‘Wat is nou het ergste in de wereld, in mijn wereld?’, vroeg ik me af. Is het de buurman die zich met alles en iedereen bemoeit waardoor er elke week wel 3 boze, schreeuwende mensen aan zijn deur staan? Mwa, ik kan er mee leven. Is het mijn vader die eigenlijk van mij verlangt dat ik een gedetailleerde beschrijving voor hem maak van het fenomeen ‘knippen, kopiëren en plakken’? ‘Nee Phoebe, plakken hoor bij knippen, wat moet ik nu doen als ik gekopieerd heb? De linker muisknop toch?’ Hier kan ik enigszins van over mijn toeren raken. Ik ben een geduldig persoon, behalve als het op mijn ouders aankomt. Nee, voor mij is op dit moment het ergste op de wereld het alom bekende ‘cadeaus kopen’. Mijn vriend is bijna jarig, en ook al heb ik nog 3 weken, ik lig al nachten wakker van die vraag die alleen maar onrust brengt: ‘Wat moet ik voor hem kopen?’. Wat geef je iemand die geen hobby’s heeft buiten muziek luisteren, een balletje slaan, lekker eten en mij? Een weekendje weg, uit eten, een kaart met mok van zijn geboortejaar, een horloge en een mooie blouse zijn veel gehoorde suggesties van vrienden die het goed bedoelen. Sorry schatje, als je dit leest, dat krijg je allemaal niet. Ik hou namelijk van origineel. Heel erg origineel. Het probleem daarmee is dat je originaliteit goed moet doseren. In het begin van onze relatie heb ik namelijk heel origineel een T-shirt laten drukken met daarop ‘Wil je met mij verkering?’. Origineel dus. Ik heb verrast met een concert en hem bedrukte delftsblauwe tegeltjes met voor ons toepasselijke uitspraken gegeven om later op de wc te hangen. Allemaal dingen die ik nu dus niet meer kan doen. Domme ik!
Een leuke, maar voor mij op dit moment rampzalige, bijkomstigheid is dat we een week voor zijn verjaardag een half jaar samen zijn. Daar worden ook weer presentjes voor gekocht. Het beetje originaliteit dat ik nog had is nu volkomen uitgebuit en nu moet dat stomme verjaardagscadeau nog!
Wat geef je een man überhaupt? Mijn vrienden geef ik op verjaardagen altijd een fles drank en wat geld. Daar zijn ze dik tevreden mee. Maar daar kan ik hier niet mee komen aanzetten. Eigenlijk ben ik de wanhoop nu al nabij. Ik sta op het punt mijn haren uit mijn hoofd te trekken met mijn stompjes van vingers, afgekloven door mijn onbedwingbare mond. Ik wil hem alles geven, ik gun hem de wereld, maar dan moet ik wel weten waar ik de wereld kan kopen. Ik wil advertenties zetten in de krant, oproepen plaatsen op internet om maar mensen te vinden die me helpen zoeken. Op mijn werk presteer ik niets en val ik mijn collega’s lastig met e-mailtjes terwijl ik elke website van Google doorspit op zoek naar een goed idee.
Schat, ik hou zo ontzettend veel van je. Ik gun je alles. Ik wil je de zon geven, de maan en de sterren. Je mag van mij alle oceanen en oerwouden hebben. Maar misschien dat ik toch maar onder de dekens kruip en pas wakker wordt als jouw verjaardag weer voorbij is.
5 reacties
Mien · 2 juni 2009 op 12:48
[quote]Wat geef je iemand die geen hobby’s heeft buiten muziek luisteren, een balletje slaan, lekker eten en mij?[/quote]
Een chocolade tennisracket met ingebouwde ipod door jou aangeboden in Evakostuum. :hammer:
Mien Verjaardagskadotip
lisa-marie · 2 juni 2009 op 23:50
Geef hem deze column 😀
arta · 3 juni 2009 op 07:18
Tja, na de origineelste reactie staat er al (Mien), maar doordat je al zo origineel bent geweest, verwacht hij geen cliché-kado, dus misschien is dát nu juist origineel?:-D
LouisP · 3 juni 2009 op 09:19
Phoebe,
je zit er precies ’n beetje mee!
Ik vind het leuk om te lezen.
groet,
L.
doemaar88 · 3 juni 2009 op 09:39
Grappig stukje 😀