarom mag dat niet met een clown?
Dat breekt de spanning en de geladen sfeer.

[i]“Hier ligt hij dan, meneer Odorex. Hij rook altijd bijzonder schoon en fris. Dat is nu wel anders, hij riekt naar de zesweken mis.”[/i]
Of:
[i]“Wij bestellen hier Oprah Winfrey ter aarde. Kijkt u nog maar eens goed, deze zwarte doos zal nooit meer worden teruggevonden.[/i]

Dat moet toch kunnen?

Zelf wil er nog even mee wachten als u het goed vindt, maar mocht het zover zijn dat ik deze- voor gene zijde ga verruilen, maak er dan een feestje van.
U bent allen van harte uitgenodigd!
Zet alle clowns en cabaretiers op de gastenlijst, drink een goed glas champagne of wijn en maak er een leuke middag van…

[img]http://home.hetnet.nl/~columnx5/copyrightmartijn.jpg[/img]

Categorieën: Maatschappij

11 reacties

deZwarteRidder · 17 februari 2004 op 13:04

Zou de marktgerichte uitvaarder, Delta Lloyd, hier geen gat in de markt hebben gevonden?
Niet zozeer doelend op de gapende diepte waar de kist in verdwijnt, maar een Clinic Clown voor de ‘laatste reis’?!…………..

Wat een pareltje ik heb weer genoten…..maar ook een column om over na te denken wa is dit ons aller voorland? Dixyland band en swingen maar..
Rich@Rd

Mup · 17 februari 2004 op 16:28

Topcolumn. Ik ga zelf ook voor een ‘Ierse’ fuif. Als mijn tijd daar is,

Groet Mup.

Mosje · 17 februari 2004 op 16:55

Dank voor de uitnodiging Martijn, en hoewel ik hoop dat ik er voorlopig niet op in hoef te gaan, heb ik toch alvast een paar mooie stichtelijke woorden voor je verzonnen.

hier ligt hij dan, ten langen leste
schrijven kon hij als de beste
nu zal hij geen woord meer uiten
warend in het eeuwig buiten

Suus · 17 februari 2004 op 17:16

Ik kom in het wit….

Li · 17 februari 2004 op 18:56

Maar dan lijkt het net alsof we blij zijn dat je dood bent 😀 😮

viking · 17 februari 2004 op 19:49

Martijn gezien je frisse kijk op onze sterfelijkheid stel ik voor dat jij een uitvaartcentrum gaat beginnen. Schrijf ik me bij deze al in. Lijkt me mooi; als ze me opgefikt hebben, gierend van het lachen naar buiten komende overlevenden.

Eén gemiste kans voor je: morgen worden vanuit Oirsbeek (Godspeed en ik zijn er opgegroeid) enkele ‘brothers’, die het wereldse(wellicht niet geheel vrijwillig) hebben verruild voor het hemelse, of moet ik zegggen helse, onder grote belangstelling vanuit de hele wereld de laatste eer bewezen. Hier had je dan een mooie beurt kunnen maken…

Martijn · 17 februari 2004 op 20:29

Misschien dat er wel een carrière als [i]klinisch dood clown[/i] voor me in het verschiet ligt. 😛

Zonder dollen.

Natuurlijk doet het meestal verdriet en is de dood vaak hard.
Maar zodra een weldenkend mens het vermogen om iets te begrijpen heeft ontwikkeld, kan ze weten dat er een dag komt dat je zult sterven. Dus onaangekondigd is het niet.
Het komt meestal niet uit, dat is wat anders.

Je zou ook kunnen “vieren” dat iemand een fantastisch leven heeft gehad.

De houding tijdens een dergelijke gelegenheid is, denk ik, uit respect voor de nabestaande, niet voor diegene die is overleden, die merkt er toch niets van. (Hoewel ik altijd de stiekeme hoop heb om een hoekje mee te mogen kijken.)

Om mijn ‘punt’ even vanuit een andere hoek geheel te ontkrachten, is al het bovenstaande bullshit als het over (jonge) kinderen gaat.

Verdorie, dacht ik een punt te hebben, stemt het weer verder tot nadenken.

Ow enne Viking, ik ga morgen toch maar niet.
Mijn eerste ‘plakplaatje’ heb ik in een Angel café laten zetten. Laat ik het zo zeggen, zodat ik beide partijen tevreden houd, het was een hemelse ervaring:-P

Groet Martijn:-D

Merrey · 17 februari 2004 op 23:01

blijf nog maar ff hier Martijn.Wij willen nog wat langer van jou genieten.
groetjes
Marieke

Mosje · 17 februari 2004 op 23:37

OK Martijn,

Zonder dollen deze keer.
Je hebt gelijk. Over kinderen. Een paar dagen geleden ontving ik het bericht dat een ex-collega zijn zoon verloor……..
En je hebt ook gelijk over dat vieren. Ooit woonde ik in een tijd in hartje Afrika, en daar was een begrafenis zowel een droevig gebeuren als een feest! Droefenis voor de achterblijvers, maar gevierd werd dat de overledene een mooi “leven” binnentrad.

Eftee · 18 februari 2004 op 19:41

Ik geloof niet dat het me iets uitmaakt hoe ik ga, als ik ga. Ik ga ervan uit dat ik er niets van merk.
Leuke column!

Farfalla · 18 februari 2004 op 20:15

Leuk geschreven!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder