Warme bakker

Mijn boodschappen haal ik bij de supermarkt. Niet alles. Brood koop ik bij de bakker want wat bij een supermarkt voor brood doorgaat, duw je een varken niet eens door de strot.
Dan zou je binnen de kortste keren de milieu-en dierenpolitie in je nek hebben.
Een waarschuwing op de verpakking is toch het minste wat je mag verwachten, als eis van de warenwet. Maar goed, misschien ben ik te kritisch. Anyway, ik scoor mijn brood dus bij een warme bakker. De ‘assistente’ van de bakker staat achter de toonbank warm te wezen. Behalve dat, gaat er verder weinig van haar uit. Voor mij is dat voldoende. Soms ga ik naar de warme bakkersassistente om alleen maar naar haar te kijken. Dan heb ik geen brood nodig en koop ik iets lulligs zoals een doosje flikken. Dat zijn van die chocolaatjes met van die witte bolletjes suiker erop. Niet te vreten natuurlijk en uiteraard smijt ik ze achteraf altijd in de vijver achter de bakkerij, maar je moet wat als je geëntertainment wilt worden.
Als zij mij ziet binnenkomen wordt ze altijd een beetje rood. Of dat van boosheid is of omdat ze verlegen van mij word, laat ik in het midden. Het kan ook gewoon van de warmte komen want uiteindelijk is ze een warme bakkersassistente.
‘Een half brood, graag’, vraag ik vriendelijk.
‘Wit of bruin?’, vraagt ze warm terug
‘Maakt niet uit, ik ben toch kleurenblind’
Ze wordt alleen iets roder, meer niet. Ze pakt een half wit van een plank
‘Gewoon gesneden?’
‘Nee, doe maar ongewoon’, antwoord ik vriendelijk knikkend. ‘Maak me maar eens helemaal gek’
Ze gooit, nu paars, het brood in de snijmachine en stopt het daarna in een plastic zak.
‘Verder nog iets?’, vraagt ze licht bevend. Onder haar linkeroog trilt iets.
‘Ja, heeft u ook tompoezen? ‘
‘Ja hoor’, fluistert ze en ze loopt naar een vitrine met van alles en nog wat.
‘Fijn’, zeg ik, ‘geef me dan maar een gebakje‘
Zuchtend kijkt ze mij aan. ‘Appel of ……’
‘Doe maar een of. Alsof mag ook’
Als blikken konden doden…
‘Doe maar een gebakje met geslachtsroom’, besluit ik na enig nadenken.
Het paars gaat over in begrafenislila en ook onder haar andere oog begint er iets te trillen.
Ze doet het gebakje in een doosje en ‘legt’ het voor me op de toonbank
‘O, doe toch maar een appel’, zeg ik. En mag ik er een punt zeep bij?’
Ze staat op ontploffen: ‘wij verkopen geen zeep eh eh.. MENEER.’
‘O nee?’, vraag ik verbaasd. ‘Die fondant die ik vorige week hier kocht, gebruik ik anders nu als shampoo om mijn haren mee te wassen’.
‘PROBEER HET EENS MET ZOUTZUUR’, roept ze nu helemaal door het lint. ‘MISSCHIEN DAT JE DAARMEE DIE LUIZENPAN VAN JOU KUNT ONTVLOOIEN!!!’
‘Mevrouw’ waarschuw ik behulpzaam.’Uw speeksel sproeit over de gevulde koeken. Dat zal uw baas niet leuk vinden’.
Ik pak het half brood van de toonbank en voel de hitte van de warme bakkersassistente tegen mij aan knallen.
Voor het uit de hand loopt loop ik naar de uitgang elk moment verwachtend met een slagroomtaart gebombardeerd te worden.
Maar dat gebeurt niet. Zij staat erbij als een taaipop die net uit de over is gevist.
Dus hou ik het bij een warme afscheidsgroet.
‘Dag vrouw Jansen, de groeten aan uw man….’