Op dit moment lig ik heerlijk in mijn bedje. Het is maandagavond, de eerste schooldag van de week zit er ook weer op en een zorgeloos avondje lijkt in de maak. Inderdaad, zorgeloos en morgen begint alles weer, alle drukte die het schoolleven van een zestienjarige Havo-scholier met zich meebrengt. Het is de maandagavond na een week die mij aan het denken gezet heeft. Het feit dat Nederland met een staatsschuld rondloopt van 406 miljard euro geeft mij geen fijn gevoel, zeker voor de toekomst niet. Naast die ongelooflijke staatsschuld heb je ook nog de rente. Stel dat je 5% rente moet betalen, dat is 20 miljard. 20 miljard die zomaar de container ingebonjourd wordt.

Opeens is mijn maandag omgeslagen. Alleen dit feit. Mijn zorgeloze maandagavond verandert in een avond waarin ik dit stukje schrijf. Waarin ik mijn mening de wereld inbreng over dit feit. Een zorgeloze ‘Youtube-afstruin-avond’ kan ik wel vergeten dus.

Als toekomstig inwoner van Nederland krijg ik en mijn generatiegenoten een zware taak. En onze kinderen ook. Tegen de tijd dat ik een stel levende schijtmachines in mijn tuin rond heb huppelen betaal ik een vermogen aan de oppas van mijn kind. Je bent haast wel verplicht om dat bedrag op te hoesten, want de regering wil ook dat allebei de ouders werken. Om de economie te stimuleren, zodat er meer mensen loon ontvangen en zodat er meer uitgegeven wordt. Inmiddels zit Nederland dan waarschijnlijk nog steeds met een miljardenschuld, dus wat heb je eraan. Niks, noppes.

Het feit dat de Nederlandse regering zegt dat ze op de kinderoppas moeten bezuinigen zegt genoeg over Nederland. Zeuren over het lange-termijn denken en dan met deze maatregel komen. Als iets essentieel is voor een kind is dat wel ‘medekoters’ , waar ze mee kunnen spelen, kattekwaad uithalen en andere fratsen. Iets wat belangrijk is voor de kind is liefde. Dat is iets wat die niet krijgt als je dagen alleen thuis bent en daarnaast, de oma kan ook niet op hem passen, want die moet dan doorwerken tot haar 75e.

Wanneer het kind ouder wordt krijgt het te maken met de pubertijd. Inmiddels zag het kind zijn ouders alleen bij het ontbijt, avondeten en in de avond. Oh ja, en de woensdagmiddag als mama vrij was. Maar het jongetje wordt ouder, bereikt de pubertijdsgrens en gaat zich anders gedragen. De hormonen kunnen zich niet uiten in een normale situatie die de jeugd in deze tijd doormaakt.
De jongen worstelt met zijn gevoelens, kan dat niet kwaad en beland zo in een verkeerde groep mensen, waarin hij denkt zijn gevoelens te kunnen uiten. Maar niks is minder waar. Hij is beland in een gruwelijke jeugdbende. Twee jaar later zit de jongen zwaar aan de drugs, wordt hij al gezocht in de achterwijken van Den Haag en zoekt hij nog maar één ding : ware liefde, echte liefde die hij mist als gevolg van de bezuinigingsmaatregelen van de regering.

Vervolgens richt ik me op het aspect ‘Jeugdzorg’. Als jongeren is zorg en vooral liefde het belangrijkste wat er is. Iets wat wordt gemist in achterstandswijken in Rotterdam. Van buiten lijkt het allemaal wel mee te vallen, is het idee van de ‘random’ Nederlander. Schijn bedriegt kan ik wel zeggen. De problemen in Amsterdam, Rotterdam en andere grote steden in vooral de steden hebben overlast, bezitten gemiddeld een lager IQ dan de rest van Nederland.

Hoe komt dat? Hoe kan het dat de mensen last hebben van overlast van hangjongeren. Als eerste, de jongeren trekken de straat op, omdat er niemand anders thuis is. Dan komt omdat de regering zo nodig mannen en vrouwen aan het werk willen om de economie te verbeteren. De jongeren verpieteren zodoende thuis en vervelen zich alleen, dus gaan ze lol trappen, mensen irriteren en ‘kattekwaad’ uithalen wat geen kattekwaad is eigenlijk. Die jongeren gaan dus ‘hangen’ zorgen voor overlast en irritatie met gevolg dat de politie wordt gebeld. Dat resulteert in nachten op het politiebureau doorbrengen en zelfs een strafblad.

Kunnen ze niet beter de kern aanpakken in plaats van bezuinigen op Jeugdzorg , kinderoppas en andere instanties die belangrijk zijn voor jongeren. Wat de nood is hoog in de grote steden. Kinderen die zonder eten naar school gaan, kinderen met achterstand, kinderen die dagelijks met blauwe plekken op school worden. En maar zeggen dat er meer politie op straat moet komen. Natuurlijk is politie nodig om orde te handhaven, maar waarom wordt daar niet op bezuinigd terwijl er wél bezuinigd wordt op organisaties die helpen bij de kern van het probleem. Het alleen thuiszitten van de jeugd. Iets wat heel simpel lijkt , maar wel een grote sneeuwbal van problemen op gang zet.

Als laatste dit: Waarom moeten vrouwen werken? Kunnen we niet gewoon terug naar de tijd dat je ‘mannenwerk’ en ‘vrouwenwerk’ had. Daar zitten nadelen aan, dat weet ik, maar voordelen die voor mij zwaarder wegen. Als je de vrouwen niet laat werken, kun je de ‘probleemjongeren’ stimuleren op een baan te zoeken. De voordelen hiervan zijn in mijn ogen gigantisch.
Als eerste zijn ze van de straten af. Ten tweede, ze bouwen sociale contacten op.
En ten derde , ze weten hoe het is om te werken, zodat ze later niet leven van een uitkering die door de rest van Nederland gefinancierd wordt.

Zo verlaag je de belasting, verhoog je de ook de economie en je hebt minder last van probleemjongeren, omdat die aan het werk zijn. Daarnaast zijn de moeders thuis en hebben de jongeren thuis liefde die ze anders op straat zoeken (daar heb je ook uitzonderingen in).

Dan nog iets beste hoge regeerders van Nederland. Ik haal hier ongetwijfeld een sneer uit naar Den Haag. Alleen nog één vraag: ‘Willen jullie wel het beste voor Nederland’’?
Kunnen jullie niet eerst bij jezelf nagaan of je écht het beste wil voor Nederland. Wil je niet gewoon je eigen portemonnee vullen? Waarom bezuinigen we niet gewoon op de salarissen van de ‘bestuurders’? Dat lijkt mij een strak plan! Want ik ben hopelijk nog jaren burger van Nederland en daar wil ik trots op zijn! Ik wil als Toekomstige Nederlander trots zijn op mezelf, op mijn generatiegenoten en vooral op de inwoners van Nederland: De Toekomstige Nederlander


5 reacties

dokterblues · 25 november 2010 op 16:48

Ik zou me, als zestienjarige, nog niet zo druk maken over hoe het later zou moeten gaan, mijn advies is dan ook: geniet eerst maar van je onbezorgde jeugdjaren. Over 2 jaar mag je naar de stembus, dan is het nog vroeg genoeg om je uit de naad te rekken voor gerechtigheid.

arta · 25 november 2010 op 18:16

Ik kan me DokterBlues reactie best voorstellen, maar ben toch erg gecharmeerd van het feit dat een 16-jarige een goeddoordacht stuk als dit schrijft. En goed. (Oke, hier en daar wat schoonheidsfoutjes, maar als je de volgende even hardop aan jezelf voorleest, pik je die er zo uit)
Blijf denken, blijf schrijven, je kunt het!

Enne… Welkom hier.*edit* Ik heb er geloof ik een paar gemist, maar beter een laat welkom, dan geen welkom, toch?

TeeChico · 25 november 2010 op 23:03

Ik mag dan wel pas over 2 jaar naar de stembussen mogen, maar ik volg de politiek met meer dan gemiddelde interesse en heb daar ook mijn mening over. Want het gaat wel over mijn toekomst en dat is niet zomaar iets

arta · 26 november 2010 op 11:51

En gelijk heb je, TeeChico!

Fem · 27 november 2010 op 08:24

Mijn complimenten voor je inlevingsvermogen en politieke interesse! Het is in de praktijk soms wel anders dat in theorie, maar daar kom je natuurlijk vanzelf achter… Goed dat je bewust met de toekomst bezig bent dus vooral doorgaan!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder