Wat stelen Kiekendieven

Hoe goed zijn Slechtvalken, wat stelen Kiekendieven, welk geluid maakt een Oehoe en is een Paradijsvogel per definitie een mannetje, of zijn er ook nog andere radijsvogels? Dom zit ik naar de monitor te staren en stel me zelf deze vragen zonder er eigenlijk een adequaat antwoord op te verwachten. Een beetje columnX ’er kent natuurlijk de site ‘beleefdelente’. Webcams die in nestkastjes de vogels observeren kun je er per soort aanklikken. Ik zie dit en denk er het mijne van, duurt mij allemaal te lang.
En toch laat het mij niet los want als ik mijn vaste rondje door het park loop zie ik vogels, veel vogels en van diversen pluimage zelfs. Maar hoe heten die, vraag ik mij af? De nomenclatuur er op naslaan heeft geen enkele zin want dan lees je namen die nog rotter zijn uit te spreken dan mijn eigen naam.

Het tafereel ziet er voor mij niet vredig uit, het lijkt erop dat zij elkaar onheus bejegenen.
Punt is natuurlijk dat er gepaard dient te worden, en dus moet er een gewillig vrouwtje worden gevonden. Dat andere vogels dit niet in dank afnemen is te merken aan dat zij elkaar letterlijk in de haren vliegen, in hun geval veren; maar het gaat nu even om het voorstellingsvermogen.

Vogels zijn net mensen, en zeker als het op paren aan komt. Laat ik mijn gedachten even voor jullie schetsen. Ik loop door de straat en zie een leuke vrouw, wandelend met haar man op mij afkomen. Als ik vlakbij ben sla ik die vent meteen op z’n bek en zeg dat hij kan opdonderen. Resultaat bij de vrouw: nul.
En zo gaat nog een paar keer eer ik eindelijk een vrouw vind die mijn recalcitrante gedrag naar waarde weet te schatten. Dan kan er eindelijk gepaard worden.
Na de paring mag ik nog wel met haar mandje naar de winkels om voedsel voor haar in te slaan maar dan moet ik wegwezen. Opgehoepeld, misschien tot de volgende lente.

De overeenkomst tussen mensen en vogels zijn eieren. Mensen eten eieren en vogels eehh … poepen eieren uit, zeg maar. Als zo’n ei dan is uitgebroed schreeuwt het jong moord en brandt. Pa vogel trekt erop uit en zamelt voedsel in. Wormen moet hij hebben, heel veel wormen. Hij zoekt ze op het grasveld.
Hoe ik dat moet doen heb ik als kind geleerd toen ik een verwoed hengelaartje wilde worden. Je steekt een spa in de grond en beweegt die snel heen en weer. De wormen komen dan boven, die kun je zo pakken. Wormen bijten niet, dit in tegenstelling tot honden die mij bezig zien. Maar we hebben het nu over vogels en wormen. Een beetje worm moet je met het aardappelmesje in stukjes snijden om aan het vishaakje te doen. Julienne snijden heet dat, net zoals het schuin snijden van soepgroente.

Vogels denken er veel simpeler over. Die pakken een hele worm en laten die in het bekje van de boreling zakken. Dat het goed smaakt bewijst het gekrijs naar meer gewormte.
Dan volgt de fase van het uitvliegen. Druk oefenen op de rand van het nest in de hoge boom, en dan vliegt de eerste weg. Een kort traject dit keer want het betreft een testvlucht. Ook zit er in zo’n nest altijd een of andere sufferd die niet durft uit te vliegen, vind ’ie misschien wel eng. Hij springt dan toch van de rand van het nest met een duikvlucht scheert hij recht op het grasveld af. Daar valt hij eerst nog een paar keer op zijn bek om dan uit te vliegen naar verre oorden.

Het nest hangt er uitgewoond en verlaten bij. Het ontluikende bladerdek van de boom zorgt ervoor dat het nest onzichtbaar wordt. Volgend jaar toch eens opletten of ze mij nog herkennen.