Vroeger toen er nog kuilen in de weg zaten en er bintjes werden verkocht die nog te vreten waren in combinatie met grote spruitjes die men eerst geel liet koken, in die tijd maakte ik Gods wegen onveilig door er met mijn truck overheen te denderen. Jahhh vroeger hoor ik jullie alweer zeggen, gaat’ie weer over vroeger zeuren.
Nee nee ik ga niet zeuren, maar ik was destijds een cowboy op wielen en droeg zelfs van die harige klompen die ik vervolgens uittrok als ik ging rijden en daar wil ik het even over hebben; niet zozeer over die klompen maar over dat tijdperk en hoe het er in die tijd aan toeging. Mijn truck had 3 pedalen, het linkse pedaal vertoonde slijtplekken op het pedaalrubber en het rechtse pedaal was glad afgesleten maar het middelste daarentegen zag er als nieuw uit want dat was het rempedaal en die had je immers niet nodig want een auto is om te rijden en niet om mee te remmen al krijg je daar tegenwoordig andere ideeën over als je sommigen wegmisbruikers ziet rijden.
Maar ik had het over mezelf en niet over anderen.

Het was in de 70’er jaren dat ik rond middernacht bij grensovergang Bergh-autobahn (Arnhem) mijn lading had vrijgemaakt. Ik stuurde mijn paard naar de A12 en schakelde op naar hogere versnellingen, er zaten 6 versnellingen op met een splitter dus ik moest 12 keer aan mijn paal rukken eer ik op snelheid was. Eindelijk scheurde ik naar Rotjeknor. De snelheidsmeter wees 106 km/h aan. Ik trok mijn klompen uit, zette mijn linkervoet op het dashboard en de radio aan. Tijd om een shaggie te draaien vond ik toen er naast mij een blauwe gloed zichtbaar werd, er scheurde een Porsche langszij met het blauwe zwaailicht aan. Dat wordt diep in de buidel tasten dacht ik toen de agent zijn megafoon pakte en mij vroeg of ik mijn landinggestel uit wilde klappen en mij aan de snelheid wilde houden; vaderlijk hief hij waarschuwend zijn vinger naar mij op en de Porsche verdween in het niets.

Het zat me niet mee want bij Reeuwijk werd ik door een blauw VW busje van de weg gehaald en naar de parkeerplaats van de daar gesitueerde Alberts-corner geleid. De man in uniform stelde zich netjes voor en vroeg mij of ik mee wilde lopen om naar mijn verlichting op de aanhangwagen te kijken. U heeft maar één achterlicht zei de man. Nou dat lijkt me sterk agent zei ik terug. Mijn rang is wachtmeester zei hij en samen liepen wij naar de achterkant waarbij ik hem de 2 achterlichten toonde die wel degelijk aanwezig waren. Maar er brandt er maar eentje zei hij. Ja agent, maar ik heb 2 achterlichten en niet zoals u zei dat ik er maar eentje had. Mijn rang is wachtmeester zei de man nu geïrriteerder. Ik schroefde het lichtkapje eraf en zag dat het bolletje los in het kapje lag, het lampje draaide ik er weer in en zei vol trots: kijk agent, hij doet het weer. Als u mij niet met mijn rang wenst aan te spreken dan slinger ik u alsnog op de bon. Goed agent, ik zal u met wachtmeester aanspreken. Is het nu afgelopen brulde hij, ik behandel u normaal en u neemt mij gewoon in de maling. De man werd kwaad dus ik liet het er wijselijk bij zitten want ik wilde graag verder rijden naar het losadres en dan nog even naar bed. Hij wuifde naar mij dat ik weg kon en stapte zelf in zijn VW bus. Ik wachtte nergens meer op en stuurde de A12 op richting Rotterdam.

Op het losadres was alles in diepe slaap gewikkeld. Goed idee vond ik en dook ook mijn mandje in. Na enige tijd werd er hevig op de deur gebonkt, er stond een agent met fiets naast mijn auto die mij vertelde dat ik hier niet mocht parkeren. U staat weliswaar onder een lantarenpaal maar desondanks op de rijweg en dat is hier ter plaatse gevaarlijk. Mijn antwoord bezorgde mij een proces verbaal wegens het krenken van een agent in functie. Niet één argument hielp meer en mijn auto moest en zou naar een zijstraat. Sinds dit voorval heb ik iets tegen gemeentepolitiemannen. En die spruitjes? Ach, tegenwoordig koop ik kleintjes die ik bijtgaar kook want ik ben een bezadigd mens geworden.

Categorieën: Verhalen

9 reacties

KawaSutra · 27 september 2006 op 21:14

Lekker verhaaltje om straks mijn bed mee in te duiken, met de vlam in de pijp! 😀

wendy77 · 27 september 2006 op 21:25

Heerlijk verhaal weer Peet
:kiss:

senahponex · 27 september 2006 op 21:44

In een woord heeeeeeeeerlijk 😀 😀 😀

WritersBlocq · 27 september 2006 op 23:10

Genieten, vet vol genieten… ik zie de filevrije wegen van vroeger zo voor me. Leuk dat je hem oom ‘rond’ hebt geschreven d.m.v. die spruitjes.

Ma3anne · 28 september 2006 op 06:36

Dit is een lekker weghapverhaal. Pierlewiets op zijn best!
Van mij mag deze serie nog wel even doorgaan. [img]http://www.examedia.nl/columnx/images/subject/icon14.gif[/img]

klapdoos · 28 september 2006 op 09:30

Heerlijk wegleesverhaal, genoten.

Li · 28 september 2006 op 20:45

U wordt bedankt meneer Prlwytsk. Zit ik ineens met ‘giddy up go papa’ in mijn hoofd.

Li

DriekOplopers · 29 september 2006 op 00:34

[quote]Goed agent, ik zal u met wachtmeester aanspreken.[/quote] :laugh: :laugh: :laugh:

Driek

Prlwytskovsky · 30 september 2006 op 01:09

@iedereen: leuke reacties waarvoor dank. Over een mogelijke 3e versie wordt heftig nagedacht.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder