Victoria

Ze glimmen en ze glinsteren. Van paarlemoer en goudkorreltjes. Haar nagels lijken uit een kerststukje weggeslopen. Kunstnagels zijn het eigenlijk. Ze glijden over zijn witte overhemd en openen soepeltjes de knopen. Even later krassen ze speels over zijn borst en ze buigt voorover. Haar lippen omsluiten zijn linkertepel en ze vlindert er met haar tong omheen. Ze laat haar speeksel rijkelijk vloeien. Het spoor van een naaktslak nalatend wandelt haar tong naar zijn andere tepel. Ze bijt er even speels in en haar wijsvinger en duim vinden zijn natte linkertepel. Ze staat nu rechtop en drukt haar lichaam tegen het zijne. Ze hijgt hete natte lucht in zijn oor. Dan kijkt ze hem troebel aan en kroelt wat met haar handen door zijn spaarzame haar. Haar tongetje flitst even snel tussen zijn tanden.

Tessa – of, laten we haar bij haar artiestennaam noemen, Victoria – had een moeizame kindertijd, met alcohol en misbruik in het gezin. Met 10 jaar was ze wees. Een lange weg langs tehuizen en pleeggezinnen volgde. Een verloren kind was ze, wanhopig op zoek naar een beetje aandacht. Die aandacht kwam er wel. Van mannen vooral. Volwassen mannen. Toen ze 14 jaar was had ze al met meer mannen het bed gedeeld dan de meeste vrouwen op hun sterfbed kunnen zeggen. De weg naar de SOA-poli kende ze beter dan de weg naar school. Op haar 16e had ze haar eerste abortus.

Dat ze niet is afgegleden naar een drugsverslaving heeft ze te danken aan haar sterke karakter, een survivor is ze. Natuurlijk rookt ze wel wiet – dagelijks zelfs. En als het ’s nachts laat wordt, poedert ze wel eens haar neus en op feestjes slikt ze steevast een pilletje. Maar da’s recreationeel gebruik. Dat telt niet mee.

Ze zit op haar hurken en frummelt met haar engelenvingertjes aan zijn broekriem. Met zijn broek op de grond bekneedt en betast ze zijn heupslip. Ze bevochtigt haar lippen met haar tong en kijkt met bewondering naar de zwelling voor haar ogen, die de elasticiteit van de katoenvezels van het Hema-textiel beproeft. Ze kijkt op en haar zwoele glimlach kruist zijn verwachtingsvolle blik. Hij kreunt zachtjes en pakt haar hoofd met beide handen vast. Hij sluit zijn ogen en geniet van het moment. En de anticipatie op wat komen gaat. Nico is gek van deze vrouw, die gemakkelijk zijn dochter had kunnen zijn.

Veel, bijna alles, heeft de zachtmoedige Nico door zijn liefde voor Victoria verloren. Zoals zijn kinderloze huwelijk van meer dan 20 jaar met zijn jeugdliefde Esther. Zijn baan als financieel controller is hij ook kwijt. Toen aan het licht kwam dat hij via een ingenieus bedachte constructie bedragen naar zijn privérekening overboekte is hij op staande voet ontslagen. Geen WW en voor het leven gestigmatiseerd. Van de overwaarde van zijn huis is ook niet veel meer over. In een tijdsbestek van nog geen 2 jaar heeft hij dit geld er doorheengejaagd. Waaraan?

“Ik wil je,” zegt ze en kijkt schalks achterom terwijl ze hem naar het bed leidt. Op haar handen en knieën neemt ze plaats op het bed. Hij ziet haar ronde billen, de tribal op haar onderrug en haar lange roodbruine haren, die langs haar lichaam en over haar rug vallen. Weer kijkt ze naar achter: “Kom lieverd,” wenkt ze hem. Op het nachtkastje licht het display van haar telefoon op. “O, dat zal Serge zijn,” registreert Victoria.

Op haar rug ligt ze nu. Haar benen wijd uit elkaar. Een spagaat in de lucht. Ze zucht diep en rolt met haar ogen terwijl Nico met zijn flubberige lijf tegen haar strakke hardbody kletst. Haar telefoon zoemt weer en ze haakt haar hielen in zijn billen en maant hem tot een sneller ritme. Het zweet breekt hem uit en hij hijgt als een stoomlocomotief. Hij schreeuwt het uit en zijgt dan als een zak meel op haar neer. Ze kust hem teder op de mond. “Dat was geweldig, schatje,” lispelt ze zacht.

Ze lijkt wat gehaast als ze Nico helpt aankleden. Met gevoel knijpt ze in zijn vormeloze billen als ze hem naar de deur begeleidt. “Hier heb je €200,= extra, voor je moeders operatie,” zegt Nico liefdevol. “Dank je lieverd,” zegt ze en ze strijkt langs zijn wang, “Tot morgen.”

Nadat ze de deur achter Nico heeft gesloten, haast ze zich naar de spiegel om snel haar haar te fatsoeneren en haar lippen te stiften. Even snel twee tufjes Chanel 5 en uit haar kast haalt ze een prachtig collier en sluit het om haar ranke hals. Een kadootje van Serge. Ze checkt haar telefoon: 6 missed calls van Serge, 2 missed calls van Bob M. en een smsje van Salim. “O ja, dat is waar ook.” Dan gaat de deurbel.