Onhandig noemde ik het. Onhandig was het. Wat ik wilde zeggen zei ik niet. Wat ik bedoelde kwam niet over. Ik hoorde mezelf en begreep het niet. Ik doolde, holde, stond stil; verborg, gooide open en weer dicht. Ik voelde de uitnodiging, wilde aannemen en raakte de weg kwijt. Luisteren en belangstelling tonen. Dat kan ik. Dat ging goed. Onderwerp werk kon ik ook handelen. Tot het moment.
Ach, ik weet het natuurlijk ook niet altijd. Ik pretendeer het een en ander, dat wel. Ik red me er uit, maar echt weten? Ik ben er niet van overtuigd. Anderen zijn er van overtuigd. Denk ik. Het moet haast wel. Regelmatig word ik gevraagd om een mening. Meestal heb ik er ook wel eentje. Ergens. Maar of die van mijzelf is. Dat is gissen. Het zou kunnen. Voor hetzelfde geld komt ie uit de krant van vanmorgen; het journaal van gisteren; een recente gesprekspartner. Ik weet het niet altijd. Ze zijn overal. Ik verkoop ze als eigendom. Unieke opinies. Verzamelde praat overgoten met herkenbaar mijn. Tempo, intonatie, oogopslag en consumptie.
Ik overzag de tafel. Moeder, vrouw, dochters, schoonmoeder en vriend van schoonmoeder, schoonvader eigenlijk. Niet echt maar wel bijna. De dag was om kwart voor twee begonnen. Het busje stond voor. Moeder stapt uit. Dagje uit. Lang naar uitgekeken. Zelfstandig reizen wordt ieder jaar lastiger. Zelfstandig reizen is vaak alleen reizen. Het is altijd prettiger om aanspraak te hebben.
Ze kwam bij mij in beeld. Puur toeval. Ze had haar blad vol staan. Frikadellen, mayonaise en ketchup. Niets bijzonders. Het was dag een. Het regende. Op dag twee zag ik haar wederom. Ik wierp een blik op haar bord. Dat lag vol met kaassoufflés, drie in totaal. Nauwelijks ruimte voor een blik. Ketchup er naast en een glas melk. Halfvol. We knikten elkaar tegelijkertijd goedendag en een smakelijk eten. Twee dagen achtereen. Dat valt me op. Dan ga ik verschijning en eten aan elkaar koppelen.
U kent hen of een hunner wellicht. Wellicht kent u hem. Hij: stevig gebouwd, goeie kop, een aangename, duidelijke stem en zonder voorstellen herkenbaar. De adviseur; verleider, gastheer en, gewilde, schier onbereikbare vriend. Hij heet welkom. Hij leidt, vleit, begrijpt, dirigeert en komt er nog op terug. Ademloos volgen wij. Geen onvertogen woord.
