Fascinerend, boeiend, interessant. Er zijn verschillende woorden te vinden voor dit wonderlijke verschijnsel. Hoe onbezorgd als het lijkt, hoe groot dit kleine verschijnsel in onze maatschappij eigenlijk zou zijn. Een klein verschijnsel dat eigenlijk groot gevonden zou moeten worden, of een groot verschijnsel wat onderschat wordt. Het is de overgang van een rups naar een vlinder. Dat gebeurt in een ‘huisje’, ook wel een cocon genoemd.
Op dit moment lig ik heerlijk in mijn bedje. Het is maandagavond, de eerste schooldag van de week zit er ook weer op en een zorgeloos avondje lijkt in de maak. Inderdaad, zorgeloos en morgen begint alles weer, alle drukte die het schoolleven van een zestienjarige Havo-scholier met zich meebrengt. Het is de maandagavond na een week die mij aan het denken gezet heeft.
De bruine bladeren liggen als een Perzisch tapijt voor m’n neus. Ik weet het, de herfst staat weer voor de deur. Ik weet ook, dat er heel wat depressies over me heen zullen waaien. Letterlijk en figuurlijk, want als ik ergens niet tegen kan, is het wel regen. En laat dat nou datgene zijn wat mij nou altijd over komt.
Het was weer eens een druk weekend geweest. Werken, achter een bal aan huppelen en dan is je welverdiende weekend weer voorbij. Maandag luidt de naam van de volgende dag, ik word wakker met wallen waar je u tegen zegt en ik wou alweer terug in me bed vallen. Maar goed, daar heb ik een afweersysteem voor bedacht. De ventilator op je bed zetten zodat die ijskoud wordt, nou ik verzeker je, je komt daar niet vandaan met 3 ingeklapte longen en een hartverzakking.
Op het moment dat ik dit schrijf zitten we alweer een eind in Frankrijk. Na eerst half stuiterend België gepasseerd te hebben zijn we op weg naar de ‘racestad’ van Frankrijk: Parijs. Ongelooflijk asociaal en levensgevaarlijk komen de 3 franse merken je voorbijscheuren. De oplossing daartegen is gewoon: midden door Parijs rijden op de weg die ongeveer het tegengestelde is van het wegennet buiten Parijs: de Perephirique. Lekker relaxed, met een lekker gangetje zijn we zo Parijs gepasseerd.
