Woensdag

Waar gehakt wordt, vallen spaanders. Dat moet Richard Klinkhamer gedacht hebben toen hij korte metten maakte met zijn wederhelft. Een soort gehakt half-om-half dus. Maar wie was nu het rund en wie het varken? En ja, wat moet je anders op een woensdag. Zo’n onbenullige dag, het heeft geen kop of staart. Ja, je kunt natuurlijk rondom het middaguur de week in twee delen zagen. Als gevolg van een zekere beroepsdeformatie brengt een slager dat in praktijk door weke delen door te zagen. Niet echt een morbide gedachte dus voor Klinkhamer die de kneepjes van het vak goed onder de knie had. Zou hij daar nu ook nog soep van gekookt hebben? Van die knie bedoel ik. Een mals stukje mergpijp in de soep is nooit weg natuurlijk. Alleen moet de soep dan niet zo heet gegeten worden als hij wordt opgediend want je kunt je lelijk branden aan zo’n dampend stukje been. Voordeel is dan weer wel dat je je vingers er bij op kunt eten.

Het kan natuurlijk zijn dat Klinkhamer de eenwording van man en vrouw wat al te letterlijk heeft genomen. Hij hield namelijk wél van zijn Hannie. Én van zijn gehaktmolen. En welke rechtgeaarde liefhebbende echtgenoot wil zijn vrouw nooit eens doodknuffelen? Nee, ik geloof niet in kwade opzet als een man zijn vrouw opwarmt en klaarmaakt tot zij haar kookpunt bereikt. Zij is het toch die komt als hij haar bekwaam bereidt? En de liefde van de man gaat ten slotte door zijn maag, dat is algemeen bekend. Ik was het dan ook helemaal niet eens met zijn veroordeling. Zeven jaar op water en brood smoort de liefde tot in den dood.

Over smoren gesproken. Volgens dagblad Trouw overlijden er jaarlijks zestig mensen ten gevolge van het bedrijven van wurgseks. Dat een innige omhelzing je in de zevende hemel kan doen belanden wist ik wel maar hieruit blijkt maar weer dat je houden van niet moet praktiseren door middel van een houdgreep. Wel een beklemmende gedachte dat je zomaar na het verrichten van de daad als dader aangemerkt kan worden. Een partijtje vrij worstelen, daar moet het mijns inziens vooralsnog bij blijven.

Het kan toch nog uit de hand lopen. Exen of aankomend exen willen soms geen afstand doen van hun speelkameraadje. Dat daar dan nog een vent aan vast zit is niet echt praktisch. Dan snijden we die er gewoon af zullen ze denken. Uit een rechtszaak tegen een bijziende chirurg in Roemenië blijkt zo’n lul toch nog een half miljoen waard te zijn. En dan doel ik niet op de ontmande heistelling.

Maar dat is nog niets vergeleken met die twee Duitse heren die, alvorens de een de ander tot zich nam, gezellig kokkerellend de afgesneden jongeheer van één van hen rondom bruin bakten in de Croma en het zich goed lieten smaken. Of je worst lust! Een soort van orale bevrediging dus. Sausje erbij?

Ha, ik krijg trek. Wat zullen we vanavond eens eten. Ah, het is woensdag vandaag; woensdag gehaktdag.