Glad en soepel bewegen onze lijven zich door het water. Ik omhels mijn protagonist en veeg zijn natte donkere haar uit zijn gezicht.
‘Zie jij de doden?’ vraagt hij.
Ik knik.
Overal drijven ze om ons heen: de drenkelingen.
Een grijns, er is niets meer van ze over dan een grijns.
Dromen gaan altijd voorbij. Wederom realiseerde hij dat zich toen hij wakker werd; glurend door de gordijnen die op een kier stonden en de grijze lucht buiten hem vertelde dat er geen morgenzon zou komen. Wat te doen als men wakker wordt op een veel te vroeg tijdstip met huizen vol slapende mensen om zich heen en een hoofd vol wankele gedachten?
Daar sta je dan met de bijbel in je hand het Evangelie te prediken aan iedereen die er niets van wil weten. [i]Plaat voor je harses, natte tosti?[/i]
Ja, ik ben homo oftewel ernstig geestesziek en volslagen immoreel. Kinderen opkweken zit er voor mij niet in. Die worden mentaal natuurlijk minstens zo verknipt als ik na in zo een disfunctioneel gezin van twee zondige mannen te zijn opgegroeid.
Ik zoek troost bij onbekenden. Kus de lippen van mensen die ik nooit eerder heb gezien. Een enkeling kent de onherbergzame leegte van het hart: het zwarte gat van gemis. Onze ogen zijn als beslagen spiegels. De adem van anderen staat er als een blauwdruk op af te lezen. Van elkaar zullen we nooit houden; niet zoals van diegene die ons achter heeft gelaten. Zoals van de engel met zwarte vleugels of de klootzak met gouden inborst. De overspelige muze of de nachtvlinder die gedoemd was jong te sterven. Dus kussen wij elkaar. Bezwerend. En met gesloten ogen reizen wij terug. Naar andere levens, andere tijden; terug naar herinneringen die alleen wij kennen.
Zijn naam was Noël, doctorandus in de Rechten. Hij was jong en ambitieus; wonende in een stad waar niemand hem kende en waar hij zich eenzamer voelde dan ooit. Ik was zo gelukkig toen ik hem voor het eerst zag; toen ik hem op dat nachtelijk tijdstap ergens in de winter meenam naar mijn sombere achterkamer die in één klap lichter werd. Hij, lief, intelligent, sociaal, gevoelig mens. Hoe kon ik niet van hem houden?
Hoe kon ik hem niet met open armen in mijn leven verwelkomen?
