Zit een jongen in de trein

Ik zat in de trein en las het boek ‘Komt een vrouw bij de dokter’, van Kluun. Voor de overgebleven tien mensen die het boek niet hebben gelezen of weten waar het over gaat: Komt een vrouw bij de dokter gaat over een man die een vrouw heeft met borstkanker. Terwijl zij lijdt aan haar ziekte neukt hij alles wat los en vast zit. Zij gaat dood en ik heb in tijden niet zo’n moeite gehad om het droog te houden bij het lezen van een boek. Ik zat dus in de trein dat boek te lezen en hield mijn zonnebril op om mijn waterige ogen te camoufleren. Om mij heen zat een drietal vrouwen in leeftijd uiteenlopend van twintig tot dertig. Ze kenden elkaar en hadden het over andere boeken en hoe goed die zijn. Ik deed mijn best niet mee te luisteren en de laatste pagina’s van m’n boek te lezen. “weet je wat ook een leuk boek is?” begon er één, “Komt een vrouw bij de dokter!” “Ik voelde zes ogen op me gericht. “volgens mij ben jij die nu aan het lezen he?” ging ze verder. Ze had het tegen mij. Ik vond haar mooi. “ja,” bracht ik uit. “en echt leuk kan ik het niet noemen.” Het meisje legde een hand op mijn been. “Ahh, als je tissues nodig hebt, dan zeg het maar hoor.” Zei ze vertederd. De andere drie vrouwen keken me ook vertederd aan. Zij waren ook mooi. We kletsen wat en naderhand ging ik met één van hen à la Kluun een rosé’tje drinken in het stationsrestaurant en werd het allemaal nog erg gezellig.
Sindsdien neem ik ‘Komt een vrouw bij de dokter’ voortaan altijd mee in de trein.

Ik ben een grote egoïstische, hypocriete lul, ik geef het toe. Dit werd me ook verweten toen ik het treinverhaal onlangs vertelde aan een kennis van me. Toch verdenk ik de meeste mensen van dezelfde eigenschap. Want hoe graag sommige moraalridders onder ons het ook willen ontkennen: Onzelfzuchtig goede daden bestaan namelijk niet. Elke daad heeft weer een gevolg waar je zelf óf beter óf rijker óf emotioneel danwel fysiek beter van wordt. Als je dit ontkent ben je naïef. Mensen die zich aansluiten bij Greenpeace? Doen ze niet alleen voor het milieu, maar ook omdat ze zich er zelf beter door voelen. Collecteren voor goede doelen? Precies hetzelfde. En ik doe zelf lekker mee. Het Wereld Natuur Fonds? Kut voor die dieren ja, maar ik doneer gewoon omdat ik er zelf zo’n goed gevoel van krijg, want echt direct resultaat van mijn maandelijkse tien euro zie ik namelijk niet. Als er een collectant aan de deur komt voor het een Engeziektefonds doneer ik geld omdat ik hoop dat er tegen de tijd dat ik zelf ooit een Enge Ziekte krijg ik wél genezen kan worden. Ik zeg dat iedereen van nature handelt vanuit zijn of haar eigenbelang. Misschien dat lezers van deze column me nu een nog grotere egoïstische lul vinden dan die kennis van me. Dat kan.

Toch vraag ik me af waarom dan al meer dan driehonderdduizend mensen Komt een vrouw bij de dokter gelezen hebben. Omdat er een gedeelte van de opbrengt naar het Kankerfonds gaat? Ik denk het niet. Omdat ze er zelf leesplezier aan over willen houden? Juist. Want het is heerlijk ontroerend om te lezen hoe iemand handelt in tijden van ziekte en dood. Dat kankerfonds interesseert ze verder geen reet.

En Kluun?
Ach, die is er uiteindelijk door z’n boek ook niet armer op geworden.